Alfons Singelijn (°20/02/1923-†31/07/1976) was voorzitter van het Feestcomité tussen 1971 en 1976 en speelde een belangrijke rol in de professionalisering van het Feestcomité en de carnavalsgroepen. Daarnaast was Fons ook gekend voor zijn medewerking aan het boek 'aalst Karnaval'.
Alfons Singelijn volgde zijn studies lager middelbaar onderwijs aan het Koninklijk Atheneum in Aalst. Daarna trok hij naar de Aalsterse Academie voor Schone Kunsten om er les te volgen in de afdeling Architectuur en Beeldhouwkunst. Fons behaalde er zijn diploma in de Bouwkunde en won de Eerste Prijs en het Zilveren Eremetaal in het vijfde jaar, voor het onderdeel Houtsnijden en Samenstellen in de afdeling Beeldhouwen.
In 1946 was Fons één van de stichters van BOLOSKA: de Bond van oud-leerlingen der Academie voor Schone Kunsten Aalst. In 1961 werd hij voorzitter van BOLOSKA.
Na zijn periode aan de Academie voor Schone Kunsten van Aalst trok Fons naar de Koninklijke Academie S.K. Antwerpen, waar hij zijn diploma architectuur behaalde. Gedurende 5 jaar volgde hij stage bij architect Antoon Blanckaert.
In 1951 keerde Fons terug naar de Aalsterse Academie voor Schone Kunsten als leraar Bouwkunde in het hoger en voortgezet onderwijs met beperkt leerplan. In 1953 gaf hij les in de Binnenhuisinrichting en Aquarel schilderen in het hoger secundair onderwijs.
In februari 1972 werd Fons directeur van de Socio Culturele Promotie, het huidige avondonderwijs, aan de Aalsterse Academie. Fons wilde het avondonderwijs promoten bij de bevolking door het organiseren van tentoonstellingen.[1]
Het oorlogsmonument in Oudegem werd ontworpen door Fons Singelijn en werd ingehuldigd op 11 mei 1952. (Inventaris Onroerend Erfgoed)
Als architect kreeg Fons heel wat opdrachten. Zo ontwierp hij het Oorlogsmonument in Oudegem, de Werfkapel in Aalst, de nieuwbouw van de Lagere Meisjesschool in de Binnenstraat, het internaat van het Koninklijk Atheneum en het agentschapsgebouw van de ASLK.
Daarnaast ontwierp hij ook private woningen, bioscoopzalen, boerderijen en een pluimveeslachthuis. Enkele van zijn ontwerpen werden bekroond met een prijs: de Werfkapel, het Oorlogsmonument en het project 'Schouwburgcomplex Aalst'. Fons nam ook vaak opdrachten aan om de binnenhuisinrichting van gebouwen ontwerpen.
Voor zijn beroep maakte Fons vele studiereizen; zo trok hij o.a. naar Nederland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Italië, Spanje, Rusland en Joegoslavië.
Fons Singelijn was lid van de Partij Van de Vrijheid en toonde zich binnen de partij als een zeer actieve werkkracht. Achteraf werd gezegd dat Fons amper beloond werd voor zijn politieke inspanningen. Toch heeft Fons heel wat politieke functies op zijn palmares staan.
Zo was hij bij de oprichting van de PVV in 1961 meteen plaatsvervangend senator. Daarnaast was hij ook nog partijsecretaris van de PVV - Arondissement Aalst, lid van het hoofdbestuur van het Liberaal Vlaams Verbond, lid van het hoofdbestuur van de PVV - Oost-Vlaanderen en bestuurslid van het Liberaal Syndicaat Onderwijs. Fons was ook eenmaal kandidaat bij de gemeenteraadsverkiezingen, maar omwille van beroepsredenen kon hij niet zetelen in de gemeenteraad.
Het thema 'jeugdproblematiek' sprak Fons erg aan. Zo werd hij in 1969 lid van het jeugdbeschermingscomité van het Gerechtelijk Arrondissement Oudenaarde en in 1973 stapte hij over naar het jeugdbeschermingscomité van het Gerechtelijk Arrondissement Dendermonde. In 1974 werd hij benoemd tot ondervoorzitter van het comité in Dendermonde.
Alfons Singelijn werd geboren op carnavalsdinsdag in het jaar 1923, het eerste jaar dat het carnaval officieel door de stad georganiseerd werd in Aalst. Het zou een voorbode zijn van de uitgebreide carnavalscarrière van Fons. Via de PVV belandde hij in het Feestcomité, waar hij een voorvechter was van het behoud van het volkse karakter van carnaval.
In 1970 werd beslist om de beslissingen van het Feestcomité te laten nemen door een klein subcomité, onder leiding van een feestleider. Een aantal leden van het Feestcomité voelde zich echter uitgesloten, waardoor vanaf mei 1971 afgestapt werd van deze formule. In de nieuwe formule zou het Feestcomité voorgezeten worden door iemand die geen schepen meer was. Fons Singelijn stelde zich hierbij kandidaat voor de functie van voorzitter en werd zo verkozen binnen het Feestcomité. Fons werd bijgestaan door 2 ondervoorzitters: Jos Blommaert en Daniël Jacobus. Onder voorzitterschap van Fons werd het Feestcomité verder geprofessionaliseerd en werden de leden meer betrokken bij het nemen van beslissingen, door o.a. het creëren van werkgroepen.[2][3]
Het aantal Aalsterse groepen in de stoet bleef in deze periode stijgen.[4] Om de kwaliteit van de groepen te bewaren, was Fons voorstander om het minimum aantal leden op te trekken naar meer dan 10 personen.[5] Desondanks deze maatregel bleven de nieuwe Aalsterse carnavalsgroepen zich aanmelden.
Onder impuls van Fons Singelijn schreef het Feestcomité twee affichewedstrijden per jaar uit; één voor de carnavalsaffiche en één voor de affiche van de Jaarbeurs. Fons zorgde er ook voor dat de carnavalsgroepen, na protest van het AKV, een werkhal kregen. De Fiber Fleet werd via Fons Singelijn ter beschikking gesteld voor de carnavalsgroepen om er hun wagen te bouwen.[6]
Het gezin Singelijn en Kamiel Sergant ( De Voorpost - 02/03/1984)
Fons zorgde ook voor een samenwerking met de Academie voor Schone Kunsten, zodat de carnavalisten er lessen konden volgen in het ontwerpen van schaalmodellen en letterschilderen, wat van pas kon komen bij het ontwerpen van een praalwagen. Op deze manier wou Fons de kwaliteit van de Aalsterse stoet opkrikken.
Fons had nog meer ideeën rond de carnavalsfeesten. Zo wou hij de carnavalsraadzitting laten uitgroeien tot een soort revueshow en wou hij een tribune aan de Keizershallen.[7] Het Driekoningenfeest maakte onder impuls van Fons enkele veranderingen mee. Het Driekoningenfeest verhuisde van het Belfort naar aanvankelijk zaal Madelon en daarna naar de Keizershallen. De hutsepotmaaltijd werd afgeschaft en het feest werd gratis toegankelijk voor iedereen. Het Driekoningenfeest veranderde onder Fons in een Aalsterse show met diverse optredens, waarbij ook een preselectie georganiseerd werd voor de kandidaten Prins Carnaval.
Fons Singelijn en Frans Wauters (De Voorpost - 30/08/1974)
Fons had het echter niet altijd gemakkelijk als voorzitter van het Feestcomité. Zo kreeg hij te maken met onenigheid tussen enkele leden van het Feestcomité, perikelen rond de keuze van het biermerk op de Jaarbeurs, het ontslag van Pol De Paepe uit onvrede met het financieel beheer van het Feestcomité en enkele lastige gemeenteraden. Fons kreeg hierbij vaak te horen dat hij te goedhartig en te braaf was.
Als kunstenaar zorgde Fons ook voor verschillende ontwerpen van Prinsenkostuums, affiches en medailles.
Fons Singelijn, Prins Johny Cooman en Bloemenfee Annick en de Prinsencaemere tijdens Prinsendag 1976 (De Voorpost - 31/12/1976)
Fons lag mee aan de basis van de Prinsencaemere. Geïnspireerd door een gelijkaardige vereniging uit Blankenberge, vonden Fons Singelijn, Henri Van De Perre en André Dooms dat Aalst een eigen vereniging zou moeten hebben voor ex-Prinsen Carnaval. Zo ontstond de Prinsencaemere in 1972.
De Prinsencaemere stond onder leiding van Simon D'Hondt, die aangesteld werd als Deken van de vereniging, maar Fons Singelijn werd gekozen als eerste voorzitter van de Prinsencaemere. Fons was dan ook een vaste waarde op Prinsendagen van de Prinsencaemere. Fons bleef voorzitter van de vereniging tot aan zijn dood.
Karikaturen, getekend door Frans Wauters. Van boven naar beneden: Jos Ghysens, Karel Baert, Frans Wauters en Fons Singelijn (De Voorpost - 21/11/1975)
Fons Singelijn werkte mee aan de totstandkoming van het boek 'aalst Karnaval' in 1975. Frans Wauters kwam in zomer van 1974 met het idee om een boek uit te brengen over de geschiedenis van Aalst carnaval en ging aankloppen bij auteur Jos Ghysens en stadsarchivaris Karel Baert. Ook Fons Singelijn liep in die tijd met hetzelfde idee rond, waardoor ook hij zijn medewerking aan het boek verleende.
Karel Baert was verantwoordelijk voor de geschiedenis van Aalst carnaval tot en met de 19e eeuw, waarna Jos Ghysens het hedendaagse carnaval mocht beschrijven. Frans Wauters zorgde voor illustraties en een liedjesboek en Fons Singelijn verleende zijn medewerking bij het stuk over de hedendaagse carnavalsvieringen.[8][9]
Fons Singelijn was een grote voorstander van een carnavalsmuseum in Aalst. Samen met Marcel De Bisschop zette hij de eerste stappen op weg naar een echt carnavalsmuseum in Aalst.
Zo ging hij met een groep op prospectie naar Binche, waar ze het Internationaal Museum voor Karnaval en het Masker bezochten. Fons was helemaal verkocht voor het idee van een Aalsters carnavalsmuseum, maar Fons stierf nog voor de plannen concreet werden. Na zijn dood pleitten zijn dochter en echtgenote verder voor een museum, om zo de droom van Fons alsnog waar te maken.[10]
Fons was ook een verwoed verzamelaar van postzegels. Hij kreeg de microbe te pakken via zijn dochter Vera. Samen met zijn dochter bezocht Fons de postzegelclub, waar toen het thema maskers behandeld werd. Fons raakte geïntrigeerd door postzegels en verzamelde allerlei postzegels met maskers op. Fons sloot zich aan bij Philatelia Alosta, waarvan hij ook voorzitter werd.[11] Na het verzamelen van postzegels met maskers, schakelde Fons over op postzegels rond Picasso.
Fons nam deel aan heel wat postzegeltentoonstellingen, waarbij hij verschillende prijzen won. Zo trok hij naar Brussel, Gent, Posnan en Bazel om er deel te nemen aan competitieve tentoonstellingen. Hij won o.a. de zilveren medaille op 'Alosta 1970' in Aalst en de bronzen medaille op de tentoonstelling 'Belgica 1972' in Brussel. In 1975 haalde hij verzilverd brons op de internationale competitieve tentoonstelling 'ThemaBelga 1975'.
Voor de tentoonstelling 'Alosta 1970' werd hij geëerd voor zijn bijdrage bij de inrichting van de tentoonstelling. Daarnaast ontwierp Fons ook nog luxebladen voor o.a. de universiteiten Gent en Luik en voor de tentoonstelling 'Helpende Handen'.
De kist van Fons Singelijn werd gedragen door het Feestcomité (De Voorpost- 13/08/1976)
Op 31 juli 1976 stierf Fons plots aan de gevolgen van een hartinfarct. Het Feestcomité was in diepe rouw door het plotse overlijden van haar voorzitter. Om Fons een laatste eer te bewijzen droegen de leden van het Feestcomité de doodskist van Fons.
Op de begrafenis waren vele gekende Aalstenaars aanwezig, waaronder Gaston Van Den Eede, Henri Van De Perre en vele carnavalisten. Minister Herman De Croo had bloemen gestuurd. Waarnemend burgemeester Etienne Bogaert, Schepen Benoni Rongoir, Willy De Turck en Staatssecretaris Louis D'haeseleer spraken een lijkrede uit.[12]
Het graf van Fons Singelijn werd druk bezocht door carnavalisten en jaarlijks werden er bloemen neergelegd voor de herdenking van alle overleden carnavalisten. In 1999 dreigde het graf van Fons Singelijn te verdwijnen, maar het schepencollege en burgemeester Anny De Maght zorgden ervoor dat het graf behouden bleef.[13] Zo bleef de traditie bewaard om de overleden carnavalisten te gedenken door jaarlijks bloemen neer te leggen bij het graf van Fons Singelijn.
Enkele leden van de Prinsencaemere aan het graf van Fons Singelijn (De Voorpost - 25/02/1977)
Naast het graf van Fons Singelijn, werden de overleden carnavalisten ook herdacht op een neutrale plaats op het kerkhof. Omdat er steeds meer gekende overleden carnavalisten op het kerkhof te vinden waren, dreigde de herdenking versplinterd te raken. Hierdoor kwam de vraag naar een monument voor de overleden carnavalisten, waar alle carnavalisten herdacht konden worden. Het monument voor de overleden carnavalist kwam er in 2010, waardoor er in 2009 voor het laatst bloemen werden neergelegd aan het graf van Fons Singelijn om alle overleden carnavalisten te gedenken.[14][15][16]
Fons was ook actief in de atletiek. Op 4 maart 1937 werd hij lid van atletiekclub Eendracht Aalst, waar hij aan speer- en schijfwerpen deed. Hij specialiseerde zich daarna in de 90 en 110 meter hordenlopen, waarin hij Kampioen van België werd bij de categorie Scholieren. In 1941 stichtte hij mee de Mijlbeekse Atletiekclub, waar hij in 1952 werd opgenomen in het bestuur. Hij kreeg er de bronzen bondsmedaille voor bewezen diensten.
Als hulde aan Fons Singelijn richtte de postzegelkring Philatelia Alosta de regionale competitieve postzegeltentoonstelling 'Schaal Fons Singelijn' in. De eerste Schaal Fons Singelijn werd gewonnen door Robert Van den Berghe, die naast postzegelverzamelaar ook in 1975 Prins Carnaval werd. De wedstrijd zou daarna nog een aantal keer georganiseerd worden; in het jaar 2000 vond de 5de 'Schaal Fons Singelijn' plaats in het Volkshuis.[17][18]
Kunstenaar Alfons Huylebroeck ontwierp, naar aanleiding van de 'Schaal Fons Singelijn', een herdenkingspenning ter ere van Fons Singelijn. De penning, die 85 op 60 cm is, werd tot een bronzen medaille verwerkt door Jos Bikkems. De penning werd gegoten in de vorm van een postzegel en was te verkrijgen bij Philatelia Alosta.
Na carnaval 1977 ging De Prinsencaemere het graf van Fons Singelijn bezoeken. Ze legden de bloemen van hun wagen op carnavalszondag neer op zijn graf.[19]
In 1987 werd de wisseltrofee Fons Singelijn in het leven geroepen door het Stedelijk Feestcomité. De wisseltrofee werd overhandigd aan de winnende groep bij de categorie van de Grote Groepen. Na drie overwinningen mocht de groep de trofee definitief houden.[20]
Fons Singelijn op de wagen van Schiefregt'Oever in 2000 (Foto: Archief Sören Delclef - AjoinPedia)
In 2000 zette Schiefregt'Oever enkele overleden carnavalisten in de kijker op hun wagen. Samen met Marcel De Bisschop, Frans Wauters, Jean-Paul De Boitselier en Stefaan Vinck werd Fons Singelijn als roze spook voorgesteld, die moest waken over carnaval.[21]
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}