Prins Carnaval

Prins Carnaval is tijdens de Aalsterse vastenavondfeesten de feestburgemeester van de stad Aalst.

Aanstelling eerste Prins Carnaval

Prins Carnaval werd door het Stedelijk Feestcomité, naar aanleiding van de 25ste officiële carnavalstoet, ingevoerd in 1953. Het idee zou afkomstig geweest zijn van carnavalisten Robert Renoncourt en Frans De Boitselier.

In 1953 was echter nog geen sprake van een verkiezing; de Prins werd aangeduid door de leden van het Feestcomité. Zo werd Robert Renoncourt, in het huis van Gustaaf De Stobbeleir, door de leden van het feestcomité aangesteld als de eerste Aalsterse Prins Carnaval en werd hij hiervan schriftelijk op de hoogte gesteld. Men had voor Robert gekozen, omdat hij zich gedurende kwarteeuw onbaatzuchtig meegewerkt had aan de Aalsterse stoeten. Burgemeester Debunne overhandigde de nieuwe Prins een scepter en een oorkonde.

Prinsenverkiezing door de Bond der Politieke Gevangenen

Niet elke Aalstenaar was tevreden met de aanduiding van een Prins Carnaval en zo kwam Pierre De Winter, een bekende carnavalist in die tijd, met het idee om de prins te laten verkiezen. Dit idee werd gevolgd en zo werd in 1954 de eerste verkiezing van Prins Carnaval georganiseerd in de zaal Madelon.

Deze eerste verkiezing werd georganiseerd door de Bond der Politieke Gevangenen, een organisatie die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog inzette voor politieke gevangenen en waarvan Gustaaf De Stobbeleir sinds 1941voorzitter was. Bij de eerste verkiezingen van Prins Carnaval was de spraakvaardigheid of de zangprestaties van de kandidaat nog niet belangrijk, de prinsen werden louter gekozen op basis van hun kostuum. Fransky De Boitselier domineerde de prinsenverkiezing tijdens de beginjaren; hij won de wedstrijd drie jaar na mekaar in '54, '55 en '56, waarna hij Keizer Carnaval werd.

Keizer Fransky leek al snel concurrentie te krijgen voor het Keizerschap, want Robert Waterschoot werd in '59 voor de tweede keer Prins Carnaval. Er werd in Aalst gefluisterd dat Robert de nieuwe Keizer zou worden, waardoor Aalst met een Keizerskwestie zou zitten. Het organiserend comité verzocht Robert echter om zich geen derde keer meer kandidaat te stellen, zodat Fransky Keizer kon blijven.

Prinsenverkiezing door het Feestcomité

In 1961 werd de organisatie van de prinsenverkiezing overgenomen door het feestcomité, dat onder leiding stond van Gilbert Claus. De wedstrijd veranderde en spraakvaardigheid werden belangrijk. Voortaan moesten kandidaat Prinsen een toespraak houden, wat een kolfje naar de hand van Karel De Naeyer was. De kandidaten moesten zich in het Algemeen Beschaafd Nederlands voorstellen, gekleed in een zwarte habijt. Karel wou aan het publiek bewijzen dat hij een echte Aalstenaar was, waardoor hij aan het einde van zijn presentatie het volgende zinnetje uitsprak: "Als ge wiltj da Karel eire Prinsj moet werren, zeg ten ni ah-niejn, mor...", waarop hij een grote ajuin uit zijn broekzak haalde. De zaal vulde de zin van Karel aan met 'A-join', waardoor Karel ervoor zorgde dat er voor het eerst een zinnetje dialect gesproken werd op de Prinsenverkiezing.^[1]

Onder impuls van Kamiel Sergant evolueerde de Prinsenverkiezing naar een Aalsterse show. Kamiel sprak in 1962, tegen de reglementen in, alleen maar dialect op de Prinsenverkiezing en zong het lied 'Och, was ek mor nen Oilsjteneer gebleiven'. De jury, die vooral bestond uit mensen uit de toneelwereld, strafte Kamiel hierop af en van sommigen kreeg hij zelfs een nul. Kamiel verloor van Karel De Naeyer, die wel in het Algemeen Nederlands sprak, maar de kranten en het publiek spraken vol lof over het optreden van Kamiel. In 1963 probeerde Kamiel het opnieuw in het dialect en deze keer kon hij de jury wel overtuigen. Kamiel werd de eerste Prins die de verkiezing in het dialect gewonnen had. Vanaf dan werd het Aalsters de voertaal op de Prinsenverkiezing.

Kamiel domineerde de jaren '60 en werd nog in 1966 en 1968 nog twee keer Prins Carnaval, waarna hij in '69 aangesteld werd als Keizer Carnaval.

In de jaren '70 zorgde Michel Cleemput voor meer evolutie in de Prinsenverkiezing. Zonder een grote supportersaanhang, haalde hij het in 1971 van populaire carnavalisten als Jacky D'Herde, Johny De Mol en Willy Rydant. Niemand gaf Michel vooraf een kans, maar zijn show vol pikante en satirische humor zorgde ervoor dat hij Prins Carnaval werd. Dit was het begin van de shows met de typische Aalsterse humor. Michel zou in 1973 en 1978 nog twee keer Prins Carnaval worden, met als hoogtepunt zijn Muppet Show en Poesjkapelledans op de Prinsenverkiezing van 1978.

In de jaren '60 en '70 werden de Aalsterse Prinsen echte ambassadeurs. Ze werden uitgenodigd door verschillende steden, die hun carnaval nieuw leven wilden inblazen.

Decors en lichten

Na Michel Cleemput kwam er een mindere periode. Zo schreef Cyriel Temmerman in 1991 dat de Prinsen uit de jaren '80 geen grootse dingen gepresteerd hadden. Hij verweet de kandidaten een gebrek aan inventiviteit, ondanks de steeds groter wordende budgetten. In die periode werden er ook steeds meer niet-Aalstenaars aangevoerd door de kandidaten om zo stemmen te winnen. Bij de beoordeling van de jury waren er geen grote puntenverschillen meer waar te nemen, waardoor de kandidaat met de grootste aanhang meestal won. Er werd ook meer en meer geplaybackt.

De jaren '80 zorgde wel voor de komst van steeds groter wordende decors. Paul Kinoo gaf hier in 1987 de aanzet voor met een lichtbrug, een groot decor en attributen op wieltjes. Het podium werd hierdoor te klein voor het orkest, waardoor dit verdween op de Prinsenverkiezingen. In plaats van live-orkestmuziek zou voortaan gewerkt worden met muziek die vooraf in de studio opgenomen werd. Maurice De Smedt en Frank Van Rymenant volgden dezelfde trend als Popoll en kozen voor grote decors.

In 1989 mochten vrouwen zich ook kandidaat stellen, waarbij Christiane De Strooper, de echtgenote van Michel Cleemput, haar kans waagde. Aalst schaarde zich echter achter Frank Van Rymenant, nadat burgemeester De Maght een klacht tegen hem ingediend had wegens laster en eerroof. Het was nog te vroeg voor een vrouw als Prins Carnaval.

Halfweg de jaren '90 steeg het niveau van de verkiezingsshows, met als hoogtepunt de show van Wim Delclef in 2002. Een sterrendecor, ruimtecabines, metershoge glimmende en flikkerende bewegende poppen brachten een ongeziene sfeer in de Keizershallen. Met een hoogtewerker vloog Wim over het publiek en haalde hij de overwinning binnen.

Eén kandidaat

2011 was een dieptepunt in de geschiedenis van de Prinsenverkiezingen. Voor het eerst waren er onvoldoende kandidaten om een Prinsenverkiezing te houden. Doordat Patrick Janssens zich op het laatste moment terug had getrokken als kandidaat, bleef Kristof Devos als enige over. Hierdoor kon er niet gesproken worden van een prinsenverkiezing, maar van een show van Prins Kristof. Grote afwezige op deze show was Kamiel Sergant, die na 35 jaar aan de kant geschoven werd als presentator.

In 2012 herhaalde deze situatie zich. Deze keer was het Stephanie Daeleman die als enige kandidaat overbleef, na het terugtrekken van Kevin Meert. Hiermee kende Aalst voor het eerst een vrouwelijke Prins Carnaval.

Allochtone Prins en Prins met beperking

In 2017 won Raf Sidorski de Prinsenverkiezing. Met zijn Poolse roots riep hij zichzelf uit als eerste allochtone Prins Carnaval, maar dit was niet helemaal waar. De eerste Prins uit de Aalsterse geschiedenis, Robert Renoncourt, was immers ook afkomstig uit het buitenland. Robert was geboren in het Franse Rijsel.

In 2018 won Alex De Kegel de Prinsenverkiezing. Bij hem titelden de kranten 'eerste Prins Carnaval met beperking'. Alex heeft immers spastische diplegie, een hersenverlamming die zijn beenbewegingen bemoeilijkt. In zijn show werd op een handige manier omgegaan met zijn beperking; Alex verscheen op een fiets en een bewegende boot, waardoor hij ondanks zijn beperking een volwaardige verkiezingsshow bracht.

Verlenging titel voor Yvan

In 2020 namen twee sterke kandidaten het tegen elkaar op. Werner Kinoo was al Prins Carnaval geweest in 1994 en 2014 en wou in 2020 een derde keer Prins van Aalst worden. Zijn tegenkandidaat was Yvan De Boitselier, wiens grootvader Frans (1954, 1955, 1956) en vader Jean-Paul (1967, 1970) meermaals de prinsenscepter wonnen. Voor Yvan was het zijn derde deelname aan de Prinsenverkiezing, na verlies in 1991 en 2000.

Het werd een erg spannende verkiezing, met shows van een heel hoog niveau. Yvan haalde het van Werner en won zo de strijd der titanen. Voor het eerst wonnen drie opeenvolgende generaties van dezelfde familie een prinsentitel. Werner nam zijn verlies erg sportief op en stond erop om voor het eerst als verliezend kandidaat het prinsenlint aan de nieuwe Prins te overhandigen.

Na carnaval 2020 dook het Corona-virus op in de wereld. Wegens de strenge maatregelen werden evenementen verboden, waardoor Yvan de rest van zijn Prinsenjaar van thuis moest beleven. De organisatie van de Prinsenverkiezing 2021 leek in het gedrang te komen door het virus, waardoor de stad besliste om de titel van Yvan met een jaar te verlengen. Na Kakelaki zal Yvan in 2021 de tweede Prins Carnaval worden die niet verkozen werd, maar aangesteld zal worden door de stad. De carnavalswereld reageerde erg begripvol op de beslissing van de stad en Yordi Ringoir, die kandidaat was voor 2021, had zijn kandidatuur reeds vrijwillig uitgesteld.

Overzicht Prinsen Carnaval

Hieronder vindt u een overzicht van de Prinsen Carnaval van Aalst. In de carnavalskamer van het Stedelijk Museum is een fotomuur te vinden met de Prinsen Carnaval van Aalst.

Jaartal	Naam (prinsennaam)	Geboortestad
1953	Robert Renoncourt (Kakelaki I)	Rijsel
1954	Frans De Boitselier (Mister Dancy)	Aalst
1955	Frans De Boitselier (Don Juan)	Aalst
1956	Frans De Boitselier (Graaf van Aalst)	Aalst
1957	Marcel Henninck (Don Marco)	Aalst
1958	Robert Waterschoot (Senor Alostino)	Sint-Gillis-Dendermonde
1959	Robert Waterschoot (Signor Carnavalosta)	Sint-Gillis-Dendermonde
1960	Louis Van Pottelbergh (Sir Orlandy)	Erembodegem
1961	Karel De Naeyer	Aalst
1962	Karel De Naeyer	Aalst
1963	Kamiel Sergant (Don Camillo)	Aalst
1964	Henri Arijs (Hendrik)	Aalst
1965	Simon D'Hondt	Aalst
1966	Kamiel Sergant	Aalst
1967	Jean-Paul De Boitselier	Aalst
1968	Kamiel Sergant	Aalst
1969	Lucien Peirlinck (Luc I)	Aalst
1970	Jean-Paul De Boitselier	Aalst
1971	Michel Cleemput	Aalst
1972	Jacques D'Herde (Jackie I)	Aalst
1973	Michel Cleemput	Aalst
1974	Antoine Van der Heyden	Aalst
1975	Robert Van den Berghe (Bob)	Gentbrugge
1976	Johny Cooman	Aalst
1977	Edy De Neve	Lede
1978	Michel Cleemput	Aalst
1979	Enrico Le Clair	Erembodegem
1980	Paul De Wever	Aalst
1981	Stefaan Vinck	Aalst
1982	Jean-Pierre Timmermans (Jempi)	Denderwindeke
1983	André Marcoen (Baloe)	Aalst
1984	Eddy Van Gijsegem (Goebby)	Aalst
1985	Freddy Neirinckx (Loeken Tatjen)	Aalst
1986	Patrick De Neve	Aalst
1987	Paul Kinoo	Aalst
1988	Maurice De Smedt	Aalst
1989	Frank Van Rymenant	Aalst
1990	Kris De Poorter	Aalst
1991	Michel Heck (Michelleken)	Aalst
1992	Pascal Solemé	Aalst
1993	Peter Vereecken
1994	Werner Kinoo	Aalst
1995	Christophe Troch (Kristof)
1996	Kris Van Vaerenbergh	Aalst
1997	Dirk Van de Velde (Foef)
1998	Yves Van Den Bremt	Aalst
1999	Tony Swings	Aalst
2000	Bart Van Den Neste	Aalst
2001	Gary Van Overstraeten	Aalst
2002	Wim Delclef	Aalst
2003	Chris Baeten (Den Baal)
2004	Tom Vermeir
2005	Bart de Nys	Aalst
2006	Michel Picqueur
2007	Klaus Gabrio
2008	Kenny D'hondt	Aalst
2009	Jurgen Cooman	Aalst
2010	Chris Boone	Aalst
2011	Kristof Devos	Aalst
2012	Stephanie Daeleman	Aalst
2013	Peter Van Nuffel	Aalst
2014	Werner Kinoo	Aalst
2015	Joeri Mens	Aalst
2016	Dennis De Wolf	Aalst
2017	Raf Sidorski	Polen
2018	Alex De Kegel	Aalst
2019	Bart De Meyst (Meyst)	Aalst
2020	Yvan De Boitselier	Aalst
2021	Yvan De Boitselier	Aalst

Bronnen

1. ↑ De Voorpost, Speciale karnavaluitgave 1983