Hippoliet Rogghé (05/05/1830-19/07/1908) was lid van De Oude Garde en vervaardigde in 1889 het Aalsterse Ros Beiaard en de reuzen Polydorus, Polydora en Polydoorken.
De Jonge en Oude Garde[]
Hippoliet was solist bij de Harmonie 'Al Groeiend Bloeiend', die de Jonge Garde genoemd werd, en onderchef bij de Oude Garde.
Hippoliet bespeelde de bugel, waarvan hij in 1867 nog een nieuw exemplaar kreeg van de Harmonie Al Groeiend Bloeiend. Tegelijkertijd speelde hij ook bij de Oude Garde, wat niet door iedereen aanvaard werd.
Zo kreeg hij op de vergadering van 14 augustus 1879 van de Oude Garde het voorstel van ondervoorzitter Jan Baptist Jelie om voortaan een vergoeding te ontvangen, als hij beloofde om niet meer met de Jonge Garde mee te spelen. Voorzitter de Clerck ging echter niet akkoord met het voorstel van zijn ondervoorzitter en vond dat Hippoliet vrij was om met Al Groeiend Bloeiend te spelen. Zo bleef Hippoliet voor beide muziekkorpsen spelen.[1]
Daarnaast was Hippoliet ook secretaris van de maatschappij 'Elk zijn goeste', een vereniging van muzikanten uit de Zonnestraat.
La Boîte au Carton[]
Hippoliet Rogghé was een zelfstandige. Zo hield hij in de jaren 1860 estaminet 'de Vereenigde Muzikanten' in de zonnestraat open.
Hippoliet breidde stilaan zijn activiteiten uit en in de jaren '70 startte hij met het maken van koperen en zinken platen en kartonnen dozen. Hij was dan ook eigenaar van 'A la Boîte de Carton' in de Zonnestraat, waar het lokaal van de Oude Garde gevestigd was.[2]
Ros Beiaard en reuzen[]
In 1889 vervaardigde Hippoliet, in opdracht van de Oude Garde, enkele reuzen en een kartonnen Ros Beiaard. Hierbij kreeg hij hulp van zijn zonen Oscar, Adolf en Kamiel. Zijn Ros Beiaard was gemaakt uit karton en de drie reuzen werden Polydorus, Polydora en Polydoorken genoemd. [3]
Hippoliet maakte deel uit van de bekende familie Rogghé, die aan het einde van de 19e eeuw tijdens carnaval naar buiten kwam als De Rogghékes. Later werd de groep omgedoopt tot De Vereenigde Bulten, die als eerste Aalsterse carnavalsgroep beschouwd wordt.[4]
Bronnen[]
- ↑ De Gazet van Aalst, 4 september 1971
- ↑ De Oude Garde, http://khdoga.be
- ↑ Ghysens J. (1971), Aalst in oude prentkaarten, Europese Bibliotheek - Zaltbommel
- ↑ De Block A., Aernouts L. & Geeroms L. (2004), Waar is de tijd: 1000 jaar Aalst, Uitgeverij Waanders