Het Driekoningenfeest vond in 1978 plaats op 7 januari in de Keizershallen. Het feest, dat mee mogelijk gemaakt werd door het AKV, ving aan omstreeks 20u. Aanvankelijk werd ook aangekondigd dat de Prinsencaemere zou meewerken aan de avond, maar ze zouden uiteindelijk geen act brengen op het Driekoningenfeest. De laatste jaren was de Prinsencaemere nochtans het hoogtepunt van het Driekoningenfeest. Naar eigen zeggen konden ze geen act voorzien, omdat ze reeds gevraagd waren voor de Oilsjterse Show en de Prinsenverkiezing. Hun financiën reikten niet ver genoeg om ook voor het Driekoningenfeest nog een act te voorzien. Kwatongen beweerden echter dat er een haar in de boter zat tussen het Feestcomité, Kamiel Sergant en de Prinsencaemere. Feestcomitévoorzitter Frans Wauters ontkende dit gerucht achteraf.
Het feest kon het niveau van de vorige edities echter niet halen; er waren relatief weinig toeschouwers opgedaagd, de sfeer was koel en er was sprake van rivaliteit in de zaal. Dit kwam door het grote aantal kandidaten Prins Carnaval. Al betekende kwantiteit in dit geval geen kwaliteit.
Kandidaat Bruno (De Voorpost - 13/01/1978)
De avond werd muzikaal ondersteund door Actif Club 2000 en de presentator was opnieuw Kamiel Sergant. Tal van prominenten waren present; onder hen o.a. volksvertegenwoordiger Marc Galle, schepenen Bourlon, Hooghuys, Blommaert, Monsieur, De Neve, Roels en De Maght. In de zaal waren ook nog Marcel De Bisschop, André Dooms en Gustaaf De Stobbeleir te spotten.
De show begon met een optreden van de nieuwe groep 'de Tettemoesjen'. Ze brachten een parodie op het smurfenlied van Vader Abraham. De tekst van hun lied hadden ze uitgedeeld in de zaal, waardoor ze de vroege toeschouwers meteen mee kregen. Na de Tettemoesjen mocht het Stemmingstrio op het podium komen, door de afwezigheid van Johny De Mol werden ze wel het Stemmingsduo genoemd. Ze waren immers maar met twee afgezakt naar het Driekoningenfeest. Kamiel Sergant nam vervolgens de burgemeester en schepenen op de korrel.
Kandidaat Enrico (De Voorpost - 13/01/1978)
Prins Bob bracht een buikspreeknummer. Samen met zijn pop besprak hij verschillende onderwerpen, waaronder de ziekenhuisopname van de burgemeester. De burgemeester zou volgens de pop opgenomen geweest zijn, omdat zijn partij aan het zakken was. Hij zou ook niet naar de kliniek willen gaan hebben, omdat hij daar behandeld zou worden door dr. Cuvelier. De dokter stond bekend voor het behandelen van de blauwe ziekte. Het Feestcomité kwam ook aan bod; zij zouden het buitenverblijf Hemelveerdegem gekocht hebben. Marcel De Bisschop zou zijn kleine fiets schenken aan het carnavalsmuseum, als dat er ooit zou komen, en de politie zou de stickers op hun wagens moeten veranderen in 'politie(k)'; een knipoog naar de politieke benoemingen van de commissaris. Frans Wauters die zou dan weer last gehad hebben van een ajuinencomplex; op elke affiche tekende hij immers een ajuin, op de vraag of de koning zou komen, antwoordde hij steeds 'a...join' en als hij een brief voorlas, was het steeds van '(h)ui, (h)ui'.
Kandidaat François (De Voorpost - 13/01/1978)
De Gaâ Lowies brachten vervolgens hun versie van het Smurfenlied, waarna Kamiel Sergant en zijn Kamilekes de liedjes 'In Oilsjt est carnaval', ''k ben bloi' en 'de jubileu' brachten.
Het voorprogramma was minder gevuld dan andere jaren, omdat er maar liefst 7 kandidaten Prins Carnaval waren. Achter de coulissen werd via lottrekking de volgorde van de optredens bepaald. De kandidaten zouden zich eerst één voor één mogen voorstellen, waarna ze het podium nog eens op mochten voor het showgedeelte, waarbij ze elk 10 minuten de tijd hadden om de jury te overtuigen.
Kandidaat Ignace (De Voorpost - 13/01/1978)
Kandidaat Jean Amant mocht de spits afbijten en verklaarde meteen dat hij graag iets wou verwezenlijken voor het Aalsters carnaval. Jean vertelde ook aan het publiek dat het belangrijkste wapenfeit van dit jaar voor hem de verhuis naar zijn eigen huisje was.
Stefaan Vinck werd gesteund door de carnavalsgroep de Brokkelpakken en door alle bierprinsen. Zijn belangrijkste feit van het jaar was zijn kandidatuur voor Prins Carnaval.
De derde kandidaat, Bruno, mocht zich ook voorstellen aan het publiek. Hij werd Bierprins in 1977 en wou dit jaar ook graag de titel van Prins Carnaval op zijn naam schrijven.
Kandidaat Ignace bekende aan het publiek dat de belangrijkste reden van zijn kandidatuur zijn vrouw was. Zijn vrouw werd immers cantinière in 1977-78 en hij wou terug op gelijke hoogte komen met zijn vrouw.
Etienne Dominique Leclair, ofwel Enrico, was de vijfde kandidaat. Enrico vertelde het publiek over zijn tijd in de Oostenrijkse houtsnijschool, hij was immers beeldhouwer, maar ook zijn ziekenhuisverblijf kwam aan bod.
Michel Cleemput, die al twee keer Prins Carnaval geweest was, stelde zich dit jaar ook kandidaat. Hij wou graag een derde keer prins worden, omdat hij even carnavalminnend was als Kamiel Sergant, die de titel ook drie keer achter zijn naam mocht schrijven.
De laatste kandidaat was François, die bij zijn vrouw 4 jaar lang had moeten zagen om zijn kandidatuur te mogen indienen. In 1976 was François reeds Bierprins en wou hij ook graag prins worden.
Kandidaat Jean (De Voorpost - 13/01/1978)
Bij het showgedeelte kon de echte strijd tussen de kandidaten losbarsten, al liet de techniek het soms wel wat afweten. Verkeerde belichting, te vroeg of te laat gestarte banden, banden op verkeerde snelheid, enz. zorgden voor veel wrevel bij de kandidaten. De reden voor deze foutjes moesten niet gezocht worden bij de technische ploeg, maar bij de kandidaten zelf. Bij de repetities wilden velen hun show nog niet echt brengen, waardoor er geen afspraken gemaakt konden worden met de technici.
Jean Amant verscheen als wonderdokter op het podium. Hij verklaarde dat hij reeds regenboogpillen wou verkopen aan Eddy Merckx, maar dat deze de pillen weigerde. Hij had ze dan maar verkocht aan Pollentier. Om tijdens de stoet de concurrentie met Boma-Boma aan te gaan, wou hij in de stoet pilletjes verkopen. De act van Jean kon de zaal echter niet inspireren.
Stefaan Vinck kwam het podium opgereden met een triporteur, die volgeladen was met flesjes melk. De melk was overschot van de COO en werd uitgedeeld aan de jury en stadsbestuur. Om alles in Aalst in goede banen te leiden, had men in Aalst iemand nodig als James Bond. Stefaan stelde zich kandidaat als Stefaan Bond 001. Drie Bond-meisjes kwamen op het podium op de tonen van 'Goldfinger', terwijl Stefaan zijn kledij inruilde voor een witte smoking. Met zijn aktetas en briefjes van 5000 Frank plaatste hij zich tussen de Bond-meisjes. Hij was, naar eigen zeggen, het geld gaan halen, zodat het stadsbestuur hun financiële putten kon dichten. Door technische problemen was de show van Stefaan niet echt een mooi geheel.
Kandidaat Michel (De Voorpost - 13/01/1978)
Bruno had zich gekleed met twee carnavalsvlaggen en gaf aan alle schepenen een cadeautje. De burgemeester kreeg een medaille, schepen Monsieur kreeg een voorbehoedsmiddel tegen het burgemeestersvirus, schepen De Maght kreeg een boompje voor haar huis en schepen Roels kreeg niets, omdat Bruno hem nog nooit ontmoet had. Bruno kwam wat stuntelig over op het podium door een gebrek aan podiumprésence.
Ignace bracht een clownsnummer. Zijn moppen kwamen bij een deel van het publiek echter niet over, maar zijn playbacknummer 'Aan diene schonen groenen Denjer' bracht wel ambiance in de zaal.
Kandidaat Stefaan (De Voorpost - 13/01/1978)
Enrico kwam met zijn versie van het Smurfenlied aandraven. Het was reeds de derde versie dat van het lied te horen was die avond, maar Enrico had de begeleidende smurfen vervangen door Voil Jeanetten. Enrico legde de nadruk op Aalst als bloemenstad. Ondanks de technische problemen, konden zijn zangkunsten wel gesmaakt worden. De rol van verteller ging hem echter minder af.
Michel had reeds bewezen dat hij goed presenteert op een podium en stelde ook deze keer niet teleur. Als Boma-Boma kreeg hij de zaal mee. Marcel De Bisschop stuurde hij naar Congo, omdat hij toch alles in 't zwart doet. Michel gaf wel aan dat hij Marcel graag terug wou als carnavalsburgemeester. Ook Michel bracht zijn versie van het Smurfenlied (de vierde versie van de avond!) en toonde zich misschien wel de belangrijkste kanshebber op de prinsenscepter.
François ging het voor zijn show zoeken in Marokko. Met zijn buikdanseressen en fluitspelers bracht hij een vijfde versie van het Smurfenlied. Het was niet slecht, maar alles kon nog iets vlotter.
Antoine Van der Heyden en de Chevaliers (De Voorpost - 13/01/1978)
Het publiek hield zich echter vrij kalm tijdens de preselectie, wat te wijten was aan het mindere niveau van de optredens. De Chevaliers moesten hier verandering in zien te brengen met hun liedjes 'Misere', 'De balade' en 'De stank van den Denjer en Amylum'. Vooral dat laatste lied bracht sfeer; voor de eerste keer werd er die avond gedanst in de zaal. De Chevaliers gingen verder met 'Da kan tellen' en 'De visosje'. Het Stemmingsduo mocht de ambiance verder in de zaal houden.
Het Stemmingsduo (De Voorpost - 13/01/1978)
Ondertussen hadden enkele kinderen in de zaal van plastieken melkflesjes, melkschietpistooltjes gemaakt. Zij spoten vele toeschouwers, of ze nu verkleed waren of niet, onder met melk. Men liet de kinderen begaan. Het publiek reageerde de hele avond lauw en het kwam hier en daar al eens tot een woordenwisseling tussen de achterban van de verschillende kandidaten.
Ajuinboer Albert Verbestel met op het podium de Kamilekes (De Voorpost - 20/01/1978)
Het muzikale gedeelte werd afgesloten door Keizer Kamiel met 'Oilsjt get men hert gestoelen', 'Geeft ons droi doagen Oempapa', 'Oilsjt viert carnaval' en 'Weir zen van Oilsjt'. Na Kamiel kwam de jury met de uitslag. Ondertussen deed in de zaal het gerucht dat er maar drie kandidaten zouden overblijven. De jury liet het publiek niet langer in spanning: Stefaan, Ignace, Enrico, Michel en François mochten door naar de prinsenverkiezing. Jean en Bruno waren hierdoor de verliezers van de avond.
Na afloop ontstond nog een relletje over de carnavalsmedailles. Normaal gezien kreeg iedere artiest aan het einde van de show een carnavalsmedaille, maar dat gebeurde deze keer niet op het podium. Men had echter gezien dat Kamiel Sergant enkele medailles in zijn tas gestopt had, waardoor al snel kritiek kwam dat niet iedereen op dezelfde manier behandeld werd. Achteraf bleek echter dat elke artiest in de coulissen wel een medaille gekregen had en dat Kamiel de medailles in zijn tas gestopt had voor zijn Kamillekes.
