Ilse Uyttersprot (°Dendermonde 10/05/1967 - † Aalst 04/08/2020) was burgemeester van Aalst tussen 2007 en 2012. Op jonge leeftijd kwam ze in 1989 in de Aalsterse gemeenteraad terecht, waarmee ze in de voetsporen van haar vader Raymond trad. Ilse zetelde ook nog in de Provincieraad en de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Vanaf 2013 was ze schepen in Aalst, tot ze in 2020 vermoord werd door haar toenmalige partner.
Ilse Uyttersprot was de dochter van Suzanne Moortgat en Raymond Uyttersprot, die van 1965 tot 1976 burgemeester was van Moorsel en daarna ook burgemeester werd van Aalst. Ze woonde haar hele leven lang in Moorsel, maar werd geboren in het ziekenhuis van Dendermonde. Moorsel en de Faluintjes lagen haar nauw aan het hart.
Ilse volgde haar humaniora aan het Sint-Vincentiusinstituut in Gijzegem en studeerde er af in 1985. Daarna studeerde ze van 1985 tot 1990 rechten aan de Rijksuniversiteit in Gent. In 1988, toen ze nog studeerde, trad ze in de voetsporen van haar vader en stelde zich een eerste keer verkiesbaar voor de Christelijke Volkspartij (CVP).
Van 1989 tot 1999 was Ilse actief als advocate aan de balie van Dendermonde. Ze deed haar stage bij stagemeester curator Jef Dauwe en echtgenote meester Magda Jannis. Tussen 1996 en 1999 combineerde ze dit met de job van kabinetsmedewerker van staatsecretaris Reginald Moreels. Ze was er verantwoordelijk voor de voorbereiding van de dossiers met algemene en juridische inslag van de Ministerraad. Vanaf oktober 1999 werkte ze als regiosecretaris Aalst bij de middenstandorganisatie Unizo.
Ilse huwde met Frank Van Impe, met wie ze twee kinderen kreeg: Janik en Alec. Het huwelijk eindigde in een scheiding.
Gemeenteraad[]
Verkiezingspropaganda 1988
Ilse stapte in de voetsporen van haar vader en sloot zich aan bij de Jong CVP. Ze stelde zich verkiesbaar voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1988 en kreeg de 7de plaats op de lijst van de CVP. Bij haar verkiezingscampagne verwees ze naar haar vader: Van mijn vader erfde ik de bekommernis voor de medemens en de liefde voor onze stad. In zijn voetsporen wil ik verdergaan.
De CVP verloor stemmen bij de verkiezingen, maar de 21-jarige Ilse behaalde met 3225 voorkeursstemmen wel een goed persoonlijke resultaat. Ze behaalde de meeste stemmen binnen de CVP en in totaliteit moest ze enkel Anny De Maght (6005 - PVV) en Marc Galle (5516 - SP) voor laten gaan. Ilse werd zo de derde populairste politicus van Aalst.
De CVP kwam in de coalitie terecht, maar Ilse werd wel afgevaardigd naar de gemeenteraad, waarvan ze toen het jongste lid was. Bij haar eerste interpellatie in maart 1989 liet ze meteen van zich horen door zich vragen te stellen bij het verloop van de gemeenteraad. Ze pleitte voor meer hoffelijkheid tussen de gemeenteraadsleden, wat meteen tegenreactie uitlokte van burgemeester Anny De Maght.[1][2]
In 1994 nam Ilse opnieuw deel aan de gemeenteraadsverkiezingen. Ze behaalde vanop de 3de plaats 3038 stemmen en mocht daardoor opnieuw naar de gemeenteraad. Ze nam actief deel aan de commissies Verkeer, Public Relations, Onderwijs en Burgerlijke Stand.
Verkiezingspropaganda 1994
Ilse bleef voor de CVP zetelen in de Aalsterse gemeenteraad tot ze in 2000 de politiek tijdelijk vaarwel zei. Ze kon haar politieke activiteiten niet langer combineren met haar job bij het Nationaal Christelijk Middenstandsverbond, dat later UNIZO zou worden, en haar gezinsleven. Ilse bleef haar mandaat als gemeenteraadslid uitoefenen tot 31 december 2000, waarna ze op de nieuwe verkiezingslijsten van de CVP vervangen werd door Niki De Boeck.
Verkiezingspropaganda 2006
In 2004 maakte Ilse haar rentree in de politiek en werd ze tot ondervoorzitter gekozen van de CD&V Aalst. Ze was dat jaar ook nog kandidaat voorzitter van het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis, maar uiteindelijk werd Odilon De Groote gekozen als nieuwe voorzitter van het ASZ.[3]
In oktober 2006, één jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen, maakte Uyttersprot bekend dat ze opnieuw zou opkomen voor de CD&V. Ze kreeg op de verkiezingslijst de eerste plaats op de kartellijst van CD&V en N-VA. CD&V/N-VA werd met 21,3 procent de grootste traditionele partij. Ilse haalde met 4047 voorkeurstemmen een sterke persoonlijke score, waarbij ze enkel Anny De Maght (4245 stemmen) moest voorlaten.[4]
Na meer dan een maand onderhandelen waren de voorzitters van CD&V/N-VA, VLD en sp.a-Spirit het eens met elkaar om een nieuwe coalitie te vormen. Ilse Uyttersprot zou hierbij de nieuwe burgemeester worden. Vanaf 2 januari 2007 startte haar ambt als burgemeester, waarbij ze ook bevoegd was voor Politie, Brandweer, Algemene Administratie en Coördinatie, Dienstverlening, Stadspromotie en Feesten, Informatie, Communicatie en Informatica.
Bij de installatie van de nieuwe gemeenteraad droeg Ilse de burgemeesterssjerp van haar vader Raymond. De familie had die sjerp al die jaren bewaard. Ilse zou het niet makkelijk krijgen als opvolger van de populaire Anny De Maght, die maar liefst 18 jaar burgemeester geweest was.[5][6][7]
Bij de carnavalisten maakte Ilse zich niet meteen populair. De carnavalisten hadden gehoopt dat ze er voor zou kunnen zorgen dat er meer volk toegelaten zou worden in de Flora voor de Prinsenverkiezing, maar dit lukte haar niet. Aan het begin van de Prinsenverkiezing 2007 werd Ilse daardoor meteen getrakteerd op boe-geroep. Afscheidnemend Prins Carnaval Michel Picqueur nam het echter op voor de nieuwe burgemeester en vroeg aan de carnavalisten om haar een kans te geven.
Heel wat moeilijke dossiers zorgden er echter voor dat Aalst al snel onbestuurbaar werd. Ilse gaf in het begin van haar burgemeesterschap een besluiteloze indruk, zoals ze omschreven werd in Knack, waardoor niet iedereen meteen overtuigd was. Bij een enquête van Radio 2 en Het Nieuwsblad in 2009 kreeg ze een 4,8 op 10 als burgemeester van Aalst.[8][9]
Eén van die moeilijke dossiers was de komst van het crematorium in Aalst. Aan het einde van de bestuursperiode van Anny De Maght was er sprake over de komst van een crematorium aan de Hoezekouter. De CD&V was het niet eens met die locatie, waardoor burgemeester Uyttersprot en de CD&V-schepenen het dossier probeerden te vertragen. Zo waren ze al eens opgestapt tijdens een schepencollege waarbij gediscussieerd werd over het crematorium. Toen Uyttersprot in augustus 2007 het schepencollege, waarbij het crematorium op de agenda stond, niet liet doorgaan, was de maat vol voor coalitiepartners Open VLD en sp.a. De stad was onbestuurbaar. Beide partijen dienden klacht in bij de gouverneur en de minister van binnenlands bestuur en vroegen tegelijk de aanstelling van een commissaris "om de normale werking van het college van burgemeester en schepenen van Aalst te waarborgen".
Met de hulp van provinciegouverneur André Denys werden enkele cruciale afspraken gemaakt om de onderlinge verstandhouding tussen de coalitiepartners te verbeteren. Er kwam echter geen schot in de zaak, maar in 2010 werd een masterplan goedgekeurd door het stadsbestuur over de de inrichting van een bedrijvenpark en crematorium aan de Siesegemkouter. Minister van Ruimtelijke Ordening Philippe Muyters kon het dossier echter niet opstarten omdat Ilse Uyttersprot en schepen van Economie Paul Stockman (beiden CD&V) de nodige documenten niet bezorgden aan de minister. Dit viel opnieuw in verkeerde aarde bij coalitiepartner Open VLD, dat ermee dreigde om de overeenkomst over de locatie van het crematorium te verbreken. Burgemeester Uyttersprot stuurde hierop een brief naar de Vlaamse minister om werk te maken van het dossier.
Het crematorium zou er uiteindelijk pas in 2018 komen, onder het bewind van burgemeester D'Haese.[10][11][12]
Een ander moeilijk dossier was dat van de brandweerhervorming. Dit mondde in 2009 uit tot een staking van de brandweermannen, waarbij ze tijdens de gemeenteraad op de Grote Markt een schuimtapijt aanlegden en de burgemeester dreigden nat te spuiten. Uyttersprot had iets opgevangen over de plannen van de brandweer en verkleedde zich als agent om zo de gemeenteraad ongezien langs een zijingang te verlaten. Naar aanleiding hiervan schreef Kris De Poorter van Konterverkièrt het carnavalslied 'De Verdwoiningstrik', dat dat jaar erg populair was.
Uiteindelijk werden de gesprekken met de stad opnieuw aangeknoopt, waarbij de stad voorstelde om over te stappen naar een twaalfurensysteem. De vakbonden stelden daar een achturensysteem tegenover. Ilse Uyttersprot beloofde om beide systemen aan de praktijk te toetsen. Ondertussen boterde het niet meer tussen brandweercommandant Jacques Baudewijn en burgemeester Uyttersprot en in 2010 legde de brandweer opnieuw het werk neer voor een week. De stakers verweten het stadsbestuur dat het te weinig geluisterd had naar hun grieven.
Om veilig naar de gemeenteraad te kunnen gaan vorderde burgemeester Uyttersprot toen 60 politieagenten op. Zo stond er aan elke invalsweg naar de Grote Markt politie om de brandweervoertuigen tegen te houden. Uiteindelijk mondde dit uit tot een kleine vechtpartij tussen de agenten en de brandweermannen.
De gemeenteraad keurde de herstructurering van de brandweer uiteindelijk goed, waardoor er een einde kwam aan de onenigheid tussen stad en brandweer. Deze hervorming was een werk van lage asem geweest, maar Uyttersprot slaagde er als burgemeester wel in om de brandweer na vele jaren te hervormen.[13]
Tragel-site[]
Een ander dossier, waarbij de coalitiepartners niet overeenkwamen, was dat van de Tragelwijk. Daar waren plannen om onder meer een fuifzaal te bouwen. Ook hierbij verweet men de CD&V ervan het dossier te vertragen.
In 2006 was er al een ontwerp opgemaakt. Uiteindelijk zou dat ontwerp in 2010 verworpen worden door de Raad van State wegens het ontbreken van een Milieueffectenrapport. Zonder enig overleg met de coalitiepartners verspreidde burgemeester Uyttersprot een tekst over het arrest van de Raad van State. Coalitiepartners sp.a en Open VLD waren niet op de hoogte van deze tekst en riepen de burgemeester en de CD&V op om samen te werken aan een nieuwe toekomst voor Aalst. De Tragel-site werd uiteindelijk niet meer gerealiseerd tijdens de bestuursperiode van Ilse Uyttersprot.[14][15]
Post-site[]
In de zoektocht naar een nieuwe locatie voor het stadhuis werd in 2011 gekozen voor de Post-site. Open VLD en sp.a stemden voor, terwijl de CD&V opnieuw dwars lag. Ilse Uyttersprot en Iwein De Koninck onthielden zich, terwijl schepen Bart Van Lysebeth tegengestemd had.
Ook in dit dossier werd de CD&V verweten dat ze alles wilden vertragen. Het nieuw administratief centrum aan de Post-site werd uiteindelijk ingehuldigd in 2016 door burgemeester D'Haese.
Naast het vele gekibbel over dossiers, zoals het crematorium en de Tragel, werden ook heel wat projecten gerealiseerd onder burgemeester Ilse Uyttersprot. Hieronder vallen o.a. de vernieuwing van het skatepark aan de Osbroek, de herinrichting van het Statieplein, de komst van een nieuwe Sint-Annabrug en de heraanleg van het Werfplein.
Kamiel Sergant werd benoemd als ereburger van de stad Aalst, het Vredeplein werd een tweede feestplein tijdens carnaval en er kwam een monument voor de overleden carnavalist. Burgemeester Uyttersprot huldigde in 2010 ook de eerste elektrische laadpaal van Aalst in.
Daarnaast werden onder het bewind van Uyttersprot ook concrete plannen gemaakt voor de tunnel onder de Gentsesteenweg en de ondergrondse parking aan de Hopmarkt (een idee dat al dateerde uit 2005). In februari 2012 legde het stadsbestuur van Aalst de eerste steen van de nieuwe ondergrondse parking van de Hopmarkt. Door Unizo werd de stad Aalst in 2012 uitgeroepen tot meest ondernemende stad.[16]
Ilse Uyttersprot had tijdens haar periode als burgemeester ook enkele ideeën die niet gerealiseerd werden.
Zo lobbyde ze in 2009 bij minister van Justitie Stefaan De Clerck voor de bouw van een gevangenis in Aalst. Hierbij werd een locatie in Hofstade voorgesteld. Hierop kwam heel wat protest van buurtbewoners, maar de stad Aalst gaf wel een gunstig advies aan de federale overheid. Enkel de sp.a schepenen onthielden zich van de stemming. Uiteindelijk ging de gevangenis naar Dendermonde.[17]
Toen Aalst Carnaval in 2010 uitgeroepen werd als Unesco-werelderfgoed, kwamen burgemeester Ilse Uyttersprot en schepen van Erfgoed Dylan Casaer (sp.a) met het idee om een pretpark in Aalst op te richten rond Aalst Carnaval. Open VLD, de derde meerderheidspartij, was niet akkoord met het idee en vond het zelfs een belachelijk voorstel. Het idee zou uiteindelijk niet uitgewerkt en verwezenlijkt worden
In 2011 wou Ilse Uyttersprot het tv-programma Villa Vanthilt naar Aalst halen, maar ook hier waren de coalitiepartners sp.a en Open VLD tegen. Net zoals tegen het idee om glazen tijdens carnaval te verbieden.
In augustus 2011 verscheen op het internet een anoniem amateurfilmpje, waarop te zien was hoe de Aalsterse burgemeester Uyttersprot op vakantie intieme betrekkingen heeft op een toren met haar verloofde Michael Rosseel. De beelden stonden al van oktober 2010 online, maar circuleerden pas in 2011 op sociale media. Uyttersprot reageerde met "Dit is privé met mijn verloofde en dateert van vier jaar geleden." Uyttersprot werd gesteund door de lokale CD&V-partijleden, maar politici als Christoph D'Haese en Anny De Maght spraken zich openlijk uit tegen haar.
Uyttersprot reageerde op het filmpje door op Facebook haar profielfoto te vervangen door een carnavalsfoto en zelf de krantenartikelen over de video te delen. De meerderheid in Aalst behield uiteindelijk het vertrouwen in haar als burgemeester. Minister Geert Bourgeois besliste, na overleg met gouverneur André Denys, om Uyttersprot niet te sanctioneren.
Vanaf toen sprak men ook wel over 'de torenpoeper'. Het woord werd zo populair dat het in 2011 door Van Dale uitgeroepen werd tot woord van het jaar in het segment Jongerentaal. Uyttersprot reageerde met humor op het hele voorval door zich tijdens carnaval 2012 te verkleden als torenvrouw, waarmee ze de rel rond het filmpje kon afsluiten.[18]
Stadslogo[]
Eén van de logo's die door Ilse Uyttersprot online gezet werd
In mei 2012 zorgde Uyttersprot nog voor een laatste politiek relletje als burgemeester. Het relletje ging over het nieuwe stadslogo. Er werd getwijfeld tussen drie logo's, waarbij de definitieve keuze pas gemaakt zou worden in 2013. De kandidaat logo's werden geheim gehouden, tot Uyttersprot besloot om ze online te plaatsen op Facebook.
In een Facebookgroep zette Uyttersprot de drie logo's online, waarbij ze een poll organiseerde voor het meest geschikte logo. De stadsdienst communicatie was echter niet op de hoogte van de poll en ook de schepenen wisten nergens van. Opnieuw kwam er kritiek op de stunt van Ilse.
Opnieuw lijstrekker[]
In 2011 werd Ilse Uyttersprot al aangekondigd als lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2012. Ilse wou hierbij resoluut voor haar tweede termijn als burgemeester gaan.
CD&V verloor echter heel wat stemmen, ondanks een goed persoonlijke resultaat van Uyttersprot (5720 stemmen). N-VA werd de grootste partij met meer dan 31 procent. Ilse zou haar burgemeestersambt niet kunnen verlengen; ze werd opgevolgd door Christoph D'Haese van N-VA.
Schepen[]
N-VA vormde een nieuwe coalitie met CD&V en sp.a, met Christoph D'Haese als burgemeester. Ilse Uyttersprot werd daarbij eerste schepen met de bevoegdheden Sport, Cultuur, Evenementen, Vrije Tijd en Facility.
Als schepen van Evenementen was ze verantwoordelijk voor Aalst Carnaval. Ilse was vaak te zien op carnavalsevenementen en werd door de carnavalisten in de armen gesloten.
In 2013 zorgde ze voor de carnavalsaffiche in de vorm van een groot spandoek op de Syral-toren naast de Dender. Dit zou vanaf dan een traditie worden. Datzelfde jaar was Uyttersprot het niet eens met het nieuwe traject van de Voil Jeanettenstoet, dat dat jaar door de Pontstraat zou gaan. Ze besloot daarom met enkele carnavalisten uit protest toch langs de Molenstraat te stappen.
Nadat ze eerder nog door de losse groepen bedankt werd, omdat deze als officieel erkende groepen konden meegaan in de stoet, was ze in 2014 de kop van jut bij diezelfde losse groepen. De Vereniging van De Losse Groepen schreef een open brief aan de schepen van Evenementen om te protesteren over het idee van een waarborg. Elk lid van een losse groep zou immers 25 euro waarborg moeten betalen, die ze al dan niet na de stoet zouden terugkrijgen. Volgens Uyttersprot hadden de Losse Groepen ingestemd met het idee, maar dit werd ontkend door de vereniging. Het idee van de waarborg werd uiteindelijk opnieuw ingetrokken.
In 2017 kreeg Ilse de Losse Groepen opnieuw tegen haar, toen er beslist werd om een inschrijvingsstop in te voeren voor carnavalsgroepen. Volgens de communicatie zouden ook De Losse Groepen dit goedgekeurd hebben, wat opnieuw ontkend werd door de vertegenwoordigers van de losse groepen.
Als schepen van Sport kwam Uyttersprot in 2014 met het idee om het stedelijk zwembad aan de Albrechtlaan uit te breiden. De stad kon van de Vlaamse overheid 652000 euro krijgen voor de renovatie van het zwembad, maar Uyttersprot wou ook het recreatief gedeelte van het zwembad verder uitbreiden.
In 2017 kreeg het zwembad naast een renovatiepremie ook een subsidie voor een nieuwbouw. Schepen Uyttersprot wou resoluut gaan voor een combinatie van beide projecten. De meerderheidspartijen N-VA, CD&V en Lijst A bereikten in 2018 een akkoord over de toekomst van het zwembad. Het nieuwe zwembad, een project van Uyttersprot, zal klaar zijn in 2021. Ilse zou de opening zelf niet meer meemaken.[19]
In 2014 werd de bouw van het sportcomplex aan Schotte goedgekeurd. Samen met burgemeester Christoph D'Haese legde schepen van Sport Uyttersprot in 2015 de eerste steen van het sportcomplex.
In 2016 werd de nieuwe sporthal Schotte officieel geopend door Vlaams Minister van Sport Philippe Muyters.[20]
In 2016 kocht de stad de Dwarsligger, een project van de Rotterdamse kunstengroep Observatorium in opdracht van de stad Aalst. Het was een houten ponton dat symbool stond voor de verbinding tussen linker- en rechteroever. Het kunstwerk kostte 163000 euro.
Schepen van Cultuur Uyttersprot kreeg heel wat kritiek omwille van de aankoop van het kunstwerk. Het was de bedoeling om de Dwarsligger functioneel te gebruiken, maar al snel lag het kunstwerk ergens langs de oevers van de Dender te dobberen. Schepen Uyttersprot bleef de Dwarsligger echter verdedigen en kondigde evenementen aan waarbij de Dwarsligger gebruikt zou worden. Zo zou het ponton gebruikt worden tijdens Kunstoevers en Cirk!.
Verkiezingen 2018[]
Verkiezingspropaganda 2018
Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 werd Uyttesprot bij de CD&V opnieuw naar voor geschoven als lijsttrekker. De CD&V verloor echter opnieuw stemmen en ook Ilse Uyttersprot haar stemmenaantal zakte fel terug, met 2983 voorkeursstemmen tegenover 5720 in 2012.
Tijdens de coalitievorming trad er een breuk op tussen Christoph D'Haese en de CD&V, omdat ze de burgemeester hard hadden aangepakt tijdens een gemeenteraad over de politiebegroting. D'Haese stuurde hierop naar CD&V-onderhandelaars Uyttesprot en Katrien Beulens een sms dat ze voorlopig niet meer welkom waren aan de onderhandelingstafel.
Na tussenkomst van nationaal CD&V-voorzitter Wouter Beke en de belofte om zich constructief op te stellen, werden Uyttersprot en Beulens uiteindelijk terug uitgenodigd door Christoph D'Haese. Er werd een akkoord gevormd tussen N-VA, CD&V en Open VLD. D'Haese verlengde zijn termijn als burgemeester en Uyttersprot werd 3de schepen in de nieuwe coalitie. Deze keer kreeg ze de bevoegdheden Sport, Cultuur, Jeugd, Vrije Tijd, Kerkfabrieken en Facility. De bevoegdheid van Evenementen moest ze laten gaan naar burgemeester D'Haese.[21]
In 2019 weigerde Ilse Uyttersprot de meerjarenplanning tijdens het schepencollege goed te keuren, terwijl coalitiepartners N-VA en Open VLD wel voor stemden. Naar aanleiding daarvan ontstond er heel wat heisa over de houding van Uyttersprot.
Nadat in de pers uitgelekt was dat er in de meerjarenbegroting voor het stadspersoneel een besparing van 70 miljoen euro op tafel lag, besliste het college van burgemeester en schepenen om Ilse Uyttersprot alle bevoegdheden te ontnomen. De burgemeester duidde haar aan als de schuldige van de perslekken en verweet haar niet loyaal te zijn. Katrien Beulens bleef voor CD&V wel schepen, maar zou daarna beslissen om als onafhankelijke verder te gaan, aangezien de CD&V het opnam voor Uyttersprot.
Ilse Uyttersprot besliste echter geen afstand te doen van haar schepenambt, ook al had ze geen bevoegdheden meer. CD&V steunde haar in deze beslissing, maar van buitenaf kwam er kritiek omdat ze haar wedde van 8000 euro bruto behield. In februari verloor ze ook het voorzitterschap van het Aalsterse SportAG, dat voortaan waargenomen werd door schepen Matthias De Ridder, die de bevoegdheid van Sport erbij gekregen had.
In juni 2020 trok Uyttersprot naar de Raad van State om haar bevoegdheden terug te eisen. Tot een uitspraak zou het niet komen, aangezien Uyttersprot begin augustus 2020 overleed.[22]
Nationale politiek[]
Verkiezingspropaganda 1995
Ilse Uyttersprot was ook actief binnen de nationale politiek. Zo werd ze in 1994 Provincieraadslid, tot aan haar ontslag op 15 maart 2000, toen ze de politiek tijdelijk vaarwel zei.[23]
In 1995 was Uyttersprot kandidaat voor de Vlaamse Raad, waarbij ze als derde kandidaat op de lijst 12179 voorkeursstemmen kreeg. Ze werd echter niet afgevaardigd naar de Vlaamse Raad dat jaar. In 1999 was ze eerste opvolger voor de Vlaamse Raad, waarbij ze in september 2001 Leonard Quintelier zou opvolgen. Ilse kreeg als opvolger 7815 stemmen, wat meer was dan Quintelier. Quintelier raakte echter niet verkozen, waardoor de afspraak over de opvolging ook niet doorging. Nadat Ilse in 2000 tijdelijk afscheid nam van de politiek dook ze in 2004 opnieuw op op de lijst voor het Vlaams Parlement. Ze kreeg de 9de plaats en behaalde 12236 stemmen achter haar naam, wat opnieuw niet genoeg was voor een zetel in het Vlaams Parlement.[24][25]
Verkiezingspropaganda 2007
In 2007 stond Uyttersprot op de Kamerlijst van de CD&V als lijstduwer. Ilse was op dat moment burgemeester van Aalst en ging in op de vraag van CD&V-voorzitter Yves Leterme om de partij te steunen bij de verkiezingen. Haar prioriteiten zouden wel in Aalst blijven liggen. Met 19864 voorkeursstemmen raakte Ilse rechtstreeks verkozen, waardoor ze voortaan in het Parlement als volksvertegenwoordiger mocht zetelen. Ze werd ook vast lid van de Commissie inzake Handels- en Economisch Recht.
In 2010 besliste Uyttersprot om niet meer op te komen voor de federale verkiezingen en zich volledig te concentreren op haar burgemeesterschap.
In 2013 was Ilse geen burgemeester meer, waardoor ze opnieuw als lijstduwer op de federale lijst voor de verkiezingen van 2014 terecht kwam. Ze behaalde als lijstduwer met 13687 stemmen meer stemmen dan Veli Yüksel, die op de vierde plaats stond, maar door de lijststemmen raakte ze toch niet verkozen.
Toen Veli Yüksel bij de verkiezingen van 2019 overstapte naar Open VLD, mocht Ilse hem vervangen op de Kamerlijst van de CD&V, op vraag van Pieter De Crem. Op de vierde plaats behaalde ze 11481 stemmen, maar slaagde ze er niet in om verkozen te raken.[26]
Moord[]
Op 4 augustus 2020 meldde een man zich bij de politie met het nieuws dat hij zijn vriendin iets aangedaan had. In een appartementsgebouw in de Meuleschettestraat vond de politie het levenloze lichaam van Ilse Uyttersprot. De dader was Jurgen Demesmaeker, met wie Ilse een relatie had van 3 maanden. Hij stond bij het gerecht al bekend voor partnergeweld en stalking. Hij vermoordde Ilse in haar slaap met een hamer, omdat zij de relatie zou willen stopzetten hebben.
Uyttersprot werd 53 jaar en liet 2 kinderen en haar moeder achter. Heel Aalst reageerde onthutst op het nieuws over schepen Uyttersprot en ook vanuit de (nationale) politieke wereld kwamen veel berichten van ongeloof. Ons Ilse stond bekend als een volkse politica, bij wie het hart op de tong lag.
Op Facebook werd een tekening van Yordi Ringoir massaal gedeeld. Op de tekening was een huilende ajuin met bolletjessjaal te zien. Onder de ajuin staat de naam van Ilse Uyttersprot met haar geboorte- en sterfjaar. Vele Aalstenaars hingen zwarte doeken buiten en op Moorsel Dorp werd een herdenkingsplaats opgericht, waar de inwoners kaartjes, teksten en foto’s konden achterlaten. De carnavalswereld herdacht Ilse door kaarsjes te doen branden aan de carnavalswerkhallen en Prins Yvan legde een bloemenkrans neer bij de Vredesboom.
Door de Corona-crisis kon de begrafenis niet bijgewoond worden door het grote publiek. De begrafenis, die doorging in de kerk van Moorsel, werd live uitgezonden op TV Oost en YouTube. Onder andere oud-premier Yves Leterme en voormalig schepen Bart Van Lysebeth namen er het woord.
In navolging van haar vader nam Ilse in 1990 de leiding bij de aanleg van het Bloementapijt op Moorsel Dorp, naar aanleiding van de 21e editie van de Pikkeling. Als inwoonster van Moorsel was ze de Pikkeling erg genegen, waardoor ze er jaarlijks te zien was bij de aanleg van het Bloementapijt en de feesten zelf.[27]
Op de carnavalsraadzitting in 1999 moest Ilse deelnemen aan een «win for life»-sessie, waarbij ze het schepenambt van peuters, horeca en competitie op verplaatsing won.[28]
Tijdens de Prinsenverkiezing van 2007 was een handpop van Ilse te zien in de show van Chris Boone. Ze kreeg daarbij enkele Aalsterse dossiers voorgeschoteld zoals de Hopmarkt, het crematorium en de evenementenhal. Steeds was het antwoord dat ze die dossiers eerst wil evalueren. Klaus Gabrio werd dat jaar Prins Carnaval, waardoor hij de eerste Prins was onder het bewond van burgemeester Uyttersprot.
In 2008 werd Kenny D'hondt Prins Carnaval met het lied 'Heila Ilse', waarin hij vond dat Ilse moest laten zien wie de baas van de stad was.
In 2008 bracht Ilse Uyttersprot een eigen carnavalslied uit op de tonen van Soldiers of love van Liliane Saint- Pierre. Het lied kreeg als titel Geriet ver de stroid.
In 2011 stelde Uyttersprot een regisseur aan voor de raadszitting, wat niet in goede aarde viel bij de medewerkers van de raadszitting. Na een bemiddelend gesprek van burgemeester Ilse Uyttersprot met de organisatoren van de carnavalsraadszitting, vertrok de regisseur en werkte iedereen alsnog mee aan de organisatie ervan.
In 2013 kreeg Uyttersprot de eerste Bjein Treize-prijs. Ze kreeg de prijs omdat ze goed gereageerd had op het beruchte torenfilmpje, waardoor ze bewees dat ze een sterk karakter had. In 2014 won ze de prijs opnieuw, deze keer omdat ze het voor de losse groepen mogelijk had gemaakt om zich in te schrijven als erkende carnavalsgroep in de stoet.
In 2013 werd schepen Uyttersprot de nieuwe voorzitter van intercommunale Solva, het intergemeentelijk samenwerkingsverband voor ruimtelijke ordening en socio-economische expansie. Daarnaast was ze ook voorzitter van de Beheerraad CC De Werf en voorzitter van de Raad van Bestuur van SportAG.
In 2016 steunde Uyttersprot Feestcomité-voorzitter Kenneth Van Lierde, nadat die kritiek gekregen had over een vrouwonvriendelijke proef op het Driekoningenfeest. De kandidaten moesten toen om ter meest bh's uit de zaal verzamelen.
Ilse was ook regelmatig te zien bij wedstrijden van voetbalclub Eendracht Aalst en basketbalclub Okapi Aalst.
Redactie[]
Tekst en foto's[]
Tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
Foto's: Collectie Sören Delclef, CD&V, www.ilse-uyttersprot.be, Facebookpagina Ilse Uyttersprot, www.floornature.com, www.vrt.be, Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.JPG){kind=link}
