De Prinsenverkiezing vond in 1978 plaats op 20 januari in de Keizershallen. Doordat er maar liefst 7 kandidaten waren, moesten er preselecties gehouden worden tijdens het Driekoningenfeest; zo ging men van zeven naar vijf kandidaten. De uiteindelijke verkiezing werd gewonnen door Michel Cleemput, die in 1978 voor de derde keer Prins Carnaval werd.
Oilsjterse Avond
Affiche kandidaat Michel (Bron: MuzikOilsjt)
Op de Oilsjterse Avond '77, georganiseerd door het AKV tijdens de jaarbeurs eind augustus, werden de toen al gekende kandidaten Prins Carnaval traditiegetrouw voorgesteld aan het publiek. Op dat moment waren er al 4 kandidaten gekend, die één voor één voorgesteld werden door presentator Kamiel Sergant.
De eerste kandidaat, Michel Cleemput, was geen onbekende. Michel was al twee keer Prins Carnaval geweest in 1971 en 1973 en had al een mooi repertoire aan carnavalsliedjes opgebouwd. In 1978 wou Michel voor zijn derde titel gaan, om zo te tonen dat hij een even grote carnavalist was als Kamiel Sergant, die ook drie prinsentitels achter zijn naam had staan. Michel werd meteen uitgeroepen tot de grote favoriet en zijn medekandidaten beseften dat het erg moeilijk zou worden om hem te kloppen. De medekandidaten, Stefaan Vinck (betrokken bij de Bierprinsverkiezing en basketbalclub Blackboys), Bruno Redant (voormalig Bierprins en lid van de Sjiepeerekes) en Jean Amant (lid van De Suskewieten), besloten om toch moedig de strijd aan te gaan met Miichel en op de Aalsterse Avond toonden ze zich al een eerste keer aan de Aalstenaars.
De periode voor het indienen van de kandidaturen voor Prins Carnaval liep van 11 november 1977 tot 4 januari 1978. Op het moment van de Aalsterse Avond was dus nog niets echt officieel en konden er nog kandidaten afvallen of bijkomen.
De 4 kandidaten werden door Kamiel Sergant voorgesteld op de Oilsjterse Avond '77. V.l.n.r. Jean, Bruno, Stefaan, Michel Cleemput en Kamiel Sergant (De Voorpost - 02/09/1977)
7 kandidaten
Persconferentie
Jean Amant tijdens zijn act (De Voorpost - 13/01/1978)
Tijdens een persconferentie, eind december '77, bleef het Feestcomité erg geheimzinnig over de ingezonden kandidaturen voor de Prinsenverkiezing. Men wilde nog geen namen bekend maken, omdat dit volgens het Feestcomité de verkiezingscampagnes vervroegd op gang zou brengen, waardoor bijkomende kandidaten benadeeld zouden worden. De inschrijfperiode was immers nog niet afgesloten. Wel wou het Feestcomité kwijt dat er al 4 inschrijvingen binnengekomen waren en dat er in dit geval geen preselectie zou plaatsvinden. Over de prijzen voor de uiteindelijke Prins Carnaval wilden ze dan weer wel communiceren; Prins Carnaval 1978 zou 50 000 frank krijgen en enkele prijzen in natura, die verzameld werden door de Prinsencaemere. De prijsuitreiking van de Prinsencaemere zou plaatsvinden op woensdag na de prinsenverkiezing in Hotel des Arcades.[1]
Driekoningenfeest
Stefaan als Stafaan Bond 001 (De Voorpost - 13/01/1978)
Tijdens het Driekoningenfeest in de Keizershallen bleek dat er geen vier, maar zeven kandidaten Prins Carnaval waren. Daardoor zou er toch een preselectie moeten plaatsvinden, die doorging tijdens het Driekoningenfeest. Deze preselectie was een soort pre-verkiezing, waarbij de kandidaten elk een optreden moesten brengen. Achter het podium gebeurde de loting voor de volgorde van de optredens, waarna de kandidaten zichzelf mochten voorstellen aan het publiek. De eerste die zichzelf mocht voorstellen was Jean Amant, die verklaarde dat hij graag iets wou verwezenlijken voor het Aalsters carnaval. De tweede kandidaat was Stefaan Vinck, die gesteund werd door De Brokkelpakken en enkele Bierprinsen. Het belangrijkste wapenfeit uit 1977 was voor hem de beslissing om zich kandidaat te stellen voor de titel van Prins Carnaval; een beslissing die hij al in april 1977 genomen had. Als derde mocht Bruno Redant het publiek toespreken. Hij wou na zijn titel van Bierprins '77, nu ook proberen Prins Carnaval te worden. Na Bruno was het de beurt aan Ignace Mees, die er op de Oilsjterse Avond nog niet bij was. Ignace wou ook graag een carnavalstitel hebben, aangezien zijn vrouw al Cantinière van de Oude Garde was in 1977. Een andere kandidaat die er ook nog niet bij was op de Aalsterse Avond was Enrico Le Clair, kortweg Enrico. Beeldhouwer Enrico haalde op het podium enkele herinneringen op van zijn tijd aan de Oostenrijkse houtsnijschool, maar blikte ook terug op zijn verblijf in het ziekenhuis in september 1977. Michel Cleemput wou graag een derde Prinsentitel binnenhalen en keek er vooral naar uit om opnieuw te mogen optreden in de Keizershallen. Als laatste was het de beurt aan François Roelandt, die in 1976 Bierprins geworden was. Naar eigen zeggen had hij vier jaar lang bij zijn vrouw moeten zagen om zich kandidaat te mogen stellen.[2]
Kandidaat Bruno aan het woord (De Voorpost - 13/01/1978)
Na de voorstelling van de kandidaten mochten ze elk een vrij optreden geven, om zo de jury te overtuigen van hun plaatsje op de verkiezingsavond in de Keizershallen. De techniek was de kandidaten echter niet goed gezind, want tijdens de optredens liep er heel wat mis. De belichting was verkeerd, er werd te vroeg of te laat gestarte met de muziek en bepaalde liedjes werden op verkeerde snelheid afgespeeld. Dit zorgde voor heel wat wrevel bij de kandidaten. Volgens het Feestcomité lag de fout echter niet bij de technische ploeg, maar bij de kandidaten zelf. Bij de repetities aan de vooravond van het Driekoningenfeest wilden de kandidaten hun volledige optreden nog niet tonen, waardoor er geen afspraken gemaakt konden worden met de technici.
Ignace als clown (De Voorpost - 13/01/1978)
De kandidaten traden in dezelfde volgorde op als tijdens de voorstelling.
Jean Amant verscheen als wonderdokter op het podium. Hij verklaarde dat hij regenboogpillen had proberen verkopen aan Eddy Merckx, maar die zou de pillen geweigerd hebben. Jean had de pillen dan maar verkocht aan Michel Pollentier. Tijdens de stoet wou Jean de concurrentie aangaan met Boma-Boma door er bollen aan het publiek aan te bieden. De act van Jean, die minder dan 10 minuten duurde, kon de zaal echter niet inspireren.
Stefaan Vinck kwam het podium opgereden met een bakfiets vol melkflesjes. De melk was volgens Stefaan overschot van de COO (Commissies van Openbare Onderstand, de latere OCMW's), waarna hij ze uitdeelde aan de jury en stadsbestuur. Hiermee verwees hij naar de melk-affaire, waarbij de COO twee melkleveranciers had aangesteld en men meer melk moest aanschaffen, dan dat er verbruikt kon worden. Volgens Stefaan konden de melkflesjes voor verschillende activiteiten gebruikt worden, zoals ontwikkelingshulp of recepties op het stadhuis. Om alles in Aalst in goede banen te leiden, had men volgens Stefaan iemand nodig zoals James Bond. Stefaan stelde zich hierop kandidaat voor deze functie, onder de naam Stefaan Bond 001. Drie Bond-meisjes verschenen vervolgens op het podium op de tonen van Goldfinger, terwijl Stefaan zijn gewone kledij inruilde voor een wit maatpak. Met zijn aktetas en briefjes van 5000 frank plaatste hij zich tussen de Bond-meisjes. Hij had, naar eigen zeggen, het geld gaan halen om het stadsbestuur te helpen om hun financiële putten te dichten. Door technische problemen was de show van Stefaan niet echt een mooi geheel.
Enrico stelt zich voor aan het publiek (De Voorpost - 13/01/1978)
Kandidaat Bruno had zich gekleed in een kostuum dat gemaakt was van twee carnavalsvlaggen. Hij overhandigde cadeautjes aan alle schepenen en voor de burgemeester had hij een medaille. De cadeaus waren ludiek; zo kreeg schepen Monsieur een voorbehoedsmiddel tegen het burgemeestersvirus, schepen De Maght kreeg een boompje voor haar huis, Gilbert kreeg een vis uit de viswinkel, een frank en een reclametelevisie voor Van den Eede, een huisje voor Hooghuys en niets voor schepen Roels, omdat Bruno de man nog nooit ontmoet had. Bruno kwam wat stuntelig over op het podium door een gebrek aan présence.
Ignace bracht een clownsnummer en ging hierdoor als eerste de carnavaleske toer op. Zijn moppen kwamen bij een deel van het publiek echter niet over. Drie koningen verschenen vervolgens op het podium; zij waren verloren gelopen op zoek naar een stal. De koningen overhandigden een kleine viool aan Ignace. Hier startte hij zijn paybacknummer 'Aan diene schonen groenen Denjer', wat ambiance in de zaal kon brengen.
Enrico bracht een versie van het Smurfenlied. Het was echter reeds de derde versie van het lied dat die avond te horen was, maar Enrico had de begeleidende smurfen vervangen door Voil Jeanetten. Enrico legde de nadruk op Aalst als bloemenstad en vond dat het in het ziekenhuis toch ook plezant was; lijkdragers en doden dansen rond een kist, terwijl de zusters sleuren met manden volk melkflessen. Ondanks de technische problemen, konden zijn zangkunsten wel gesmaakt worden. De rol van verteller ging hem echter minder af.
Michel in Congo (De Voorpost - 13/01/1978)
Michel had in Aalst reeds bewezen dat hij goed presenteert op een podium en stelde ook deze keer niet teleur, al gaf hij nog niet het beste van zichzelf. Als Boma-Boma kreeg hij de zaal mee. Marcel De Bisschop stuurde hij samen met de fiscus naar Congo, omdat die toch alles in 't zwart doet. Michel gaf wel aan dat hij Marcel graag terug wou als carnavalsburgemeester. Ook Michel bracht een versie van het Smurfenlied (de vierde versie van de avond!) en toonde zich de belangrijkste kanshebber op de prinsenscepter.
François gaat de Marokkaanse toer op. (De Voorpost - 13/01/1978)
François ging het voor zijn show zoeken in Marokko. Met zijn buikdanseres (met snor) en fluitspelers bracht hij een vijfde versie van het Smurfenlied. Het was niet slecht, maar alles kon nog iets vlotter.
Het publiek hield zich vrij kalm tijdens deze preselectie, wat te wijten was aan de teleurstellende optredens. Zelfs een rasechte animator als Michel had niet het beste van zichzelf laten zien. Het Driekoningenfeest ging verder met optredens van o.a. de Chevaliers en Kamiel Sergant, waarna de jury met de uitslag aankwam. In de zaal ging ondertussen het gerucht de ronde dat er maar drie kandidaten zouden overblijven. De jury liet het publiek niet langer in spanning: Stefaan, Ignace, Enrico, Michel en François mochten door naar de prinsenverkiezing. Jean en Bruno verloren hierdoor hun kans op de titel van Prins Carnaval '78.
Verkiezingsavond
Nieuwe stemformule
Affiche kandidaat Enrico (Bron: DAK - 50 Prinsen van Aalst)
Voor de Prinsenverkiezing van '78 werd een nieuwe stemformule bedacht door het Feestcomité. Het puntensysteem dat vorig jaar gebruikt werd, bleef behouden, maar voortaan zou er slechts één stembiljet per persoon worden uitgereikt, ongeacht het aantal aangekochte toegangskaarten. Op deze manier wilde het Feestcomité mogelijke onregelmatigheden minimaliseren. De vorige jaren waren er immers meermaals betwistingen rond één of meerdere stembiljetten per betalende bezoeker.[3]
Opwarming
De Prinsenverkiezing van 1978 was van een erg hoogstaand niveau, wat reeds enkele jaren geleden was. Het Feestcomité, dat verantwoordelijk was voor de organisatie, had alles mooi uitgeschreven, waardoor er niet meer moest geïmproviseerd worden. Elke toeschouwer kreeg 1 stembiljet, onafhankelijk van het aantal gekochte toegangstickets. Bij het verlaten van de zaal moest iedereen zijn of haar stembrief terug afgeven, waardoor bedrog bijna onmogelijk was. De toeschouwers waren vroeg op post, waardoor de verkiezingsavond vroeger dan andere jaren kon starten. Al was er bij de ingang wel wat tumult ontstaan, doordat er voor de ingang enkele carnavalisten nog op zoek waren naar een kaart voor de uitverkochte prinsenverkiezing. De politie zorgde er echter voor dat alles in goede banen geleid werd. Het Feestcomité zorgde ervoor dat de genummerde tafels voorbehouden werden voor diegenen voor wie ze bestemd waren.
Orkest Actif Club warmde het publiek op, waarna Antoine Van der Heyden twee liedjes mocht zingen. Presentator Kamiel Sergant en zijn Kamillekes hielpen het publiek mee opwarmen, terwijl de carnavalisten en het stadsbestuur nog toestroomde. De kandidaten moesten eerst hun volgnummer trekken bij deurwaarder De Vos op het podium. Na het trekken van de nummers kon de verkiezingsavond echt van start gaan. De Aalsterse Gilles brachten hun nieuwe show, die opgebouwd was rond 5 thema's. De Gilles toonden een nooit eerder gezien spektakel. Ze startten hun show gekleed in dierenhuiden, waarbij ze onze voorouders uitbeeldden. Daarna dansten ze nog als Inca's en heksen en beeldden ze ook de tijd van Keizer Karel uit, om te eindigen in hun gekende Gilles-kostuum.[4]
De Aalsterse Gilles traden op als heksen (De Voorpost - 27/01/1978)
Voorstelling
De vijf kandidaten kwamen na de opwarming in hun maatpak op het podium om zich aan het publiek voor te stellen. Enrico mocht als eerste beginnen en beloofde aan het publiek dat hij er iets groots zou van maken moest hij Prins Carnaval worden. Al zingend zou hij de roem van carnaval uitdragen. Zingen stond voor Enrico centraal, want volgens hem is Aalst een Keizerlijke Stede, waar het niet alleen gezellig is om te wonen, maar waar men ook nog goed kan zingen. Stefaan, de tweede kandidaat, vond dat men meer reclame moest maken voor het Aalsters carnaval. Volgens Stefaan moest de televisie hiervoor ingeschakeld worden; in Aalst kon men immers meerdere Gaston Berghmansen of Leo Martins vinden. Ze zouden een gans programma kunnen vullen voor de BRT. François verkondigde dat hij de eer van onze stad hoog wou houden. Hij wou het Aalsters carnaval vertegenwoordigen in vreemde steden, om hen kennis te laten maken met de typisch Aalsterse carnavalssfeer. Ignace had aandacht voor de mindervaliden; ook deze mensen hebben recht op het vieren van carnaval. Daarnaast wou hij elke kandidaat zijn eigen carnavalsfeest geven. De laatste kandidaat, Michel, verkondigde dat hij carnavalist wou blijven tot aan de 100ste carnavalsstoet. Volgens Michel zou het niveau van de stoet tegen dan 10 keer hoger liggen.
Vaste proef
Na de voorstelling volgde de vaste proef voor de kandidaten. Ze moesten elk gedurende twee minuten een toespraak houden in een opgegeven situatie.
Enrico had zogezegd net de stadssleutel gekregen van de burgemeester en moest het Aalsters publiek bedanken. Enrico voelde zich de koning te rijk in onze keizerlijke stede. Hij kon moeilijk naar voor brengen wat er in hem om ging, maar hij beloofde te zullen helpen waar hij kon en mocht. "Ik hoop dat u mij na een jaar zult mogen of kunnen bedanken voor wat ik voor Aalst en zijn carnaval gepresteerd heb."
Affiche François (Bron: DAK - 50 Prinsen van Aalst)
Stefaan moest het kostuum van de Ajuinboer overhandigen aan de Brusselse burgemeester voor het aankleden van Manneke Pis. Hij dankte de Brusselse burgemeester voor de ontvangst en voelde zich fier in Brussel te mogen zijn. Volgens Stefaan hadden Brussel en Aalst hetzelfde doel; de eer hoog houden. De figuur van Ajuinboer was volgens Stefaan een goede vertegenwoordiging van Aalst, omdat Aalstenaars gelijk staan aan ajuinen. Stefaan was blij dat dit Aalsters symbool samengebracht werd met het Brussels symbool; Manneke Pis. François moest een vreemde delegatie ontvangen op Prinsendag. François startte met de Prinsengroet 'alaaf, alaaf, alaaf', al klonk dit eerder als 'loif, loif, loif'. Het was hem een eer om de delegatie te mogen begroeten voor de vijftigste uitgave van onze stoet. François sloot af door Simon D'Hondt te begroeten en het woord vervolgens aan hem te geven.
Affiche Ignace (Bron: DAK - 50 Prinsen van Aalst)
Ignace moest een Ieperse winnaar van de Ajuinenworp te woord staan. Ignace was blij dat de gouden ajuin me naar Ieper ging, maar hoopte dat de winnaar geen tranen zou laten bij het verlaten van onze stad. Hij had ten slotte nog een goede raad voor de Ieperaar en hoopte dat de band tussen Ieper en Aalst nauwer kon worden. Ignace scoorde met zijn taalvaardigheid. "Stop die ajuin niet onder de lakens, want...katjes in het donker worden gestimuleerd door zijn geur."
Michel Cleemput (De Voorpost - 27/01/1978)
Michel tenslotte moest het vorstenpaar begroeten tijdens de carnavalsreceptie op het stadhuis. Michel vond het een grote eer om het vorstenpaar te mogen ontvangen tijdens de vijftigste stoet. Hij ging verder dat Aalst carnavalsstad nummer één van België was en misschien zelfs van Europa. Hij hoopte dat de vorst aan het einde van de stoet zou zeggen "'t was schoon!". Michel kreeg de zaal mee met zijn bijtende spot. "Heren, wat gaat gij doen wanneer de koning naar de wc wil?"
Shows
Om 22u45 was het eindelijk tijd voor de shows van de kandidaten. Elke kandidaat kreeg 12 minuten de tijd om een vrij optreden op te voeren.
Enrico
Enrico kwam het podium op met een karretje vol specialiteiten, die hij al zingend uitdeelde aan de personen waarover hij zong. Hij had zijn Voil Jeannetten, die ook mee waren op de preselectie, opnieuw meegebracht. Zijn karretje was zelfgemaakt en mooi afgewerkt, maar dit viel minder op voor het grote publiek. Voor Anny De Maght had Enrico plastieken zakken aan 10 frank het stuk mee en ook Bert Van Hoorick, die hij Alberto noemde, werd bezongen in zijn lied. Schepen Bourlon deed het volgens Enrico liever niet in plaats van morgen, schepen Monsieur moest de bussen afschaffen, zodat iedereen aan sport kon doen en Nonkel Jan (De Man) was er graag bij achter de Zwarte Man. Terwijl Enrico zong van Oilsjt, men carnavalstad zetten de (vooral vrouwelijke) supporters van Enrico de zaal op stelten met gejuich en fanfaremuziek. Enrico toonde zich tijdens zijn show erg muzikaal.
Stefaan
Stefaan voerde de SSA-show (Stefaan Showt Anders Show) op. De show was een parodie op de bestuurders van de stad. In zijn show mochten twee kandidaten opdraven; Marcel De Bisschop en Frans Wauters. Stefaan deelde mee dat de ASLK, of de Aalsterse Stedelijke Lege Kas, de show mogelijk had gemaakt. Marcel speelde ten voordele van het ouderlingengesticht de Draekeniers en Frans speelde voor het Feestcomité, of de instelling 'zat of onderweg'. In het panel mochten schepen De Maght, burgemeester D'Haeseleer, schepen De Neve, schepen Van den Eede en schepen Monsieur zetelen en schepen Hooghuys mocht ook nog op het podium komen voor de officiële foto. Frans Wauters was de winnaar van de avond en won een reis naar Rio, om er carnaval te leren vieren. Stefaan sloot zijn show af met zijn Rio-liedje, bijgestaan door Alkuone, terwijl het ajuintjes regende in de zaal.
François
François liet tijdens zijn show zijn licht schijnen op de verkiezingsavond. Volgens François waren er onder de kandidaten twee goede zangers; Stefaan Botvinck en Ignace Koolmees. Enrico es Clair als hij met zijn wit kostuum op het podium staat en Michel had het onder de twee knieën. Zichzelf beschreef hij als iemand met een stem als Klokke Roeland, of misschien iets minder. Hij bracht het liedje Oilsjt, vliegt erin.
Ignace
Ignace bracht een stukje cultuur met zijn opvoering van het Zwanenmeer. Samen met een ballerina huppelde hij met zwemvliezen over het podium. In zijn balletpakje sprak hij het publiek toe over de culturele put en sloot hij af met een Eendracht-liedje. Hij riep het publiek ook op om massaal medailles te kopen van de verschillende carnavalsgroepen. Ignace begon erg sterk, maar naar het einde toe was het wat minder.
Michel
Michel zorgde samen met zijn groep De Kornissesloipers voor een halfuur-durende Muppetshow op het podium, waarmee hij ver over de toegestane tijd ging. Hij zong de ballade I remember Marcel Biskop en het lied Nen Oilsjteneer dat is e vried zwoor geval. Michel imiteerde tijdens zijn show Bloemenfee Gilly en André Van Duin en sloot zijn af met de Poesjkapelle-dans. Michel bracht een onvergetelijke show![5]
Michel doet de Poesjkapelle (Bron: MuziekOilsjt)
Stemming
Na de shows van de kandidaten mocht het publiek haar stem uitbrengen. Deurwaarder De Vos kende de stemnummers toe; nummer 1 voor François, nummer 2 voor Enrico, nummer 3 voor Stefaan, nummer 4 voor Ignace en nummer 5 voor Michel. Tijdens het stemmen, kon het publiek genieten van optredens van Jean-Paul De Boitselier, die zijn liedje over de brochette bracht, Keizer Kamiel en zijn Kamillekes, de Chevaliers en Johnny Marcoen. Het stemmen en het tellen duurde echter heel lang, waardoor de organisatie de optredens erg moest spreiden en orkest Actif Club de gaten moest opvullen. Kamiel Sergant probeerde het publiek te animeren en ondertussen werd ook afscheid genomen van Prins Edy, die opgenomen werd binnen de Prinsencaemere. Ondertussen was het ook wachten op drank, aangezien de propere glazen op waren en rond middernacht het bier zelfs uitverkocht was.
Edy De Neve wordt opgenomen in De Prinselycke Carnavalscaemere der Aloude Kaizerlycke Stede tot Aelst (De Voorpost - 27/01/1978)
Om twee uur was men klaar met het tellen van de stemmen en kon overgegaan worden tot de bekendmaking van de uitslag. De voorkeur van de jury ging, zoals men na het zien van de shows verwacht had, naar Michel. Hij kreeg 110 op 120 van de jury, wat een heel hoge score was. Ignace kreeg 84 punten van de jury, Stefaan 80, Enrico 79 en François 65 punten. Ook het publiek koos resoluut voor Michel. Hij haalde meer dan het dubbel van de publieksstemmen van de tweede, Stefaan. Michel kreeg 876 zaalstemmen achter zijn naam, voor Stefaan (434 stemmen), Enrico (333 stemmen), Ignace (263 stemmen) en François (81 stemmen). In totaal waren er 272 ongeldige stemmen.
De totale uitslag zag er als volgt uit:
| Kandidaat | Jury | Publiek | Totaal
(na omrekening) |
|---|---|---|---|
| Michel Cleemput | 110 punten | 876 stemmen | 1 472 |
| Stefaan Vinck | 80 punten | 434 stemmen | 838 |
| Enrico Le Clair | 79 punten | 333 stemmen | 723 |
| Ignace Mees | 84 punten | 263 stemmen | 723 |
| François Roelandt | 65 punten | 81 stemmen | 434 |
Prins Edy gaf de prinsenscepter door aan Michel Cleemput, die zijn derde prinsentitel beet had. De verkiezing was één van de beste, misschien wel dé beste, uit de geschiedenis van Prinsenverkiezingen. Jammer dat de avond zonder bier eindigde en de bekroning op deze manier in chaos gebeurde.[6]
Redactie
Tekst en foto's
- Tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
- Foto's: De Voorpost, Eddy Temmerman, MuzikOilsjt, Stadsarchief Aalst