Ajoinpedia
Registreer
Advertisement

Frans Wauters (°15/02/1922 - †28/01/1999) was een manusje-van-alles. Hij stond in Aalst bekend als liedjesschrijver, toneelacteur en -regisseur, tekenaar, karikaturist, opperdraak van de Draeckenieren en voorzitter van het Stedelijk Feestcomité. Frans was een groot voorstander van het bewaren van de eigenheid van het Aalsterse Vastenavondfeest. 'Oilsjt geren zieng, da's alles' was zijn motto.

Tweede Wereldoorlog[]

Frans Wauters De Voorpost 27011989

(Bron: De Voorpost - 27/01/1989)

Frans Wauters begon zijn beroepscarrière als meubelmaker, maar zou dit beroep niet lang uitoefenen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij immers opgeëist door de bezetter. Na 2 maanden slaagde hij erin om weg te vluchten uit Duitsland, waardoor hij drie jaar ondergedoken moest leven in Brussel. Frans was er actief binnen het verzet en was lid van het onafhankelijkheidsfront. Hij was vaandrig van het partizanenbataljon van Louis Van Brussel. Zijn vrouw, Odile Pieters, was koerierster en verspreidde de persberichten.

Tijdens een massabetoging in Brussel in november ’44 stond Frans in de voorste rangen met een witte vlag, die omzoomd was met tricolore franjes. Op een bepaald moment gaf de commandant van de Rijkswacht bevel tot vuren, “vuur … feu à volonté”, waarop een twintigtal betogers door kogels werden geraakt. De witte vlag van Frans Wauters kleurde hierdoor rood van het bloed.

Na de Tweede Wereldoorlog ging Frans in dienst bij de overheid; eerst als adjunct-inspecteur van ravitaillering, later als technisch tekenaar bij de Nationale Maatschappij der Waterleidingen. Bij deze laatste job kreeg Frans heel wat kansen om op artistieke te groeien. Hij moest immers affiches ontwerpen, tentoonstellingen opzetten en brochures illustreren.[1]

Karikaturist/tekenaar[]

Cartoons en spotprenten[]

Cartoon Frans Wauters, Marcel De Bisschop

Cartoon door Frans Wauters uit Aalst met de Grimlach

Frans werd bekend als een bekwaam tekenaar en cartoonist. Naast politieke spotprenten en pentekeningen van Aalsterse gebouwen, schilderde hij ook stillevens, portretten en landschappen. Frans volgde nooit academie en leerde het vak door het natekenen van bestaande tekeningen. Hiermee stopte hij vlug, omdat hij zelf creatief wou zijn. Hij begon in 1959 met een pentekening van het Belfort dat ajuinen werpt en het daaropvolgende jaar kwamen meerdere verenigingen bij hem aankloppen om een tekening te laten maken.

Vanuit zijn politieke interesse en engagement legde hij zich toe op het tekenen van politieke spotprenten. Deze werden in 1978 gebundeld in het boek 'Aalst met de grimlach', met voorwoord van Louis Paul Boon en toelichtingen van Odilon Mortier..

In de jaren '60 en '70 tekende hij heel wat cartoons voor het socialistische weekblad 'Voor Alles'. Later tekende hij ook voor 'De Voorpost', 'De Nieuwe Gazet van Aalst', 'De Streekkrant' en 'Het Nieuwsblad'.

Frans Wauters tekening

Frans Wauters (getekend door Frans Wauters)

Ludiek stadsplan[]

Stadsplan 1974 De Voorpost

Een fragment uit het Stadsplan van Frans Wauters (De Voorpost - 1974)

In 1974 tekende Frans een stadsplan voor De Voorpost. Naast het stadsplan tekende hij verschillende bekende Aalstenaars, waaronder Kamiel Sergant, Marcel De Bisschop, Louis Paul Boon, Herman Louies en andere Aalstenaars.

Ook de attributen van een echte Voil Jeannet werden vermeld op het plan; een kapotte gordijn, een kapotte paraplu, een bepotelde bh, een afgedankte kinderkoets, een geblutste pispot, een tettemoesj, een afgedragen korset en een verroeste vogelkooi.[2]

Carnavalsontwerpen[]

Affiche 1994

Affiche Carnaval 1994, ontworpen door Frans Wauters

Frans ontwierp ook heel wat carnavalsvlaggen en -plakketten. Zo waren de carnavalsmedailles van 1977 en 1979 van zijn hand. Hij werd jaarlijks ook gevraagd om de klever en medaille van de Aalsterse Gilles te maken.[3]

In 1976 mocht Frans Wauters een alternatieve carnavalsaffiche ontwerpen en in 1978 mocht hij de affiche van 1927 aanpassen. Naar aanleiding van de 50ste stoet wou de stad deze oude affiche hergebruiken, maar met een toets van Frans Wauters. Frans voegde een ajuin toe aan de jubileumaffiche.

In 1985 mocht Frans de postafstempeling en het briefhoofd van alle carnavalscorrespondentie van de stad ontwerpen, alsook de medaille voor de rustoorden. Frans mocht in 1987 een affiche voor de Prinsenverkiezing maken en in 1994 koos de stad zijn carnavalsaffiche uit 21 inzendingen voor de affichewedstrijd. Zijn affiche bevatte een ajuin, die zijn tong uitsteekt. De affiche van Frans voldeed aan de voorwaarden; de afmetingen klopten, de gevraagde teksten stonden erop en ze bestond uit 5 kleuren. Frans koos voor een ajuin, omdat deze volgens hem het symbool is van Aalst.[4][5]

Aalsterse zegswijzen[]

Aalsterse spreekwoorden Frans Wauters

Aalsterse spreekwoorden door Frans Wauters

In 1983 maakte Frans Wauters voor de Aalsterse Gazet enkele tekeningen van zegswijzen. De lezers van de krant moesten wekelijks raden welke zegswijze afgebeeld werd, waarbij ze hun antwoord mochten doorsturen naar de redactie van de Aalsterse Gazet. De winnaars van deze wedstrijd kregen een gepersonaliseerde spotprent, getekend door Frans.

De getekende zegswijzen hadden heel wat succes en Frans besloot om deze te bundelen in drie boekjes: 'n Scheit in 'n Fles (1984), Zonder Woorden (1988) en 't Léste ooit de kenne (1988).

In 1991 werden de tekeningen tentoongesteld onder de naam 'Aalsterse Zegswijzen'. De opening van deze tentoonstelling werd bijgewoond door Marc Galle, Patrick De Smedt, Gracienne Van Nieuwenborgh, Edgard Hooghuys, Gilbert Bourlon en Eddy Dierickx. De tentoonstelling toonde een 200-tal tekeningen van Frans, die elk een zegswijze voorstelde. In 2019 waren de tekeningen van Frans nog eens te zien in het Stedelijk Museum.[6]

Toneel[]

Frans Gazette van aelst 29041983

(Bron: Gazette van Aelst - 29/04/1983)

In 1958 werd Frans lid van de toneelvereniging 'Kunst, Licht en Vrijheid'. Hij kreeg er zijn eerste rol als marktkramer in het stuk ’t Esbattement van de appelboom, dat n.a.v. de Wereldtentoonstelling op de Grote Markt van Aalst werd opgevoerd. Gedurende vele jaren was Frans ondervoorzitter van deze socialistische toneelgroep en later volgde hij Frans Beeckman op als voorzitter. Frans had ondertussen in '68 zijn diploma van toneelregisseur behaald en ging nu ook stukken regisseren.

Met de komst van Anton Cogen ging KLV een nieuwe richting in en bracht de toneelvereniging progressief, geëngageerd theater. Zo werd het een collectief gezelschap dat door een onafhankelijke opstelling goede acteurs kon aantrekken uit alle middens, en bovendien ook een ruimer en meer variant publiek bereikte. De naam van het gezelschap werd veranderd in Progressief Aalsters Collectief Theater, kortweg PACT.

In de jaren '60 speelde Frans ook mee in stukken van Kern '63, waar hij o.a. naast Jean-Paul De Boitselier en Anton Cogen speelde. Voor verschillende toneelstukken ontwierp Frans het decor.

Frans Wauters (10)

(©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

In 1967 werd het Stedelijk Poppentheater door Bert Van Hoorick opgericht. Frans Wauters werd één van de medewerkers van dit poppentheater. Ook bij het jeugdtheater was Frans nauw betrokken. Aanvankelijk werd het jeugdtoneel door de stad in los verband georganiseerd, maar in 1970 kreeg dit initiatief, dankzij schepen Van Hoorick, een vaste vorm onder de naam 'Het Stads Jeugdtoneel'. Frans Wauters werd coördinerend directeur van dit initiatief.

Enkele toneelstukken waaraan Frans meegewerkt heeft:

  • 't Esbattement van de Appelboom (1958 - KLV - acteur)
  • Van Muizen en Mensen (1964 - Kern '63 - acteur)
  • Sterke Jan (1964 - KLV - acteur)
  • De Grote Race (1964 - Kern '63 - acteur)
  • Het Vliegend Tapijt (1968 - Jeugdtoneel Aalst - regisseur)
  • Goede Nacht Dokter Masure (1972 - KLV - regisseur)
  • Nachtdienst (1974 - KLV - regisseur)
  • Het Vliegend Tapijt (1974 - Stedelijk Jeugdtheater - regisseur)
  • In Pyama (1974 - KLV - regisseur)
  • Lady Godiva (1976 - KLV - regisseur)
  • De Maagd en de Draak (1999 - Voor Taal en Vrijheid - schrijver)

Feestcomité[]

Frans Wauters - kandidaat BSP Gemeenteraadsverkiezingen 1976

Sticker uit 1976

In 1958 kwam Frans Wauters, als lid van de Belgische Socialistische Partij, eerder toevallig bij het Feestcomité terecht. Na een drietal jaar was hij volledig ingeburgerd en kwam het uiteindelijk zo ver dat hij het Feestcomité deels overnam van toenmalig voorzitter Claus, die nog weinig interesse toonde in het Feestcomité. Samen met o.a. Simon D'Hondt, Gaston Van den Hauwe en Walter Van Herreweghe vormde hij een klein comité dat gedurende een aantal jaar het Feestcomité recht hield. Dat kleine comité werd ontbonden bij de aanstelling van een nieuw Feestcomité in 1970. De socialistische partij, waarbij Frans Wauters aangesloten was, kwam echter in de oppositie terecht en werd hierdoor wat aan de kant geschoven.

Frans Wauters en de BSP waren erg kwaad bij de aanstelling van dit nieuwe Feestcomité. Er werd beslist om geen schepen meer als voorzitter aan te duiden, waarop de meerderheidspartijen een vergadering belegd hadden om een akkoord te bereiken over de nieuwe voorzitter. De leden van de minderheidspartijen, waarvan Frans nu deel uitmaakte, werden niet uitgenodigd. Aan de ingang van het stadhuis stonden Frans Wauters en de andere BSP-leden te wachten op de leden van de meerderheidspartijen, maar deze hadden ondertussen kennis genomen van het initiatief van de BSP en kozen een andere locatie. Uiteindelijk werd Fons Singelijn verkozen als voorzitter, Frans bleef wel lid van het Feestcomité.

Frans Kamiel 13041979 De Voorpost

Frans Wauters (links) en Kamiel Sergant (rechts) (Bron: De Voorpost - 13/04/1979)

In 1977 had Frans meer geluk en werd hij de nieuwe voorzitter van het Feestcomité. Hij krijgt twee ondervoorzitters onder zich; Remy Buys en Danël Jacobus. Zijn beleid was er vooral op gericht om al de feesten in hun oorspronkelijke vorm te organiseren. Carnaval moest volgens Frans op Breugheliaanse wijze gevierd worden, niet in dancings, maar op de straat. Het jaarbeursgebeuren werd door Frans grondig aangepast, de expohallen werden uitgebreid en hij organiseerde initiatieven voor gepensioneerden en gehandicapten. Hierdoor liep het bezoekersaantal op tot 40 000 bezoekers. Ook de jaarlijkse 11 juli feesten en het Sint-Maartenfeest waren voor Frans belangrijk.

Frans Wauters popverbranding 1980

Frans Wauters (rechts) en Paul De Wever (midden) tijdens de popverbranding 1980 (Bron: De Voorpost - 22/02/1980)

De 50ste carnavalsstoet wilden Frans en zijn Feestcomité niet zomaar laten voorbij gaan. In december '77 had Frans gesprekken met de BRT om de stoet op televisie te brengen. De BRT zou een reportage van één uur uitzenden, maar de uitzending liep van in het begin al mis. De groepen stonden meer stil dan iets anders, waardoor de stoet een statisch geheel leek op televisie. De leden van het Feestcomité kregen voor carnaval '78 ook een nieuw kostuum. Het kostuum werd gefinancierd door de stad en kwam niet van het carnavalsbudget. De schoenen, hoed, hemd, enz. werden door de leden van het Feestcomité zelf bekostigd. Het ontwerp leek op dat van een kostuum, maar dan met een dikkere stof om de leden van het Feestcomité te beschermen tegen de koude. Om de jubileumstoet nationaal bekend te maken kreeg Manneke Pis uit Brussel een kostuum van de Ajuinboer aangemeten. Frans stelde Gustaaf De Stobbeleir aan als stafhouder van de 50ste carnavalsstoet en hij ontwierp een jubileumvlag. Daarnaast mocht Aalst ook het koningspaar, Boudewijn en Fabiola, ontvangen.

Frans Wauters De Voorpost 03091982

Frans Wauters als hostess op de jaarbeurs 1982 (Bron: De Voorpost - 03/09/1982)

CVP-raadslid Raymond Uyttersprot uitte in 1981 kritiek op de (financiële) werking van het Feestcomité. Het Feestcomité had tot dan van de stad steeds zelf het beheer gekregen over hun financiën, maar volgens Uyttersprot was dit in strijd met de wetgeving. Frans Wauters voelde zich hierbij persoonlijk aangesproken en reageerde met een open brief. Schepen van Financiën Van den Eede reageerde hier ook op; het Feestcomité zou vanaf 1982 financieel beter gecontroleerd worden.[7] In 1982 stapte Frans, samen met enkele fractieleden van de Socialistische Partij, tijdens een vergadering van het Feestcomité op. Hij was niet akkoord met het voorstel om het dagelijks bestuur van het Feestcomité uit te breiden met twee personen van elke fractie. Omdat Frans de vergadering als voorzitter niet beëindigd of geschorst had, ging deze gewoon verder. Het voorstel werd, zonder Frans, goedgekeurd. Frans vroeg daarop om twee verslagen op te maken van deze vergadering; één tot aan zijn aanwezigheid en één van na zijn aanwezigheid. Dit symboliseerde echter de onenigheid binnen het Feestcomité.

Frans Wauters De Voorpost 8 februari 1974

(Bron: De Voorpost - 8/2/1974)

Tussen Marcel De Bisschop en Frans Wauters, die in het verleden nochtans nooit problemen hadden, zat er ondertussen ook een haar in de boter. Sinds de overstap van Marcel naar de PVV en zijn aanstelling als schepen van Feestelijkheden, werd de druk op het Feestcomité opgevoerd. Het Feestcomité had eerder een verbod opgelegd aan de Aalsterse groepen om aan stoeten buiten Aalst mee te doen, iets waar Marcel in zijn CVP-verleden ook achter stond. Marcel had echter zijn kar gekeerd en had een speciaal overleg georganiseerd tussen het Feestcomité en de PVV-fractie. Het Feestcomité zwichtte onder de politieke druk en hief het verbod op. Marcel De Bisschop zei later in een dagblad dat dankzij de PVV de Aalsterse groepen hun vrijheid terug gekregen hadden. Frans voelde zich verraden door Marcel en zei later dat hij tijdens zijn voorzitterschap nooit op steun van Marcel had kunnen rekenen. Enkel van zijn partijgenoten Gracienne Van Nieuwenborgh en Roger D'Hondt kreeg Frans openlijk steun. Voor de rest voelde Frans zich tijdens zijn laatste maanden als voorzitter niet meer gesteund door het schepencollege.

Driekoningenfeest 1995 Willy Van Mossevelde, Frans Wauters

Frans Wauters op het Driekoningenfeest 1995 (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

In 1983 werd het einde van Frans als Feestcomitévoorzitter aangekondigd. Er werd beslist om het Feestcomité af te slanken, waarbij het voorzitterschap opnieuw naar een schepen zou gaan. Frans kon echter terugkijken op een succesvolle periode als voorzitter; de Voil Jeannet was terug en de Aalsterse liedjes waren niet meer weg te denken. Hij zorgde voor versiering aan het stadhuis en het station tijdens de carnavalsperiode en de Jaarbeurs was een groot succes geworden. Albert Cornand werd aangesteld als de nieuwe feestleider en Frans Wauters werd weer een gewoon lid van het Feestcomité.

Frans Wauters raadszitting 1988

Frans Wauters neemt het woord op de carnavalszitting 1988 (De Voorpost - 19/02/1988)

Frans bleef zich wel inzetten voor het Feestcomité; zo vroeg hij in 1983 aan het stadsbestuur om de gewijzigde prijzen voor de Jaarbeurs te herzien. Het schepencollege negeerde echter de oproep van Frans en behield de nieuwe prijzen.Tijdens deze jaarbeurs vierde Frans zijn 25-jarig lidmaatschap van het Feestcomité, maar tot grote spijt van partijgenote Gracienne Van Nieuwenborgh werd hij hiervoor niet eens in de bloemetjes gezet. In 1986 was Frans de woordvoerder van de SP tijdens een speciale persconferentie. Frans kondigde hierop aan dat de SP niet akkoord ging met de handelswijze van het Feestcomité en kondigde aan dat de SP-leden dat jaar niet zouden meewerken aan de Jaarbeurs. De SP had eerder al eens hun ongenoegen geuit door niet mee te werken aan de caranvalraadszitting. Volgens de SP werden genomen beslissingen teruggedraaid en gebeurde dit vaak en petit comité.[8][9][10]

In 1987 sprak Frans zich uit over de samenstelling van het Feestcomité. Voor hem mocht afgestapt worden van een politiek samengesteld Feestcomité; hij opteerde eerder voor een kern die het vertrouwen van het stadsbestuur genoot, aangevuld met deskundigen.

Frans Wauters 23021990

Frans op de carnavalsraadszitting 1990 (De Voorpost - 23/02/1990)

Frans werd in 1989 opnieuw verkozen tot voorzitter van het Feestcomité. Enkele maanden later besliste Frans na 31 jaar lidmaatschap echter om zich volledig terug te trekken uit het Feestcomité. Hij deed dit als protest tegen de houding van het Stadsbestuur. Volgens Frans werd geen rekening gehouden met de beslissingen van het Feestcomité; enkele beslissingen van het Schepencollege i.v.m. de Jaarbeurs die ingingen tegen het advies van het Feestcomité, lagen aan de basis van zijn ontslag. In tegenstelling tot de ontslagbrieven van Albert Cornand, werd deze van Frans wel meteen aanvaard.[11][12][13]

In de jaren '90 werd hij adviseur van het Feestcomité en werd hij de stuwende kracht achter de carnavalstentoonstellingen. Zijn laatste carnavalsexpositie, in 1999, zou hij zelf niet meer meemaken. Op de opening van deze expo werd een minuut stilte gehouden voor Frans. Het publiek ging tijdens deze minuut spontaan rechtstaan, als eerbetoon aan Frans.

Carnavalsraadzitting[]

Raadszitting 1987 - Jean-Paul De Boitselier, Odilon Mortier, Frans Wauters-0

Frans op de Carnavalsraadzitting van 1987 (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

In 1972 werd de carnavalsraadzitting ingevoerd, die aanvankelijk op carnavalsmaandag doorging. De gemeenteraadsleden kwamen samen in de raadszaal en kregen Prins Carnaval als burgemeester voor zich. Frans Wauters zetelde in de eerste carnavalsraadzittingen als oppositielid.

Toen Fons Singelijn besliste om de carnavalsraadzitting professioneler aan te pakken, sprak hij Kamiel Sergant, Frans Wauters en Odilon Mortier aan. Zo maakte de raadzitting onder impuls van deze werkgroep enkele veranderingen door. Frans Wauters werd zo een belangrijke vaste medewerker aan de raadzitting. In 1984 stond Kamiel Sergant er even alleen voor. Na onenigheid binnen het Feestcomité besloten Herman Louies, Odilon Mortier, Frans Wauters en Jean-Paul De Boitselier om dat jaar niet meer mee te werken aan de raadzitting. Het jaar nadien sloten ze opnieuw aan bij de werkgroep.

1992 Raadszitting Frans Wauters (2)

Frans Wauters op de carnavalsraadzitting van 1992 (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

In 1992 had Frans Wauters afgehaakt in de werkgroep Carnavalsraadzitting en woonde hij de zitting bij vanuit de zaal. Frans Wauters werd wel op het podium geroepen ontving er voor zijn jarenlange inzet een cartoon en een muts van Amylum. Het jaar nadien werkte Frans opnieuw mee aan de carnavalsraadzitting, waaraan hij zou blijven werken tot aan zijn dood in 1999.

Een aantal dagen voor zijn dood in 1999 had Frans nog teksten geschreven voor de raadszitting, maar hij maakte deze jammer genoeg niet meer zelf mee.[14]

Raadzitting 1993 - Frans Wauters (3)

Frans op de Carnavalsraadzitting van 1993 (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

De Clochards en het Corum Alostum Imperiale[]

Gracienne Van Nieuwenborgh en Frans Wauters

Frans en Gracienne Van Nieuwenborgh met De Clochards in de jaren '90 (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

Op carnavalsgebied was Frans de aangever van verschillende vernieuwingen. Zo waren de carnavalsquiz en de Bloemenfee ideeën van Frans. Als lid van het Feestcomité was hij een vast gezicht op de carnavalraadszitting, maar ook in de stoet en op andere feesten (het Driekoningenfeest, de Aalsterse Avond, enz.) was hij steeds aanwezig, op of naast het podium.

In 1967 opende Frans, samen met Simon D'Hondt en Gaston Van den Hauwe de 39e stoet als De Clochards. Het Feestcomité wou meer Aalsterse humor in de stoet en zo probeerden de Clochards de andere groepen te inspireren. Frans en De Clochards liepen tot in de jaren ‘90 mee in de stoet. De samenstelling van de groep veranderde doorheen de jaren. De Clochards zorgden steeds voor ambiance in de café's en brachten er hun eigen liedjes. Hiermee wilde ze de traditie van de Koleiregevers verderzetten.

Frans Wauters 60ste stoet 23021990 De Voorpost

Frans tijdens de 60ste stoet (De Voorpost - 23/02/1990)

Toen de Clochards in 1970 hun liedjes zongen in de café's werd de basis gelegd voor het Corum Alostum Imperiale. In 1972 werd het koor door o.a. Frans Wauters officieel opgericht, naar aanleiding van de Jaarbeurs. Enkele leden van het Feestcomité zongen er spontaan een liedje op het podium. Het geïmproviseerde koor herhaalde hun optreden en werd aanvankelijk het Ingelenkoor genoemd.

In 1974 zorgde het Feestcomité voor een act op het Driekoningenfeest. Als matrozen gekleed zongen ze, met Frans als voorzanger, een parodie op de Vlaamse Leeuw. Er ontstond stilaan een traditie en het Corum Alostum Imperiale, waarvan Frans de voortrekker en tekstschrijver was, werd geboren. Samen met het Corum Alostum Imperiale was Frans te horen op verschillende festiviteiten, zoals het Driekoningenfeest, de Jaarbeurs, de Pikkelingfeesten, enz.[15][16]

Enkele Corum Alostum Imperiale liedjes, geschreven door Frans:

  • Het Verstoeitelingsken van Oilsjt
  • In 't Derp van Deiremonne
  • De Ballade van de Strontvlieg
  • De Keininklèke Pot
  • Glorie ver d'ajoinenstad
  • De sauna

Daarnaast schreef Frans ook enkele liedjes voor andere Aalsterse Carnavalisten:

  • Boeven de stad, voor Jackie D'Herde (Prinsenverkiezing 1972)
  • De Leste Vooil Jannet, voor Fr. Van Oost (Prinsenverkiezing 1975)
  • Wa Is er Na Veirgevallen, voor Antoine Van der Heyden (1974)
  • Word ik Fee gekroond, (samen met Odilon Mortier) voor Nicole Ringoir (Bloemenfeeverkiezing 1972)
1992 Driekoningenfeest Frans Wauters, Odilon Mortier, Herman Louies

Frans, Odilon Mortier en Herman Louies op het Driekoningenfeest 1992 (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

Draeckenieren[]

Affiche Frans Wauters

Frans werd in 1965 lid van de Draeckenieren. Samen met Odilon Mortier, Herman Louies en Hector Rombaut vervoegde hij deze vereniging. Hij kroop jaarlijks in zijn pen om mee te schrijven aan het Gele Boekje.

In 1975 maakte Frans, ter gelegenheid van de Ros Beiaardommeganck in Dendermonde, een affiche die tijdens de paardenzitting onthuld werd. Frans ondertekende de affiche met Fr. De Draeck. Frans en de Draeckenieren waren steeds in de weer om de rivaliteit tussen Aalst en Dendermonde op een ludieke wijze in leven te houden. In het Gele Boekje werd Frans Wauters genoemd als Botteliere Fransoo Des Eaux.

1994 Draeckenieren

Frans en De Draeckenieren in 1994 (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

Na zijn ontslag uit het Feestcomité kon Frans zich nog meer inzetten voor de Draeckenieren. Op 1 april 1990 trok Frans, die ondertussen in '89 Opperdraak van de Draeckenieren geworden was, richting Dendermonde om er op 19 plaatsen plakkaten te plaatsen waarop stond 'Paardenpest!'. Op 18 mei van dat jaar organiseerden ze ook een tweede Paardenzitting, in navolging van de eerste uit 1975. Naar aanleiding van deze Paardenzitting stelden Herman Louies, Frans Wauters en Pol De Paepe de brochure 'Mijn Paard, Schoon Paard' samen.

Frans Wauters 1995

Frans op de tweede ontmoeting met den Dèrremonse Klapper (april 1995 - Bron: http://blog.seniorennet.be/jp_dendermonde02)

Op 11 november 1994 werd een delegatie van de Draeckenieren, onder wie Frans, Odilon Mortier en Piet Moereels, ontvangen op het Dendermondse stadhuis voor een ontmoeting met den Dèrremonse Klapper. Het jaar nadien vond een tweede ontmoeting plaats. Tijdens deze ontmoetingen werden heel wat volkse liedjes gezongen.

Varia[]

  • In 1960 werd in het kader van 'de week van de kunst' een actiecomité samengesteld. Frans Wauters werd door zijn toneelvereniging afgevaardigd om deel uit te maken van deze commissie.
  • Frans leerde Kamiel Sergant kennen in 1963. Kamiel liep als prins helemaal alleen, waarop Frans vond dat er van de officiële instanties wat meer aandacht mocht komen.
  • In 1966 vergezelde Frans Kamiel Sergant naar de verkiezing van de Prins der Prinsen in Mechelen. Kamiel won de verkiezing.
  • Als lid van de socialistische partij maakte Frans in de jaren '60 deel uit van de Stedelijke Commissie Akademie voor Muziek, Ballet en Toneel.
  • In 1967 mocht Frans de verkiezing van de Bloemenfee inleiden met een lottrekking en het overlopen van de prijslijst.
  • Vanaf 1971 maakte Frans deel uit van het partijbestuur van de BSP-federatie Aalst.
  • Alhoewel hij Kamiel Sergant vaak getekend heeft, noemde Frans hem toch 'moeilijk te tekenen'.
  • Van 19 januari tot 1 februari 1974 werd een carnavalsquiz onder leiding van Frans georganiseerd. De quiz heette 'Wie van de 12?', waarbij 12 carnavalsgroepen het tegen mekaar opnamen. Hij zou daarna nog mening carnavalsquizzen presenteren. Later kwam hij ook in de jury van de carnavalsquiz terecht.[17]
  • In 1974 kon Frans met zijn geluk geen blijf toen zijn poulain Antoine Van der Heyden de prinsenverkiezing gewonnen had.
  • In 1975 werd Frans lid van de werkgroep Propaganda en public relations van het Feestcomité.
  • Frans ontwierp het officiële plaket van het Feestcomité.
  • Frans was bestuurslid van de Dekenij Koolstraat en hielp mee bij de organisatie van het Zomercarnaval van de Koolstraat.
  • Affiche Frans Wauters 2

    Affiche tentoonstelling 1982

    Frans schreef teksten voor verschillende prinsen; Antoine, Luc, Jackie en Michel. Ook voor kandidaten François (1975) en Johny Marcoen schreef hij teksten. De medewerking aan de show van Edy moest hij weigeren, omdat hij voorzitter van het Feestcomité zou worden.
  • In 1976 kreeg Frans, samen met Gustaaf De Stobbeleir, de titel van doctor humoris causa tijdens de verkiezing van Prins van Oost-Vlaanderen.
  • In 1977 maakte Frans een Groot Aalsterse kalender, in samenwerking met het Genootschap voor Aalsterse geschiedenis.
  • In 1978 was Frans Wauters te horen in het radioprogramma 'Kramiek' op de BRT.
  • Louis Paul Boon schreef over de karikaturen van Frans "Hoeveel liefde voor zijn stad, voor dat enig Aalst, ligt niet in deze karikaturen besloten".
  • In 1982 liep in het Stedelijk Museum een tentoonstelling van spotprenten en cartoons van Frans Wauters. De tentoonstelling kreeg de naam 'Aalst met de Glimlach'.[18]
  • Frans sp Gazette van aalst 24091982

    Kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen (Bron: Gazette van Aalst - 24/09/1982)

    Frans was jarenlang lid van de Socialistische Partij (BSP en later SP) en maakte zelfs deel uit van het bestuur. Hij nam deel aan verschillende gemeenteraadsverkiezingen. In 1982 kwam hij op onder de slogan 'Geef Frans zijn kans'. De SP won twee extra zetels dat jaar, maar Frans raakte niet verkozen. Een ontgoochelde Frans haalde iets meer dan 500 stemmen.[19]
  • In 1988 fungeerde Frans samen met Bob Van den Berghe als de twee oudjes van de Muppets tijdens de Aalsterse Avond.
  • In 1988 werkte Frans mee aan de carnavalskalender.
  • Frans' favoriete kop om te tekenen was die van Anny De Maght. De moeilijkste was die van Marc Galle.
  • Tijdens de stoet van 1989 bracht de groep Aaft ons Vast hulde aan Frans Wauters. Ze deden dit nog eens over in 1999, na de dood van Frans. Aanvankelijk zou de groep in '99 een ander thema uitbeelden, maar na de dood van Frans werd dit gewijzigd naar "Merci Frans, 't was tof, ge zijt bedankt". Zo een 200 spreuken van Frans Wauters trokken ze mee in de stoet.
  • 1990 - De Blaa Biskoppen

    (©Collectie Sören Delclef - AjoinPedia)

    In 1990 liep Frans mee met de Blaâ Biskoppen in de stoet.
  • In maart 1991 werd een huldetentoonstelling aan Frans Wauters opgezet in het Aalsters Stedelijk Ziekenhuis. De tentoonstelling was een initiatief van de Medische Raad van het ASZ. De tentoonstelling bevatte cartoons en stadszichten, getekend door Frans.[20]
  • Het favoriete café van Frans was 't Landhuis.
  • In 1999 ontving Frans een beeldje van Enrico Le Clair op het Driekoningenfeest. Het zou zijn afscheid van carnaval worden, want een paar dagen later werd Frans opgenomen in het ASZ met hart- en longproblemen, waar hij op 28 januari overleed.
  • Met behulp van zijn broer André Wauters, die landmeter was van beroep, en met steun van het stadsbestuur bepaalde Frans het geografisch middelpunt van Aalst. In mei 1999 werd door het Stadsbestuur deze plaats gematerialiseerd als monument. Dit gebeurde ter herinnering aan Frans, die enkele maanden daarvoor overleden was. Dit monument wordt nog onderhouden door de stad.
  • In 2006 werd, naar aanleiding van de Carnavalsbeurs, een postzegel van Frans uitgebracht.
  • In 2015 introduceerde de groep 'Voil Janet is giejn travestie' hun eigen vlag. De vlag was gebaseerd op een tekening van Frans Wauters. Ook op de lintjes, die in 2016 uitgedeeld werden, was de tekening van Frans te zien.
Frans Wauters Gazette van Aalst 09111984

(Bron: Gazette van Aalst - 09/11/1984)

Bronnen[]

  1. De Voorpost, 2 maart 1979
  2. De Voorpost, 22 februari 1974
  3. De Voorpost, 12 januari 1979
  4. De Voorpost, 11 januari 1985
  5. Gazet van Antwerpen, 21 januari 1994
  6. De Voorpost, 10 mei 1991
  7. De Voorpost, 12 juni 1981
  8. Nieuwe Gazet van Aalst, 2 september 1983
  9. Nieuwe Gazet van Aalst, 29 april 1983
  10. De Voorpost, 29 augustus 1986
  11. De Voorpost, 8 september 1989
  12. De Voorpost, 23 juni 1989
  13. De Voorpost, 23 februari 1990
  14. De Voorpost, 6 maart 1992
  15. De Voorpost, 22 maart 1974
  16. Het Nieuwsblad, 8 januari 1994
  17. De Voorpost, 22 november 1974
  18. Nieuwe Gazet van Aalst, 15 oktober 1982
  19. Nieuwe Gazet van Aalst, 24 september 1982
  20. De Voorpost, 15 maart 1991

Redactie[]

  • Tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
  • Foto's: Collectie Sören Delclef - AjoinPedia, De Voorpost, De Gazet van Aalst
Advertisement