| Hendrick De Smedt | |
|---|---|
 ' | |
|
Gekend van: |
Kandidaat Prins Carnaval 1976, (bestuurs)lid/chef muziek de Aalsterse Gilles |
Hendrick Henri De Smedt (19/01/1931-20/02/2017) was in Aalst bekend onder de naam Harry Pinky. Hij was componist, schrijver, dichter en tekenaar. In 1976 was hij één van de favorieten om de titel van Prins Carnaval binnen te halen, maar hij moest de duimen leggen voor Johny Cooman. Harry Pinky was bijna 30 jaar lid van de Aalsterse Gilles en was regelmatig te horen op de Aalsterse Avond.
Jeugd[]
Hendrick werd in 1931 geboren in een arbeidersgezin. Zijn moeder werkte in verschillende weverijfabrieken in Aalst en woonde met haar echtgenoot in het beluik 't Klein Begijnhof, dat uitkwam in de Slotstraat, in een klein arbeidershuisje. Het gezin had het niet breed, wat te merken was aan de aangestampte vloer zonder tegels in hun huisje en als ze naar het toilet moesten, konden ze dit doen op een gezamenlijk toilet aan het einde van de huizenrij. Het echtpaar had hun eerste kindje verloren door ondervoeding, maar in 1931 kreeg het koppel een tweede gezond kind; Hendrick.
Kort na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, Hendrick was toen 9 jaar oud, werd vader De Smedt opgeëist en geëvacueerd naar Duitsland, waardoor moeder alleen moest trachten rond te komen met haar zoon. Hierdoor miste Hendrick heel wat lessen op de Arendschool; een verdere schoolcarrière zat er niet echt in. Op 14-jarige leeftijd ging Hendrick aan de slag als draaier-paswerker.
Hendrick stond bekend als verhalenverteller. Bijna elke avond vertelde hij verhaaltjes voor de kinderen van 't Klein Begijnhof. Achtentwintig jaar na de geboorte van Hendrick, kreeg het koppel nog een derde kind; Patrick, in Aalst gekend als politicus bij de socialistische partij.[1]
Muziek[]
(Foto: site Patrick De Smedt)
Terwijl Hendrick als 14-jarige aan de slag was in een constructieatelier, volgde hij na zijn werkuren notenleer aan de muziekacademie. Na 1 jaar notenleer koos Hendrick voor de trompet als instrument, maar door het verlies van drie voortanden, moest hij overschakelen op de bariton, dat een groter mondstuk heeft. Hij vormde met enkele vrienden binnen de Mutualiteit van de Jonge Arbeider het groepje, ‘Orzel’, genoemd naar de horzelwesp. Zij gingen overal met sketches en liedjes optreden.
Het was duidelijk dat Hendrick aanleg had voor muziek. Hij sloot zich aan bij verschillende muziekverenigingen, zoals harmonie “De Oude Garde”, de Koninklijke Symfonie “Door Eendracht Groot” en de fanfare/harmonie “Hand aan hand”. Hendrick leerde verschillende instrumenten bespelen, zong, bracht onemanshows, componeerde muziek voor harmonieën en bigbands en schreef concerto's en liedjes.
Harry Smith[]
Harry Smith (helemaal rechts) met zijn orkest. (Foto: Het Aalsters Volksleven 4, Jos Ghysens)
Zijn eerste eigen instrument kreeg hij van zijn vader. Hiermee werd hij opgemerkt en werd hem gevraagd om deel uit te maken van het Victoria-orkest en diens opvolger, orkest 'The Golden Stars'. Hij werd er al snel de grote man; de naam van Hendrick werd verengelst naar 'Harry Smith' en hij werd de voorman van het okest, dat in 1955 omgedoopt werd tot Harry Smith-orkest. In die tijd leerde Hendrick schuiftrombone spelen, het instrument dat vanaf dan zijn voorkeur genieten. Met het Harry Smith-orkest was Hendrick te horen op het bal van de Koninklijke Harmonie Al Groeiend Bloeiend (1961,1962), de Handelsfoor in Aalst (1961,1962), de Grote Vlaamse Kermis van de Heilig Hartparochie (1962,1963), de Bagatellenkermis (1962), de Hopfeesten van Hof Zomergem (1962) en vele andere feestelijkheden. [2][3][4][5][6][7][8][9]
Harry Pinky[]
Harry Pinky (midden) en The Medium Band (Het Aalsters Volksleven 4, Jos Ghysens)
In 1963 kreeg hij na een examen van SABAM de toestemming om eigen muziek en teksten uit te geven en uit te voeren. De naam Harry Smith bleek echter reeds in gebruik te zijn door een andere componist, waardoor hij een andere artiestennaam moest kiezen. Die nieuwe artiestennaam werd Harry Pinky. Met het Harry Pinky-Orkest was hij te zien op de Handelsfoor (1964), maar zijn grootste succes behaalde hij met zijn eigen show in zaal Rink [10] Harry Pinky werd bekender en er werd een 'Harry Pinky Fan Club' opgericht, die al snel 600 leden kende. Door enkele tegenslagen werd het Harry Pinky-Orkest ontbonden.
Hendrick kon terecht bij The Medium Band, waarmee hij optrad als zanger, animator en showman op o.a. de Grote Volksavond van Milac (1966), de kermisfeesten van de Brakelstraat en Rozen (1966), de Handelsfoor van Aalst (1966), de Immerzeelse feesten (1966,19676) en de Hopfeesten van Hof Zomergem (1967) [11][12][13][14][15][16]. In zaal Rink bracht hij met dit orkest zijn tweede eigen show.
Na The Medium Band was het voor Harry een aantal jaren zoeken. Hij richtte het Harry Pinky Kwartet op, met Luc Kieckens, Hugo De Wolf en Eugeen Verbeeren, maar dit stierf al snel een stille dood. Teleurgesteld stond Harry op het punt om de muziek vaarwel te zeggen, tot hij kennis maakte met enkele jonge muzikanten. Hij stelde zijn kennis ten dienste van de groep en gaf hen de naam The Music Stars. De groep was te horen op de Bloemenfeeverkiezing in 1972 en werkte dat jaar ook nog mee aan de afscheidsshow van Harry Pinky.[17][18]
Harry Pinky in het Volkshuis. (De Voorpost - 25/01/1980)
Hendrick schreef en componeerde ook verschillende liedjes en concerto's voor o.a. de trombone, gitaar, trompet en mondharmonica en was actief als dirigent. Harry had een voorliefde voor klassieke muziek, zoals Beethoven, Tsjajkovski, Dvorak, Mussorgsky, Schubert, Gounod en vele anderen. In 1972 werd, door de voorzitter van de Harry Pinky Club, een afscheidsshow voor Hendrick georganiseerd in zaal Rink. Harry Pinky had immers aangekondigd dat hij zijn muzikale activiteiten voortaan zou beperken tot de socialistische harmonie ‘Hand aan Hand’, om zich te kunnen toeleggen op zijn tekenwerk. Op het afscheidsconcert werden liedjes en composities gebracht op tekst en muziek van Harry Pinky, waaronder ook de première van zijn “Lied van Aalst”.
In 1982 kreeg hij van de harmonie Hand aan Hand een gouden medaille als onderscheiding voor zijn 35 jaar lidmaatschap. Harry trad occasioneel nog wel eens op; zo was hij nog te zien op evenementen van de socialistische partij of binnen het carnavalsmilieu.
Tekenaar[]
(De Voorpost - 23/09/1977)
Ook tekenen was een passie van Hendrick. Hij begon met het overtekenen van prenten met dieren uit de wildernis, wat hem goed lukte. Na zijn dierenperiode, schakede hij over op windmolens en landschappen. Hendrick was een autodidact op het vlak van tekenen, aangezien hij nooit tekenlessen gevolgd had.
Zijn werken kenmerkten zich vooral door zwart-wit tekeningen met inkt of houtskool. In 1977 mocht hij zijn werken een eerste keer exposeren. Naar aanleiding van het bal van Marc Galle in de Keizershallen, mocht Hendrick zijn werken in de gang naar de hallen tentoonstellen.[19] Zijn tekeningen werden daarna nog geëxposeerd in o.a. de Mikisclub (1980), het Volkshuis (1980) en in de Ridderzaal van het Belfort (1995).[20][21]
Hendrick (links) luistert naar de toespraak van Jos De Geyter, bij de opening van de expositie in de Mikisklub. (De Voorpost - 07/11/1980)
Een tekening van Hendrick hing zeven jaar lang in het bureau van minister Marc Galle; op de tekening waren statige bomen te zien. Hendrick en Marc Galle waren vrienden geworden. Bij de vele bezoeken aan de minister vroeg men vaak van wie de tekening afkomstig was. Hij antwoordde dan steeds met “Van iemand die ik heel goed ken!”.
Hendricks huis was gevuld met zijn eigen tekeningen. Aan één van de muren in zijn huis hingen meer dan 30 werken. Hij was overigens erg gul met het uitdelen van zijn werken aan vrienden en familieleden. Hij tekende steeds met klassieke muziek op de achtergrond.
Schrijver[]
Eind de jaren '70 bewees Hendrick dat hij ook kon schrijven. Rond de nieuwjaarswissel 1978-1979 werd gedurende 6 weken het vervolgverhaal 'Bierkerstnacht' van Hendrick in de Voorpost gepubliceerd.[22]
In 1986 bracht hij de bundel 'kerstverhalen' uit, die volledig in de spreektaal neergeschreven was. Het boek werd voorgesteld door CSC De Rank in het Melkhuisje van het Aalsterse stadspark. Patrick De Smedt, broer van Hendrick, en Marc Galle zorgden voor de inleiding van de avond. Het boek bevatte vier kerstnachtavonturen : 'Het meisje van het waterhuis', 'Bierkerstnacht', 'Kerstnacht in de bossen' en 'Kerstnacht bij de kabouters'.[23]
Daarnaast schreef Hendrick ook gedichten.
Waar bleef je toch met al je praal en pracht? O lente lief naar jou heb ik getracht. Wijl ik bij stille uren langs het water ging, zocht ik naar jou. Toen bracht je mij in mijmering. Wat ben je mooi met al dat groen om jou. Jij schiep de kleur waar ik zoveel van hou. Daarom breng ik je nu mijn eerste lentegroet. Ik geef je mijn hart in ruil voor uw lentegloed. (Lentegroet - Hendrick De Smedt)
[]
Hendrick tijdens de Karnavalhit 1976. (De Voorpost - 24/10/1975)
Als muzikant en zanger was Hendrick ook vaak te horen op diverse carnavalsfeesten. Zo zorgde hij met zijn Harry Pinky-orkest voor de muzikale omlijsting van het verkleed oudejaarsavondbal, georganiseerd door het Verbond der Komische Groepen in 1971.[24]
Hij werd lid van de Aalsterse Gilles en in 1975 stond hij op het podium tijdens de Aalsterse Avond, waar hij zijn lied 'De Sloekkers' bracht en zijn kandidatuur aankondigde voor Prins Carnaval 1976. [25][26] Met zijn lied van 'De Sloekkers’ nam hij eind 1975 ook deel aan de wedstrijd ‘Festival Karnavalhit 1976’. Hij eindigde op de vijfde plaats. De wedstrijd werd gewonnen door Jean-Paul De Boitselier met zijn lied 'De ka-ka-ka-ka-karnaval'.[27]
De Aalsterse Gilles[]
Hendrick werd in de loop van 1972 lid van de Aalsterse Gilles en liep zijn eerste carnavalstoet in 1973. Enkele jaren na zijn aansluiting bij de groep werd hij onderchef van het muzikantenkorps, naast Erwin Schollaert.[28]
Vanaf 1990 werd hij gepromoveerd tot chef van het muzikantenkorps, een taak die hij tot 2001 zou uitoefenen, toen hij wegens gezondheidsredenen ontslag nam. Hendrick was ook lid van het bestuur van de Aalsterse Gilles. Hij zou bijna 30 jaar lang deel uitmaken van de groep.
Harry Pinky met de Aalsterse Gilles.
Hendrick componeerde in 1974 een nieuw lied voor de Aalsterse Gilles, dat met muzikanten en leden van de Gilles werd opgenomen op plaat. Op de B-kant van de plaat zingt Harry Pinky 'het Lied van de Aalsterse Gilles'. In 1977 verscheen Hendrick op het podium van het Driekoningenfeest, waarbij hij het publiek in naam van de Gilles al een prettige carnaval wenste.[29]
| Jaar | Lied | Plaat |
|---|---|---|
| 1974 | De Gilles, De Gilles, De Gilles Van Aalst | De Gilles van Aalst |
| 1974 | Aalsterse Gilles Nr. 1-2-3-4-5 (Potpourri) | De Gilles van Aalst |
[]
Op de Aalsterse Avond van 1975 maakte Hendrick zijn kandidatuur voor Prins Carnaval 1976 bekend aan het publiek. Tijdens zijn campagne dook hij ook op in de jury van de Miss Bette-verkiezing in Lede.[30]
Om zijn kandidatuur kracht bij te zetten, lanceerde hij naar aanleiding van carnaval 1976 zijn eigen carnavalsplaat. Op de A-kant stond zijn lied 'De Sloekkers' en op de B-kant 'Het Lied van Aalst'. Hendrick had beide liedjes zelf geschreven.[31] Eerder was Hendrick ook al te horen op de langspeelplaat 'Hier Spreekt Men Oilsjters' met het lied 'OK, Oilsjt Doe Mei', dat hij eveneens zelf geschreven had. 'De Sloekkers' en 'Lied Van Aalst' stonden in 2015 op een bonus-cd in de reeks MuzikOilsjt.
| Jaar | Nummer | Plaat | Label |
|---|---|---|---|
| 1976 | De Sloekkers | De Sloekkers | Just Born |
| 1976 | Lied Van Aalst | De Sloekkers | Just Born |
Hendrick op het Driekoningenfeest 1976. (De Voorpost - 23/01/1976)
Door het grote aantal kandidaten werd tijdens het Driekoningenfeest van 1976 een preselectie gehouden voor de kandidaten Prins Carnaval. Harry toonde zich meteen als showman met zijn lied 'De Sloekkers', waardoor hij één van de grote favorieten voor de Prinsentitel werd. Zijn grote concurrent bleek Johny Cooman te zijn, die op het Driekoningenfeest ook succes oogstte. Uiteindelijk werden Hendrick, Johny, François Van Oost en Marcel De Bruecker door de jury naar de finale op 6 februari doorverwezen; Rudy Scheerlinck en Dirk D'Haese vielen af.
Tijdens de verkiezingsshow bracht Hendrick een 25-minuten durende muziekshow met orkest. Harry Pinky had zich als clown verkleed en kreeg een oorverdovend applaus bij zijn opkomst. Vooraleer hij aan zijn show mocht beginnen, moest hij eerst nog een verplichte speech brengen voor een carnavalscongres in Aalst. Na de geslaagde toespraak werd zijn show aangekondigd door zes blote billen. Tijdens zijn show bewees Harry dat hij een uitstekend muzikant was; hij speelde mondharmonica, blokfluit, mandoline, piston, trombone en drums. Hij bracht de liedjes 'De Sloekkers' en 'Gieël Oilsjt wipt omhoeig'. Harry kreeg voor zijn show 74 punten van de jury, waarmee hij voorkeur kreeg op Johny (63 punten), François (54 punten) en Marcel (37 punten).[32]
Het publiek verweet Harry echter dat hij te veel muziek en te weinig carnaval bracht, waardoor hij de overwinning toch nog aan zijn neus voorbij zag gaan. Johny Cooman werd door Feestcomité-voorzitter Fons Singelijn uitgeroepen tot Prins Carnaval 1976.[33] Harry Pinky haalde de tweede prijs, die hij ontving van Fons Singelijn op de prijsuitreiking van de Prinsencaemere enkel dagen na de verkiezing.
Aalsterse Avond[]
Zijn verlies zou echter niet het einde betekenen van zijn carnavalscarrière. Tijdens de Aalsterse Avond van 1976 en 1977 was hij opnieuw present met 'De Sloekkers' en 'Gieël Oilsjt Wipt Omhoeig'.[34][35] In 1977 bracht hij het lied 'Oilsjteneers, Oilsjteneskes', waarmee hij de Aalsterse Avond dat jaar mocht openen.[36] In 1979 bracht hij een de opera van de Veirkemert op de Aalsterse Avond, maar zijn act werd als te langdradig beschouwd door het publiek.Hij was dat jaar niet de enige artiest die een mindere dag had, ook Michel Cleemput en Odilon Mortier werden dat jaar niet gesmaakt door het publiek.[37] Op de dertigste editie van de Aalsterse Avond in '86 mocht Hendrick zijn 'Sloekkers' nog eens zingen.[38]
In 1987 was Harry Pinky, met o.a. Antoine Van der Heyden, Jean-Paul De Boitselier en John Wooly verantwoordelijk voor de teksten van de Aalsterse Avond. Harry was op de Aalsterse Avond ook present om een nummertje te brengen.[39]
Hij werkte in 1978 ook mee aan de show 'Men Ienig Oilsjt' in de Mikisklub, samen met o.a. Prins Luc, Prins Bob en het Stemmingstrio.[40]
Reizen[]
Harry had een grote liefde voor reizen. Zo trok hij gans Europa door en reisde hij ook naar Japan, de VS, Zuid-Amerika, Thailand, Sri Lanka, Nepal, Hongkong en China. Van overal bracht hij dan eindeloze verhalen en dia’s mee van mensen, rassen, culturen en natuurschoon. Aan deze uitstappen in de wereld hield hij vele vriendschappen over.
Zijn vele reizen hadden een invloed op het dagelijkse leven van Hendrick. Zo droeg hij vaak kleurrijke kledij en vreemde opvallende hoeden. Tijdens conversaties dook er af en toe ook eens een anderstalig zinnetje of woordje op bij Hendrick, zoals ‘Yes,yes,yes’ - ‘Hello my dear’ - ‘A notre santé’ - ‘Auf wiedersehen”, enz.
Zijn appartement aan de Rozendreef 167 hing vol foto’s en souvenirs van zijn reizen. Voorheen woonde Harry ook nog in de Rustoordstraat in Aalst. Hij reisde vaak alleen en had daardoor gewoonte om overal vrienden te maken. Van deze vrienden kreeg hij heel wat souvenirs mee naar huis; zo kreeg hij van professor Seitaro Yoshimoto uit Japan een model van een authentiek Japans huis met papieren ramen cadeau. In totaal maakte hij 167 vliegtuigreizen.[41]
Varia[]
- In 1975 coördineerde Hendrick de showavond van de Foesjeleers.[42] In 1976 werkte Hendrick opnieuw mee aan de amusementsavond van de Foesjeleers.[43]
- In 1976 zorgde Hendrick samen met Jean-Paul De Boitselier voor ambiance op 'Vijf jaar Kreja'.[44]
- In 1976 bracht Harry Pinky een ode aan de fiets met het lied 'Fiets door 't land van Aalst' tijdens de Fietspadenactie, georganiseerd door BLOSO, de BRT en het Aalsters Karnaval Verbond. Ook François Van Oost en Kamiel Sergant werkten mee aan de actie.[45][46]
- Harry Pinky was animator op de Gillesnacht in 1976.[47]
- In 1987 was Harry Pinky één van de artiesten op de eerste Roeidsel party.[48]
- Hendrick was jaren actief als onderhoudsman aan de Handelsschool in Aalst. Bij zijn pensioen op 19 januari 1996 organiseerde de school een afscheidsconcert in CC De Werf. In een uitvoering door plaatselijke muzikanten en met een aantal gastdirigenten werd uitsluitend muziek gebracht, gecomponeerd door Harry Pinky.
Bronnen[]
- ↑ Website Patrick De Smedt, http://users.telenet.be/patrickdesmedt
- ↑ De Gazet van Aalst, 2 februari 1961
- ↑ De Gazet van Aalst, 3 augustus 1961
- ↑ De Gazet van Aalst, 22 februari 1962
- ↑ De Gazet van Aalst, 14 juli 1962
- ↑ De Gazet van Aalst, 4 augustus 1962
- ↑ De Gazet van Aalst, 16 augustus 1962
- ↑ De Gazet van Aalst, 30 augustus 1962
- ↑ De Gazet van Aalst, 18 juli 1963
- ↑ De Gazet van Aalst, 15 augustus 1964
- ↑ De Gazet van Aalst, 3 februari 1966
- ↑ De Gazet van Aalst, 9 april 1966
- ↑ De Gazet van Aalst, 13 augustus 1966
- ↑ De Gazet van Aalst, 8 september 1966
- ↑ De Gazet van Aalst, 17 augustus 1967
- ↑ De Gazet van Aalst, 26 augustus 1967
- ↑ De Gazet van Aalst, 12 augustus 1972
- ↑ De Gazet van Aalst, 21 oktober 1972
- ↑ De Voorpost, 23 september 1977
- ↑ De Voorpost, 7 november 1980
- ↑ De Voorpost, 25 april 1980
- ↑ De Voorpost, 22 december 1978
- ↑ De Voorpost, 15 augustus 1986
- ↑ De Gazet van Aalst, 11 december 1971
- ↑ De Voorpost, 11 juli 1975
- ↑ De Voorpost, 5 september 1975
- ↑ De Voorpost, 24 oktober 1975
- ↑ Het Aalsters Volksleven 4, Jos Ghysens
- ↑ De Voorpost, 21 januari 1977
- ↑ De Voorpost, 23 januari 1976
- ↑ De Voorpost, 19 december 1975
- ↑ Aalsters Karnavalboek 1975-1985, Cyriel Temmerman, Antoine Van der Heyden & Stefaan Vinck
- ↑ De Voorpost, 13 februari 1976
- ↑ De Voorpost, 20 augustus 1976
- ↑ De Voorpost, 5 augustus 1977
- ↑ De Voorpost, 2 september 1977
- ↑ De Voorpost, 31 augustus 1979
- ↑ De Voorpost, 22 augustus 1986
- ↑ De Voorpost, 21 augustus 1987
- ↑ De Voorpost, 3 maart 1978
- ↑ Het Laatste Nieuws, 3 februari 2011
- ↑ De Voorpost, 7 november 1975
- ↑ De Voorpost, 5 november 1976
- ↑ De Voorpost, 26 maart 1976
- ↑ De Voorpost, 25 juni 1976
- ↑ De Voorpost, 2 juli 1976
- ↑ De Voorpost, 24 september 1976
- ↑ De Voorpost, 16 januari 1987