Emilia (Emilienne) Brulin (°1922-†2011) was de vrouw van Prins Carnaval 1960, Louis Van Pottelbergh, maar was zelf ook gekend in de Aalsterse carnavalswereld. Ze was cantinière van de Oude Garde, maakte prachtige carnavalskostuums en was voorzitster en oprichtster van de eerste carnavalsgroep die uitsluitend uit vrouwen bestond; de Koekeloerepoezewoefkes. Haar collectie carnavalskostuums werden na haar dood geschonken aan het Stedelijk Museum.
Van kinds af was Emilia te zien op het carnaval in Aalst. Op 3-jarige leeftijd werd ze door haar moeder voor het eerst meegenomen naar het Aalsterse carnaval. Uitgedost als clown zag ze zo voor de eerste keer de Aalsterse stoet voorbijkomen.
Emilia zat 3 jaar op internaat aan het H. Hart te Ninove en volgde daarna bij Louis Meert in de Hovenierstraat een versnelde opleiding als patronenmaakster en hoedenontwerpster. Ze vond een job in Brussel, waar ze bij Van Roy-Modes Mery de knepen van het vak verder leerde. Na de Tweede Wereldoorlog werd ze zelfstandige, maar ze gaf haar zaak op, omdat dit moeilijk combineerbaar was met de job van haar man Louis Van Pottelbergh. Samen met haar man vestigde ze zich in de Maanstraat te Aalst.
Carnavalbals[]
Emilia (rechts van prins Karel De Naeyer) op het Bal van de Oude Garde in 1962. (Foto: Archief Lieven Goubert)
Haar ouders waren streng, maar met carnaval werden de teugels eenmalig losgelaten. Later vierde ze samen met haar man Louis en het echtpaar Edgard Van Den Abeele en Maria Sonck elk jaar carnaval.
Vanaf 1951 ging Emilia naar de verschillende carnavalsbals in Aalst; het bal van 'Voor Taal en Vrijheid', het bal van de Oude Garde en het halfvastenbal van de Symphonie. Door haar zelfgemaakte kostuums werd Emilia al snel opgemerkt op deze bals. In die tijd was het de gewoonte dat op elk bal 'de mooiste van het bal' gekozen werd. Deze persoon kreeg dan de titel van Koningin en kreeg 4 hofdames naast zich. De Koningin kreeg dan een lint overhandigd en een medaille.
Zo gebeurde dit ook in 1957 op het bal van de de Oude Garde. Emilia had zich ter gelegenheid van dit bal verkleed in Mulan, waarmee ze tot Koningin van het Bal verkozen werd. Op 9 februari 1959 werd ze een tweede keer tot Koniging van het Bal verkozen; deze keer op het bal van Voor Taal en Vrijheid. Ze had zich gekleed als Tuptin uit 'De Negerhut van oom Tom'.
Cantinière[]
Emilia en Louis Van Pottelbergh, in het bijzijn van een nichtje. (Foto: Archief Lieven Goubert)
In 1958 werd Emilia gevraagd door Edmond Steleman, de voorzitter van de Oude Garde, om mee te dingen naar de titel van Cantinière van de Oude Garde. De mooist verklede dame op het Bal van de Oude Garde kreeg in die tijd immers ook de titel van Cantinière.
Emilia koos in '58 voor een kostuum van drumgirl. Ze had een blauw-wit kostuum gemaakt, met een bijhorende trommel, gemaakt uit een waspoederdoos. Ze kreeg echter concurrentie van Nicole Schellinck, die dat jaar met de titel ging lopen. Uiteindelijk werd Emilia een jaar later cantinière. In maart 1959 werd Emilia verkozen tot Koningin van het Bal van de Oude Garde, in haar kostuum van Tuptin. Toen Emilia door Raymond Steleman van de Oude Garde ten dans werd gevraagd, vroeg hij haar of ze cantinière wou worden. De jury had haar immers verkozen tot de mooist geklede van het bal.
De Oude Garde kwam haar op 26 februari 1960 thuis ophalen als Cantinère, waar ze de bekende mantel en het tonnetje ontving, terwijl de Madelon gespeeld werd. Voor Emilia en haar gezin was 1960 een bijzonder jaar, Emilia was cantinière, haar man Louis werd Prins Carnaval en haar zoon Freddy werd gekroond tot Koning van het Kindercarnaval.[1]
Kostuums[]
Emilia toont haar linten die ze won op de verschillende carnavalbals. (De Voorpost - 21/02/1992)
In totaal zou Emilia negen keer verkozen worden tot 'Koningin van het Bal'. Emilia maakte steeds zelf haar kostuum, waarbij ze zich vaak liet inspireren door oosterse legendes. Ook haar man oogstte succes in de kostuums van Emilia. Zo werd hij Prins Carnaval in 1960, dankzij een kostuum van zijn vrouw. De Prins werd toen immers nog gekozen op basis van het kostuum, waarbij Louis als Sir Orlandy in 1960 het meeste succes oogstte. Emilia had zijn kostuum gebaseerd op een kostuum dat ze gezien had in het museum van Madame Tussauds.
Maar liefst 4 keer nam Louis deel aan de Prinsenverkiezing in een kostuum, gemaakt door Emilia. Louis werd in 1960 de laatste Prins die gekozen werd op basis van het kostuum, wat Emilia erg betreurde.[2] Ook zoon Freddy en dochter Mary-Rose oogstten succes met de kostuums van hun moeder op menig bals. Daarnaast maakte Emilia ook kostuums voor carnavalsgroepen. Zo maakte ze in 1969 het kostuum voor De Suskewieten, die dat jaar de eerste prijs binnenhaalden.[3]
Jarenlang maakte Emilia kostuums, waardoor ze een hele collectie in haar bezit had. Zo maakte ze in 1978 bijvoorbeeld het kostuum van stadsreuzin Lauretta na, tot in de kleinste details.[4] Dochter Mary-Rose won met dit kostuum de eerste prijs op het gemaskerd bal van de Oude Garde. Het kostuum werd daarna lange tijd gebruikt in de etalage van een Aalsterse handelszaak. Na de dood van Emilia schonken haar kinderen, Mary-Rose en Freddy Van Pottelbergh, de verzameling carnavalskostuums van hun moeder in 2011 aan de stad Aalst. In 2013 werden deze tentoongesteld in het Stedelijk Museum op de tentoonstelling 'De kleren van de keizer'.[5]
Emilia Brulin en Louis Van Pottelbergh (De Voorpost - 21/02/1992)
De Koekeloerepoezewoefkes[]
Mary-Rose Van Pottelbergh en haar moeder Emilia Brulin in 2008 (Bron: De Standaard - 02/02/2008)
Emilia stichtte in 1970 de carnavalsgroep de Koekeloerepoezewoefkes, de eerste groep die alleen uit vrouwen bestond. Emilia vroeg geen lidgeld aan de leden van haar groep en nam alle kosten voor haar rekening. Ze ontwierp en maakte de kostuums, die de leden cadeau kregen van haar, en nodigde hen elk jaar uit op voor diner op carnavalszondag en -maandag.
De wagen van de groep werd echter wel gebouwd door een man; Louis Van Pottelbergh. Toen Louis het na carnaval 1974 niet langer aankon om de wagen van de groep alleen te bouwen, werd de groep ontbonden. Daarna werd ze nog samen met haar man lid van de Tettemoesjen.[6]
Emilia maakte carnaval ook jaren mee als cantinière van de Oude Garde. In elke optocht en op elk bal was ze aanwezig. In 1984 werd ze gehuldigd omdat ze 25 jaar cantinière was. In 2009 werd ze opnieuw gehuldigd; als oudste lid van de vereniging vierde ze haar 50e jaar als cantinière. Emilia werd hierop gehuldigd als ere-cantinière. In haar jubileumjaar stapte ze mee over naar de afscheuringsvereniging De cantinières van d'Aa Garde.[7]
Emilia stierf op 3 augustus 2011 op 88-jarige leeftijd.[8]
Varia[]
Emilia maakte ook linten voor de Koninginnen van de verschillende bals. De linten waren steeds met de hand beschilderd.
In 1963 mocht Emilia als laatste drinken uit de beker van het landjuweel van Voor Taal en Vrijheid. Op het bal van Voor Taal en Vrijheid mocht de Koningin van het Bal steeds haar overwinning vieren met een slok uit de bekende beker.
(Bron: De Standaard - 12/02/2009)
Emilia werkte mee aan verschillende carnavalsexpo's van 1979 tot 2001. Tijdens deze expo's werden verschillende van haar kostuums tentoongesteld. Hiermee ijverde ze mee voor een carnavalsmuseum in Aalst.
In 2009 was een pop van Emilia te zien op de carnavalswagen van De Snotneizen.
In 2011 ontving Emilia de Bronzen Ajuin voor verdienstelijke Aalstenaar van Jean-Marie Heyman.
.jpg){kind=link}
