Oilsjteneers Zemmen was het eerste gezongen carnavalslied dat op plaat uitgekomen is. Jean-Paul, die het lied zelf schreef, bracht het lied tijdens de prinsenverkiezing van 1967 en werd er dat jaar Prins Carnaval mee. De versie vanop de prinsenverkiezing werd ingekort en de muziek werd bewerkt door Octaaf Boone en Odilon Mortier.
Prinsenverkiezing 1967
Prinsenverkiezing 1967: v.l.n.r.: Gilbert Claus (schepen en voorzitter van het Feestcomité), Kamiel Sergant (Prins Carnaval 1966), Jean-Paul De Boitselier, burgemeester Frans Bnaclckaert en Walter Van Herreweghe (©P. Van den Abeele)
Jean-Paul De Boitselier werd in 1967 Prins Carnaval met het lied Oilsjteneers Zemmen. In het lied bezong hij enkele Aalsterse toestanden, wat succes had bij de Aalstenaars. De dag na de verkiezing was het lied van Jean-Paul dan ook het belangrijkste gespreksonderwerp in Aalst.
De oorspronkelijke tekst luidde als volgt:
Refrein: Oilsjteneers zemmen en wer vinnen da ferm. We zen goed in de grond, mor spreiken geiren oever DADADA DADADADADADA.
Strofe 1: Nen egten Oilsjteneer es toch nen toffe kadei, mor ei pakt ni geren zen vraa mei op cafei. Want komtem loot toois en zen vraa wacht em doeit van de vauk, ten eiten noch wel beltj mor ten en kroigtn gien sprauk...
Strofe 2: Ze zen zu bloi de manen van het Fiestcomitei, want zemmen weir en schoeine blommefei. 'k Goon heir na iet vertelle, mor valt nie op heir gat, want 't es na oindellek nikker e masken van 't stad.
Strofe 3: De handelsfoeir die hei van de joor goed gegoon, ten kwam van winst op kweit ni oeveil 1000 Fr oon. En Benoni Ringoir zoi: Jonges het was vandoeng, want Oilsjt zit me een schildj van 150 milj...
Strofe 4: Hoe zit het zoi Henrieken teigen Gastong, zenne vrindj, mè men 1000 Fr dakka van de zoemer en geliendj. Dorrop zoi de Gastong as ge de weirberichten leist, en eit da van de joor toch ginne zoemer geweist.
Strofe 5: Oilsjt eit gellek in Brissel, ge wetj oe dat da goot, na oeik een blave zone in dien of d'ander stroot. Mor en etj giene schrik as a schoif ni goedden stoot, want den elft van ons poliesje en wetj zelf ni oe dat goot.
Strofe 6: Al joren eit elke stroot zenne zelste naum, want ver ien te veranderen was't stad ni bekwaum. De mensjen van de Meilestroot die werren da bei, het go na oeitten Rue de la Vitrine Cassei.
Strofe 7: Onzen berremiester verdikkert mor attet mier, nog en betjen en he kan in zen klieren ni mier. Na gojjem nimmer zieng per otto goon nor zen bureau, ge gotj em zien roin op azzu ne kleine velau.
Sttofe 8: As baagrond eit ons stad nog e schoein plekske vroi en do komna een hois ver averlingen boi. Ze zochten nor ne goeien naum in dienne sjaar, ze gon'et na oeiten rusthuis 'de Pattatbaar'.
Strofe 9: Eje goeste ver ne ker per otto oejt te roin, awai 'k geif er ne rood pakt ten mo liever den troin. Want as ge per malleir over den denjer moetj, zeddon d'ien of d'ander brigge attoit gekl....[1][2]
De Aalstenaars waren zo enthousiast over het liedje van Jean-Paul, dat men vroeg om het lied op plaat uit te brengen. Dit was in die tijd nog nooit eerder gebeurd met een Aalsters carnavalslied. In 1955 had Harmonie De Oude Garde wel al het lied Prins Karnaval op plaat uitgebracht, maar dit was vooral een instrumentaal lied, waarbij enkel het refrein gezongen werd. Jean-Paul was gewonnen voor het idee om een plaat uit te brengen, maar de versie die hij op de prinsenverkiezing gebracht had, was veel te lang om op plaat te verschijnen. Het lied moest daardoor herwerkt worden tot 4 strofes.
De plaat werd geproduceerd door Hans Kusters en uitgebracht op 1 februari 1967 door platenmaatschappij Philips. De muzikale bewerkingen op de zelf geschreven teksten van Jean-Paul, gebeurden door Octaaf Boone en Odilon Mortier. De plaat werd onmiddellijk na de prinsenverkiezing opgenomen in de Philips-studio in Brussel en drie dagen later lag de eerste Aalsterse carnavalsplaat al in de winkel voor de prijs van 66 frank (=1,63 euro).
In De Gazet van Aalst kondigde Jean-Paul zijn plaat zelf aan: "Ik niet alleen, maar iedere carnavalsvierder, zal op mijn fonoplaat, die ik voor gans de stad heb laten maken, zingen, dansen, brullen, zonder er het pintje bij te vergeten. Daarom één raad: schaf u zo vlug mogelijk deze enige Aalsterse opname aan, met als titel: Oilsjteneers Zemmen."
De plaat was meteen een groot succes. Op de eerste dag werden er al 2000 exemplaren verkocht, de vrijdag voor carnaval waren er 3000 exemplaren de deur uitgegaan en op carnavalszondag nog eens 3000 platen. De plaat was lange tijd terug te vinden in bijna elke jukebox in de Aalsterse cafés.[3]
Redactie
Tekst en foto's:
- Tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
- Foto's: Discogs.be, Eddy Temmerman, Lieven Goubert, P. Van den Abeele