Lucien Peirlinck (°16/10/1934-†18/02/2020) was Prins Carnaval in 1969 en werd later bekend als de sceptermaker van de stad Aalst. In 1980, 1993 en 2015 mocht hij in opdracht van de stad Aalst een nieuwe Prinsenscepter maken. Daarnaast maakte hij ook vele scepters in opdracht van carnavalisten en voor andere steden.
Luc en zijn echtgenote tijdens de maandagstoet 2019 (Foto: Sören Delclef - AjoinPedia)
Leon Peirlinck, de vader van Luc, was een echte carnavalist, die met carnaval jaarlijks de straat optrok, uitgedost als domino of pierrot. In 1982 kreeg Leon van de Orde van Ajuinprinsen de ereschaal van meest verdienstelijke carnavalist van Groot-Aalst.
Leon was schrijnwerker en schakelde zijn zoon Luc vanaf zijn 14 jaar in zijn atelier in. Luc behaalde een diploma B2 Openbare Werken en volgde ook houtbewerking in avondschool, waardoor hij meesterschrijnwerker werd. Hij bleef in de schrijnwerkerij van zijn vader werken tot in 1971, waarna hij als technisch leraar bouw en houtbewerking aan het RITO in Dendermonde aan de slag ging.
In 1958 trouwde Luc met Marie De Bruyn. Luc bouwde voor hem en zijn vrouw een huis in de Kouterstraat (de huidige Henri Matthieustraat).[1][2][3]
Prins Carnaval
Kandidaat in 1968
Luc was lid van vissersclub De Ajuinvissers, waar het idee ontstond om zich kandidaat te stellen voor de titel van Prins Carnaval. De vissersclub had de jaren ervoor al twee keer een kandidaat Prins Carnaval gehad, waardoor ze Luc overtuigden om ook deze stap te zetten. Luc had zelf nooit met het idee gespeeld om Prins Carnaval te worden, maar uiteindelijk ging hij in op de vraag van zijn vissersclub. Luc was kandidaat Prins Carnaval in 1968.
Luc moest het in 1968 opnemen tegen Edmondt De Smedt, Rudolf Maes en Kamiel Sergant, die al twee keer Prins Carnaval geweest was. Niemand bleek opgewassen te zijn tegen Kamiel en in 1968 werd hij voor de derde keer verkozen als Prins Carnaval. Luc eindigde op de derde plaats.
Voor Luc zou 1968 wel een goede leerschool geweest zijn, want in 1969 stelde hij zich opnieuw kandidaat.
Prins in 1969
(Archief Lieven Goubert)
Toen de inschrijvingen voor kandidaten Prins Carnaval 1969 afgesloten werden, waren er drie kandidaturen binnengekomen op de stad. Luc zou het opnemen tegen Rudolf Maes en Alfons De Meyst. Op het Driekoningenfeest verscheen er echter nog een vierde kandidaat: Victor De Saedeleer.
Luc, Rudolf en Alfons begrepen niet goed waar deze kandidaat plots vandaan kwam, aangezien zijn kandidatuur niet bekend gemaakt was op de datum van het afsluiten van de inschrijven. De drie kandidaten besloten hierop om naar Henri Van de Perre te gaan en stelde die voor een ultimatum. Als Victor toegelaten zou worden als kandidaat voor de Prinsenverkiezing, dan zouden ze afhaken en niet meer deelnemen. Luc, Alfons en Rudolf moesten uiteindelijk voor een comité verschijnen, waar de kandidatuur van Victor uitgeklaard werd. De kandidatuur van Victor zou wel tijdig aangekomen zijn op de stad, maar was op een verkeerd bureau terecht gekomen. De drie kandidaten beslisten om toch deel te nemen aan de verkiezing, maar niet omwille van de uitleg van de stad. De kandidaten hadden al heel wat geld uitgegeven aan hun campagne en wilden dit niet verloren zien gaan. Ze waren er alle drie van overtuigd dat Victor op steun kon rekenen binnen het Feestcomité en dat er sprake was van vriendjespolitiek.
(Archief Sören Delclef - AjoinPedia)
Doordat er een vierde kandidaat bijgekomen was, moest de feestzaal van de stad (de Couverture) aangepast worden van 800 naar 1500 plaatsen. Door de werkzaamheden werd de datum van de Prinsenverkiezing acht dagen opgeschoven. Het drukwerk van de drie gekende kandidaten was echter al klaar, waardoor ze overal de datum nog moesten veranderen. Victor bleek een sterke kandidaat te zijn. Terwijl eerst Luc als de grote favoriet was uitgeroepen, was nu Victor de grote kanshebber. Ook de supporters van Luc geloofden er niet helemaal meer in. Victor werd door sommigen zelfs al voor de verkiezing uitgeroepen tot Prins Carnaval 1969.
Tijdens zijn verkiezingsshow bracht Luc een parodie op het televisieprogramma 'Alles of niets'. Op de tekst van Frans Wauters zong hij 'Meh meiken was een Oilsjtenes', waarna hij de 'Black and White Minstrel Show' bracht, begeleid door de groep AR.CO. Luc oogstte veel succes met zijn show, waardoor hij alsnog verkozen raakte als Prins Carnaval 1969. Met een nipte voorsprong had hij het gehaald van Victor, tot groot ongenoegen van diens supporters.
Schaduwprins Vic I
Verliezer Victor besloot om zichzelf uit te roepen tot Vic I, Prins van de linkeroever. Voor de stoet had Vic zichzelf een Prinsenkostuum laten maken, dat ongeveer hetzelfde was als dat van Luc, maar dan met meer erelinten, halskettingen en decoraties. Vic deelde ook nominetten uit aan het publiek, terwijl Prins Luc niet over lintjes beschikte, maar had gekozen voor een kartonnen plaatje. Deze prinsenkwestie verdeelde de carnavalswereld in twee; zo was er zelfs sprake van Vic, de prins van de linkeroever en Luc, de prins van de rechteroever. Op bals en evenementen verschenen er steeds twee Prinsen, wat voor verwarring zorgde bij de mensen, tot groot ongenoegen van Luc.
Tijdens zijn Prinsenjaar voelde Luc zich niet gesteund door het Feestcomité. Zo kreeg hij amper officiële opdrachten en werd hij enkel uitgenodigd voor de aankomst van Sint-Maarten in Aalst. Toen hij op eigen initiatief de zieken wou bezoeken in het ziekenhuis, werd hij afgescheept. Luc besloot dan maar om als Prins van Aalst goede contacten te onderhouden met andere steden, zoals Ronse, Roosdaal-Pamel en Meldert.[4]
Prins Luc I 1969
(Foto: Archief Lieven Goubert)
Prins Luc I 1969
(Foto: Archief Eddy Temmerman)
Prins Luc I 1969
(Foto: Archief Lieven Goubert)
Prins Luc I 1969
(Foto: Archief Lieven Goubert)
Prinsencaemere
Luc met zijn kostuum van de Prinsencaemere (Foto: Archief Lieven Goubert)
Toen de Prinsencaemere werd opgericht in 1972 werd Luc lid van de vereniging van ex-Prinsen. Luc was aanvankelijk erg actief binnen de Prinsencaemere; hij baatte mee de Prinsenbar uit en liep met o.a. Robert Waterschoot en Simon D'Hondt met de Prinsencaemere mee in de stoet. Zo beeldde Luc met de Prinsencaemere in 1978 de oude carnavalsaffiche uit, waarvoor ze het oude reuzenpaar gerenoveerd hadden. Luc ging mee in de stoet als begeleidende trommelaar.
Toen de Prinsencaemere begon met hun eigen shows te brengen, was Luc ook van de partij. Zo deed hij mee met de Blue Bell Girls Show (1977) en het Grand Gala du Disque (1977). Toen Luc in 1983 Prins van Oost-Vlaanderen werd, zonder de steun van De Prinsencaemere ontstond er een kleine breuk tussen Luc en de vereniging van ex-Prinsen.
Vanaf 1991 knoopte Luc terug aan bij de Prinsencaemere en trad hij weer op met hen op Driekoningenfeesten en in Prinsenrevues. Naarmate Luc ouder werd, was hij minder actief binnen de Prinsencaemere. In 2019 nam Luc niet deel aan het Oilsjters Zangpalois, maar bij het slotnummer werd Luc wel op het podium gehaald.
Luc op het Oilsjters Zangpalois 2019 (Foto: Johan Delclef)
Met de Prinsencaemere zong Luc verschillende liedjes, die op verschillende cd's uitgekomen zijn.
Jaar
Lied
cd
1995
A'k Mor Heffe Kan (met Karel De Naeyer, Johny Cooman, Kris De Poorter en Loeken Tatjen)
Testerbosjop
2001
Giël Oilsjt Viert Carnaval
Op De Bergemeersen
2001
Ballade Van De Wolfkes (met Karel De Naeyer, Kris De Poorter, Dirk Van De Velde, Guy Walgraef, Yves Van den Bremt, Peter Vereecken, Pascal Solemé en Kris Van Vaerenbergh)
Op De Bergemeersen
2002
Ik Ben Zoei Stom (met Dirk Van De Velde, Tony Swings, Kris De Poorter, Kris Van Vaerenbergh, Peter Vereecken, Pascal Solemé, Guy Walgraef en Christophe Troch)
Prinsjen Van Oilsjt
2003
Oilsjterse Eirekes (met Jean-Pierre Timmermans en André Marcoen)
Bazar Maria D'Hondt
2005
Jempi Van Den Blok (met Jean-Pierre Timmermans, André Marcoen en Guy Walgraef)
De Roeizenblokken
2005
Keeskesprosessje (met Maurice De Smedt en Guy Walgraef)
De Roeizenblokken
2006
De Facteur Van De Blokken
Allemool Zjaloezeriederoi
2006
Weir Kennen Nie Zingen? (met Maurice De Smedt, Eddy Van Gijsegem en Guy Walgraef)
Allemool Zjaloezeriederoi
2006
Medicamentenmedley (met Tony Swings, Guy Walgraef, Dirk Van De Velde, Pascal Solemé en André Marcoen)
De Leste Zen De Beste
2007
Zuipliederenmedely (met Johny Cooman, Maurice De Smedt en Chris Baeten)
Oilsjt Plage
2007
Wie Zal Dat Betolen (met Antoine Van der Heyden, Maurice De Smedt en Kris Van Vaerenbergh)
Oilsjt Plage
2008
De Zwette Hoekbrigge
Da Verdintj Ne Gaan Oscaar
2010
Leven En Loten Leven (met Antoine Van der Heyden en Maurice De Smedt)
Ad Fundum Kameroten
2010
Alle Kappen Oever D'Haug (met Chris Baeten, Kris Van Vaerenbergh en Maurice De Smedt)
Ad Fundum Kameroten
2011
Kermis, Ne Godgansen Dag (met De Prinsencaemere)
De Bar Van Edwaar
2012
Wachten Op Den Iesten Troin (met Antoine Van der Heyden en Guy Walgraef)
Toet Toet Zoi Den Troin ...
2013
Scherregossen (met Antoine Van der Heyden, Guy Walgraef, Maurice De Smedt en André Marcoen)
Déjà-Revue
2014
Ja Dozje, Niej Dozje (met Antoine Van der Heyden, Kenny D'hondt, Chris Baeten, Kristof Devos, Eddy Van Gijsegem en Maurice De Smedt)
Musical @ De Werf
2014
Z' Es Parti (met Karel De Naeyer, Antoine Van der Heyden, Johny Cooman, Jean-Pierre Timmermans, André Marcoen, Eddy Van Gijsegem en Klaus Gabrio)
Boeinus Malus
Aalst Carnaval - Luc Peirlinck- De Zwette Hoekbrigge
Prinsenscepter en Gouden Ajuin
Replica
Lucs grote passie was beeldhouwen en houtbewerken. Hij volgde les aan de Akademie van Aalst, waar hij begeleid werd door Marc De Bruyn. In 1981 won Luc de Malpertuusprijs voor het beste snijwerk en hij stelde ook een tiental keren tentoon.[5]
Luc gaf de stadsscepter in 1970 door aan Jean-Paul De Boitselier (Foto: Archief Lieven Goubert)
Toen Luc in 1969 Prins Carnaval werd, was hij gefascineerd door de Prinsenscepter. Luc maakte daarom tijdens zijn Prinsenjaar voor zichzelf een perfecte kopie van de scepter. De originele scepter moest Luc in 1970 doorgeven aan Jean-Paul, maar deze werd een paar weken later gestolen in 't Muisken. Omdat Luc over de enige perfecte kopie beschikte, kwam de politie bij hem langs om foto's te nemen van de scepter. Hierdoor kon de politie het signalement van de scepter opmaken. Om de verdwenen scepter te vervangen, werd toen een exemplaar in polyester gemaakt. Deze scepter in polyester zou 10 jaar meegaan.
In 1978 vroeg de stad aan Luc om zijn scepter te verkopen, om deze in het kader van de 50ste stoet aan koning Boudewijn te schenken. Luc weigerde dit aanbod, want hij had nog niet de tijd gehad om een tweede kopie te maken. De stad Aalst gaf daarom Enrico de opdracht om een scepter te maken voor de koning.
Nieuwe prinsenscepter
Luc maakte een nieuwe scepter in 1980 (De Voorpost - 15/02/1980)
In 1980 was Enrico (Prins Carnaval 1979) zijn scepter van Prins van Oost-Vlaanderen kwijtgeraakt (vermoedelijk gestolen), waardoor hij weigerde om de stadsscepter op de Prinsenverkiezing door te geven aan de nieuwe Prins, Paul De Wever. Uiteindelijk bezorgde Enrico de scepter toch aan Paul bij de doop van de wagens van het AKV. De scepter uit polyester had echter zijn beste tijd gehad.
Omdat Paul aanvankelijk een Prins zonder scepter was, had Simon D'Hondt contact opgenomen met Luc Peirlinck om een nieuwe Prinsenscepter te maken. Dit werd uiteindelijk een officiële stadsopdracht, waardoor Luc twee weken voor carnaval een nieuwe scepter begon te maken. Luc werd hierbij bijgestaan door Hugo Peeters, die de scepter beschilderde, en Roger Roelandt, die de basisvormen gedraaid had. Paul De Wever mocht als eerste de scepter in ontvangst nemen.
De scepter van de hand van Luc werd doorgegeven van Prins tot Prins tot hij in 1993 alweer versleten was. Op vraag van de stad mocht Luc voor de tweede keer een nieuwe scepter maken. Luc maakte het handvat van de scepter nu in het midden, wat makkelijker was voor de verdeling van de ballast. Deze scepter werd door Luc aan Prins Peter Vereecken overhandigd tijdens de opening van de Winterfoor. De oude scepter werd tentoongesteld op de Carnavalsexpo.
Luc in 2017 (Foto: Het Laatste Nieuws - Rutger Lievens - 16/09/2017)
In 1999 moest Luc de scepter repareren en in 2015 werd hem dit opnieuw gevraagd. De kostprijs zou te veel oplopen, waardoor Luc voorstelde op een nieuwe scepter te maken. De stad stemde in, waardoor Prins Joeri Mens een gloednieuwe scepter overhandigd kreeg. De oude scepter verhuisde naar het carnavalsmuseum.[6][7]
Luc maakte niet enkel de officiële scepter, maar ook scepters voor carnavalisten en afscheidnemende Prinsen Carnaval. Ook voor andere steden, zoals Lede, Ninove, Denderleeuw en Wolvertem had Luc scepters gemaakt. In 2017 stopte Luc met het maken van scepters en gaf hij de stiel door aan Ronny Eemans en Tejo Soete.[8]
Luc en de Gouden Ajuin van 2000 (Het Volk - 26/02/2000)
Vanaf 1995 maakte Luc ook jaarlijks de Gouden Ajuin, die toen nog een met goudverf beschilderde lindenhouten Gouden Ajuin was. Deze Gouden Ajuin werd bevestigd op een voetsteun met inscriptie. Voor het millenniumcarnaval in het jaar 2000 beitelde Luc een speciale versie van de Gouden Ajuin. De Ajuin kreeg een speciale vorm, wat op enige kritiek vanuit carnavalsmiddens kon rekenen.
Vanaf 2001 is men overgeschakeld op een gouden juweeltje, die telkens door een andere Aalsterse juwelier gemaakt wordt.[9][10]
Meer Prinsentitels
Ajuinprins - Prins van Oost-Vlaanderen
Luc I, Prins van Oost-Vlaanderen (De Voorpost - 14/12/1984)
In 1983 deed Luc zijn herintrede in de carnavalswereld door Ajuinprins te worden. Bij gebrek aan kandidaten was er geen sprake van een echte verkiezing, maar werd Luc door de Orde der Ajuinprinsen aangesteld.
Datzelfde jaar besloot Luc om ook een gooi te doen naar de titel van Prins van Oost-Vlaanderen. Prins Balou (André Marcoen) zag af van deelname aan deze verkiezing, waardoor Aalst dat jaar geen kandidaat voor Prins van Oost-Vlaanderen had. Luc wou daarom de eer van de stad verdedigen en hij werd meteen uitgeroepen tot de grote kanshebber. In een organisatie van De Gaa Lowies kreeg Luc concurrentie uit Wondelgem, Gent en Zulte. Geassisteerd door Roger Berghman, bracht Luc een pierrotnummer. Vanuit de zaal werd hij vocaal gesteund door De Dompeleers en De Sjiepeerekes. Met 1 punt verschil haalde Luc de overwinning binnen en werd hij naast Ajuinprins, ook Prins van Oost-Vlaanderen 1983.
Luc I, Prins van Oost-Vlaanderen (De Voorpost - 09/11/1984)
Opvallend was wel dat Luc bij de verkiezing van Prins van Oost-Vlaanderen niet gesteund werd door zijn collega's van de Prinsencaemere. Deze waren allemaal naar Gent getrokken, waar de andere verkiezing van Prins van Oost-Vlaanderen doorging, in een organisatie van de Karnavalfederatie van Oost-Vlaanderen. Het zorgde voor een kleine breuk tussen Luc en de Prinsencaemere.[11][12][13][14]
De stoet van 1984 eindigde voor Luc wel wat in mineur. Hij had een mooie koets gehuur en versierd, waarmee hij in de stoet zou gaan. Dit bleek echter niet afgesproken met het Feestcomité en Luc werd uit de stoet gezet door Albert Cornand.[15]
Kandidaat Prins van België
Nadat Luc Prins van Oost-Vlaanderen geworden was, overwoog hij om ook een gooi te doen naar de titel van Prins van België. Utieindelijk kondigde hij zijn kandidatuur aan tijdens de aanstelling van de nieuwe Ajuinprins in 1984. Voor het eerst zou een Aalstenaar deelnemen aan deze Prinsenverkiezing.
Bij lottrekking werd bepaald dat Luc als eerste zijn show moest brengen. In een 45 minuten durende show, die Aalsters getint was, maakte Luc een reis naar enkele carnavalssteden, zoals Rio en Parijs. Bij zijn show werd hij bijgestaan door ballet Troncon, Ajuinboer Albert Verbestel en Roger Berghman. Bij de punten van de jury bleek al snel dat Luc die avond niet zou winnen. Enkel juryvoorzitter William Herreman van De Gaa Lowies, gaf Luc een waardig punt. Luc werd geen Prins van België en achteraf werd er gesproken van doorgestoken kaart. De reputatie van Aalst als carnavalsstad had tegen Luc gewerkt. De andere steden verkozen iemand anders boven Luc, ook al bracht hij een zeer goede show. Teleurgesteld keerde Luc terug naar Aalst, zonder prinsentitel.[16][17][18]
Varia
De Prinsenwagen van Luc werd in 1969 voortgetrokken door een wagen van de Aalsterse reinigingsdienst.[19]
Luc zetelde in de jury voor de Verkiezing van Bierprins in 1979.[20]
Na zijn aanstelling als Ajuinprins, werd Luc secretaris van de Orde der Ajuinprinsen.
In 1985 werd Roger Berghman verkozen tot Prins van Oost-Vlaanderen. Hierbij kreeg Roger assistentie van Luc.[21]
In 1987 presenteerde Luc de verkiezing van Prins van Oost-Vlaanderen.
Tijdens de Prinsenverkiezing van 2019 werd Luc Peirlinck op het podium in de bloemetjes gezet, omdat hij 50 jaar Prins Carnaval was.[22]
In 2019 werden drie nominetjes uitgebracht voor het gouden jubileum van Prins Luc I.[23]
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
