Prins Carnaval is de symbolische leider van het carnaval in Aalst en belichaamt de geest van satire, vrijheid en volksverbondenheid tijdens de carnavalsdagen. Sinds 1953 wordt jaarlijks een prins aangesteld of verkozen, die tijdens het carnaval de stad symbolisch bestuurt. De Prins vertegenwoordigt Aalst op tal van evenementen en speelt een centrale rol in de stoet, popverbranding en carnavalsceremonies.
De titel van Prins Carnaval werd in 1953 door het Stedelijk Feestcomité in het leven geroepen ter gelegenheid van de 25ste officiële carnavalstoet in Aalst. Het initiatief zou volgens de overlevering afkomstig zijn geweest van de carnavalisten Robert Renoncourt en Frans De Boitselier, beiden actief betrokken bij carnaval en de stoettraditie. In dat eerste jaar was er nog geen sprake van een publieke verkiezing. De Prins werd intern aangeduid door de leden van het Feestcomité. Tijdens een bijeenkomst in het huis van Gustaaf De Stobbeleir — voorzitter van de Bond der Politieke Gevangenen en lid van het feestcomité — werd Robert Renoncourt uit een lijst van verdienstelijke carnavalisten gekozen tot eerste Aalsterse Prins Carnaval. Hij werd op 6 februari 1953 schriftelijk op de hoogte gebracht van zijn aanstelling.
De keuze voor Renoncourt was geen toeval: hij had zich gedurende een kwart eeuw onbaatzuchtig ingezet voor het Aalsterse carnaval en was met zijn groep De Excentrieken een vaste waarde in de stoet. Zijn reputatie als carnavalist en zijn inzet voor de volkscultuur maakten hem de geschikte figuur om als eerste de symbolische rol van Prins op zich te nemen. De officiële bekendmaking vond plaats op carnavalszondag 15 februari 1953 in de feestzaal van het Aalsterse stadhuis. Tijdens deze plechtigheid ontving hij uit handen van burgemeester Oscar Debunne een scepter, een prinsenlint en een oorkonde. Robert Renoncourt zou de naam Prins Kakelaki I meekrijgen. Zijn aanstelling betekende het begin van een lange traditie waarin de Prins Carnaval tijdens de carnavalsdagen het symbolische leiderschap over de stad op zich neemt, een rol die sindsdien jaarlijks zou worden ingevuld.
Prinsenverkiezing door de Bond der Politieke Gevangenen
Niet elke Aalstenaar was opgezet met de aanduiding van een Prins Carnaval door het Feestcomité in 1953. Pierre De Winter, een bekende carnavalist uit die tijd, stelde daarom voor om de Prins voortaan via een publieke verkiezing aan te duiden. Zijn idee vond weerklank en in 1954 werd in zaal Madelon de eerste officiële Prinsenverkiezing georganiseerd. De organisatie lag in handen van de Bond der Politieke Gevangenen, een vereniging die tijdens de Tweede Wereldoorlog opkwam voor gedeporteerden. Deze vereniging stond onder voorzitterschap van Gustaaf De Stobbeleir, die ook een invloedrijke rol speelde binnen het carnaval. De verkiezing gebeurde onder de bescherming van het Stedelijk Feestcomité, waardoor de verkozen Prins ook officieel erkend werd door de stad.
Tijdens deze eerste verkiezingen lag de nadruk nog niet op spraakvaardigheid of zangtalent. Alles draaide om kostuum en uitstraling. Kandidaten dienden zich in te schrijven onder een schuilnaam, zodat hun echte identiteit verborgen bleef tot na de stemming. Op die manier hoopte men dat enkel het kostuum de doorslag zou geven bij de publieksstemming. De verkiezingsavonden werden opgevat als cabaretshows, met optredens van Vlaamse en lokale artiesten. Bekende namen als Leo Martin, Will Ferdy en Armand Pien sierden het podium van de verkiezing. De kandidaten zelf voerden geen shows op, maar presenteerden hun kostuum via een defilé, waarbij geen gesproken woord toegelaten was – enkel gebaren en mimiek waren toegestaan.
De kandidaat die de verkiezing won, werd op de zondag van Aalst Carnaval officieel gekroond tot Prins Carnaval. Tijdens de verkiezingsavond ontving de winnaar een kristallen beker en een verguld doosje met ajuineretekens. Op carnavalszondag nam de Prins op de Grote Markt plaats op een verhoog, waar de burgemeester hem een oorkonde en de prinsenscepter overhandigde. Vervolgens decoreerde de Prins zes leden van het stadsbestuur met een ajuinereteken uit het doosje dat hij tijdens de verkiezing had ontvangen. Ook de kristallen beker kreeg een symbolische functie: deze werd gevuld met bier, dat de Prins samen met de zes stadsbestuurders uitdronk. In die periode trok de carnavalsstoet tweemaal voorbij de Grote Markt. Bij de eerste doorgang ging de Prins mee in de stoet, waarna hij op de Grote Markt achterbleef om de groepen vanop een troon gade te slaan.
Frans De Boitselier, beter bekend als Fransky, domineerde de eerste jaren van de verkiezing. Hij werd drie keer op rij verkozen tot Prins Carnaval in 1954, 1955 en 1956. Na zijn derde overwinning werd hem de unieke eretitel "Keizer Carnaval" toegekend, waarmee hij de eerste Keizer in de Aalsterse geschiedenis werd. In 1957 werd Marcel Henninck verkozen als eerste in Aalst geboren Prins Carnaval. Zijn voorgangers waren immers allemaal afkomstig van buiten de stad. Dat jaar gingen de Prinsen Carnaval van Aalst ook mee in de stoet als 'de prinsen-parade', naar een idee van Frans De Boitselier en Karel Van Steenbergen. In 1959 dook voor het eerst een mogelijke Keizerskwestie op. Robert Waterschoot werd toen voor de tweede keer tot Prins verkozen, wat leidde tot speculaties dat ook hij de keizerstitel zou kunnen ambiëren. Het organiserend comité vroeg hem echter expliciet om zich geen derde keer kandidaat te stellen, zodat het unieke keizerschap van Fransky behouden kon blijven.
Kakelaki en Mister Dancy trokken in de stoet mee in een open koets, voortgetrokken door paarden. Vanaf 1955 werd echter overgeschakeld op een officiële prinsenwagen van de stad. Deze praalwagen werd ontworpen door Fritz Kieckens en uitgevoerd door Marc De Bruyn. Het onderstel van de wagen werd geschilderd in de stadskleuren, en bovenop prijkte een groot wapenschild van Aalst met een uitgestoken hand. De Prins Carnaval kon plaatsnemen op de hand of rechtstaan op de wagen. De praalwagen kreeg de toepasselijke titel: “Aalst draagt zijn Prins Carnaval op handen.”
Na Aalst Carnaval 1960 raakte de wagen defect, waarna de stad op zoek ging naar een nieuwe prinsenwagen. Hiervoor werd samengewerkt met carnavalsgroep De Lachers, die instonden voor het ontwerp en de uitvoering. De nieuwe wagen werd ontworpen door Luc De Mot en Jozef Van den Steen en stelde een reuzenkoning voor, waarbij de Prins de keuze had om in de kroon plaats te nemen of op de wagen zelf. Deze wagen bleef in gebruik tot in de jaren ’70.
Hervormingen door het Stedelijk Feestcomité
In 1961 nam het Stedelijk Feestcomité, onder leiding van Gilbert Claus, de organisatie van de Prinsenverkiezing over. Daarmee begon een nieuw tijdperk waarin de verkiezing een diepgaande inhoudelijke hervorming onderging. Spraakvaardigheid en inhoudelijke presentatie werden voortaan belangrijke beoordelingscriteria. Mogelijk speelde het bezoek van Prins Alexander aan Aalst Carnaval in 1960 een rol in deze koerswijziging. Hij werd toen in dialect aangesproken door de zittende Prins, wat voor enige verwarring zorgde.
Ook het stemsysteem veranderde: terwijl vroeger enkel het publiek stemde, werd in 1961 voor het eerst een jury geïntroduceerd. De uitslag werd voortaan bepaald door 60% publieksstemmen en 40% jurypunten, waarbij de jury bestond uit leden van Aalsterse toneelverenigingen. Kandidaten moesten zich presenteren in het Algemeen Beschaafd Nederlands en droegen daarbij een zwarte habijt. Karel De Naeyer speelde handig in op deze regels. Hij besloot zijn presentatie af te sluiten met een knipoog naar het dialect: "Als ge wiltj da Karel eire Prinsj moet werren, zeg ten ni ah-niejn, mor..." — waarna hij een grote ajuin uit zijn broekzak haalde. De zaal reageerde spontaan met een luid "A-join!"
Het was de eerste keer dat er Aalsters dialect werd gesproken tijdens de prinsenverkiezing, en Karel werd bovendien de eerste Prins Carnaval die regeerde onder zijn eigen naam. Omdat de verkiezing niet langer een kostuumwedstrijd was, droeg hij geen traditioneel prinsenkostuum. In plaats daarvan verscheen hij in een zwart kostuum, met enkel een prinsenhoed op het hoofd als verwijzing naar zijn titel.
Doorbraak van het dialect en Kamiel Sergant
Kamiel Sergant (Foto: https://muzikoilsjt.wordpress.com)
In 1962 ging Kamiel Sergant nog een stap verder. Hij bracht zijn volledige show in Aalsters dialect en eindigde met het lied "Och, was ek mor nen Oilsjteneer gebleiven". De jury, voornamelijk bestaande uit toneelkenners, kon dit niet appreciëren. Kamiel kreeg lage scores, waaronder zelfs enkele nullen, en verloor van De Naeyer. Toch kreeg hij veel lof van het publiek en de pers. Omdat het kostuum van Karel in 1961 niet echt carnavalesk was, zorgde de stad Aalst deze keer voor een echt prinsenpak in rood-witte kleuren. Daarmee kreeg de Prins toch een meer feestelijk en herkenbaar uiterlijk.
In 1963 nam Kamiel opnieuw deel — wederom in dialect — en ditmaal kon hij de jury wél overtuigen. Hij werd zo de eerste Prins die het dialect tot een overwinning bracht. Vanaf dan werd het Aalsters dialect de officiële voertaal op de Prinsenverkiezing. Kamiel werd later ook Prins Carnaval in 1966 en 1968, en in 1969 werd hij door feestleider Walter Van Herreweghe uitgeroepen tot Keizer Carnaval. Als grap had Kamiel vooraf gezegd dat hij óf keizer zou worden, óf lid van het Feestcomité. Op humoristische wijze kwam hij de Keizershallen binnen met een ezel, waarop de tekst stond: "Ik ook in 't Feestkomitee."
Entertainers en vernieuwing: Jean-Paul & Michel
Michel doet zijn Poesjkapelle-dans op de Prinsenverkiezing van 1978. (Foto: Collectie Lieven Goubert)
In 1967 bracht Jean-Paul De Boitselier de eerste Aalsterse carnavalsplaat uit: “Oilsjteneers Zemmen”, gebaseerd op het lied uit zijn verkiezingsshow. Hij werd dat jaar verkozen tot Prins Carnaval en behaalde opnieuw de titel in 1970. In 1974 nam Jean-Paul voor de vijfde keer deel aan de verkiezing — na eerdere pogingen in 1955 en 1966 zonder succes. Zijn show rond zijn iconische struisvogel Josefien werd legendarisch, maar de overwinning ging dat jaar naar Antoine Van der Heyden, de kandidaat van de Koolstraat die een bijzonder sterke show bracht.
In 1969 werd Luc Peirlinck verkozen tot Prins Carnaval van Aalst, nadat hij in 1968 al kandidaat was geweest. Zijn medekandidaat Victor De Saedeleer kroonde zichzelf dat jaar echter tot Prins Carnaval van de Linkeroever. Dit zorgde voor verwarring bij de bevolking en verdeelde Aalst in twee kampen. Vic had zichzelf een prinsentenue laten maken en trok daarmee, samen met zijn gevolg, naar elk bal en officieel feest in de stad. Ook tijdens de stoet nam hij deel als Prins van de Linkeroever, waarbij hij nominetten uitdeelde aan het publiek. Prins Luc had dat jaar gekozen voor een kartonnen plaatje in plaats van een nominette. Door de opvallende acties van Vic werd Luc door velen spottend benoemd tot Prins van de Rechteroever, waardoor Aalst dat jaar eigenlijk twee prinsen telde.
Tijdens de jaren '60 stelde de stad Aalst het prinsenkostuum ter beschikking. Het kostuum dat Karel De Naeyer in 1962 voor het eerst droeg, werd telkens doorgegeven van Prins op Prins en elk jaar lichtjes aangepast. Vanaf 1970 kregen de Prinsen opnieuw de vrijheid om een eigen kostuum te ontwerpen.
De grootste vernieuwing in deze periode kwam echter van Michel Cleemput. In 1971 werd hij met zijn 21 jaar de jongste Prins Carnaval. Ondanks een bescheiden aanhang versloeg hij favorieten als Jackie D’Herde, Johny De Mol en Willy Rydant. Michel bracht gedurfde optredens vol pikante satire en typisch Oilsjterse humor, wat zorgde voor een nieuw elan in de verkiezing. In 1972 werd De Prinsencaemere opgericht onder impuls van Alfons Singelijn en Henri Van de Perre. Michel Cleemput won opnieuw in 1973 en 1978, met als hoogtepunt zijn bejubelde Muppet Show en de legendarische Poesjkapelledans. Ondanks zijn drie titels werd Michel Cleemput nooit Keizer Carnaval, aangezien die titel reeds toegekend was aan Kamiel Sergant. Bovendien was de stad afgestapt van de regel om een prins na drie overwinningen automatisch tot keizer te benoemen. Kamiel had zijn keizerstitel immers niet enkel te danken aan zijn drie overwinningen, maar ook aan zijn jarenlange sociale engagement in Aalst.
Vanaf 1975 werd de preselectie ingevoerd voor de Prinsenverkiezing. Wanneer zich een te groot aantal kandidaten aanmeldde, kon de stad Aalst beslissen om een voorselectie te organiseren. Die maatregel kwam er nadat men dat jaar sprak over maar liefst elf potentiële kandidaten voor de titel van Prins Carnaval. Uiteindelijk dienden slechts vier kandidaten effectief hun kandidatuur in bij de stad. De eerste preselectie vond plaats tijdens het Driekoningenfeest 1975, waar de kandidaten een eerste keer mochten tonen wat ze in hun mars hadden. Robert Van den Berghe, Danny Meert, François Van Oost en Rudy Scheerlinck brachten elk een korte uiteenzetting en mochten aansluitend een vrij nummer brengen. Een jury beoordeelde hun prestaties en selecteerde uiteindelijk drie kandidaten: Robert, Danny en François. Zij mochten deelnemen aan de eigenlijke verkiezingsavond. Robert, geboren in Gentbrugge, werd dat jaar op 54-jarige leeftijd verkozen tot Prins Carnaval. Opvallend was dat hij al zijn prinsengeschenken, behalve de auto, weggaf. Ook in de daaropvolgende jaren werd de preselectie opnieuw georganiseerd wanneer het aantal inschrijvingen te hoog lag. De maatregel moest ervoor zorgen dat de Prinsenverkiezing beheersbaar bleef en dat enkel de meest voorbereide kandidaten doorstootten. In 1976 werd bovendien een nieuwe traditie in het leven geroepen: de vaste proef. Elke kandidaat kreeg een opgelegd onderwerp of opdracht, die hij live op het podium moest uitvoeren. Deze extra uitdaging bracht meer diepgang en variatie in de verkiezingsshows en werd al snel een vaste waarde in het parcours van elke kandidaat.
In 1979 werd Enrico Le Clair verkozen tot Prins Carnaval van Aalst. Hij vertegenwoordigde de stad een jaar lang op evenementen in heel België en zelfs in het buitenland. Later volgden nog grotere titels: Enrico werd ook Prins van Oost-Vlaanderen en uiteindelijk zelfs Prins van Europa.[1]
De jaren ’80 en de opkomst van professionalisering
.jpg){kind=link}
Na de creatieve bloeiperiode van de jaren ’60 en ’70 kende de Prinsenverkiezing in de jaren ’80 een minder geïnspireerde periode. In een artikel uit 1991 schreef Cyriel Temmerman dat de Prinsen van het voorgaande decennium "geen grootse prestaties" hadden geleverd. Ondanks de alsmaar stijgende budgetten, bleef de creativiteit achterwege. Kandidaten lieten zich steeds vaker ondersteunen door niet-Aalstenaars om extra stemmen te winnen, wat op kritiek stuitte bij het publiek. De juryquoteringen toonden zelden grote verschillen, wat betekende dat de verkiezing meestal werd gewonnen door wie de meeste supporters kon mobiliseren. Playback begon de live-uitvoering te verdringen, waardoor de spontaniteit van vroegere jaren verdween. Toch was het niet louter kommer en kwel. De jaren ’80 vormden ook het begin van een meer professionele aanpak in de verkiezingsshows. In 1981 bracht Stefaan Vinck voor het eerst een voorstelling met een sterke nadruk op licht en techniek, hoewel dit ten koste ging van de traditionele humor. Datzelfde jaar werd ook het Bal van de Prins geïntroduceerd: een nieuw evenement waarbij de net verkozen Prins de dans mocht openen. Het Feestcomité zorgde ervoor dat de Keizershallen technisch aangepast werden om dit nieuwe concept te ondersteunen. Ook de campagneaffiches met karikatuur deden in de jaren ’80 hun intrede. Terwijl de affiches van de kandidaten voorheen bestonden uit foto's, introduceerde kandidaat Jempi (Jean-Pierre Timmermans) in 1982 voor het eerst een campagneaffiche met een karikatuur van zichzelf. Op zijn affiche stond naast de karikatuur ook nog een kleine foto. Dit werd nadien opgevolgd door onder meer Balou (André Marcoen) en Goebby (Eddy Van Gijsegem). In 1983 brak Eric De Saeger met deze traditie en liet hij zijn foto volledig achterwege. Zijn affiche werd daarmee de eerste volledig getekende campagneaffiche, een stijl die daarna uitgroeide tot een vaste traditie binnen de prinsencampagnes.
In 1987 zorgde Paul Kinoo voor een visuele revolutie met zijn show. Hij koos voor grootschalige decors, waardoor er geen plaats meer was voor een live-orkest. Vanaf dan werd uitsluitend gebruikgemaakt van voorgeproduceerde muziek. Zijn aanpak kreeg navolging bij kandidaten zoals Maurice De Smedt en Frank Van Rymenant, die de lijn van hun voorganger Popoll voortzetten met ambitieuze decors.
Een historisch moment volgde in 1989, toen voor het eerst vrouwen toegelaten werden tot de Prinsenverkiezing. Christiane De Strooper, echtgenote van Michel Cleemput, en Odette Scheerlinck, echtgenote van Eddy Van Gijsegem, stelden zich kandidaat. Odette overleefde echter de preselectie niet, waardoor Christiane als enige vrouw op de prinsenverkiezing te zien was. Hoewel ze op veel nieuwsgierigheid kon rekenen, ging de overwinning naar Frank Van Rymenant, die extra media-aandacht kreeg na een klacht wegens laster en eerroof van burgemeester Anny De Maght. De verkiezing maakte duidelijk dat Aalst in 1989 nog niet klaar was voor een vrouwelijke Prins Carnaval.[2]
De opkomst van de prinsenmakers
In 1989 overleefde Adolf Ottoey de preselecties voor de Prinsenverkiezing niet. De bekende Aalsterse ijzerhandelaar gaf zijn droom echter niet op en stelde zich ook in 1990 en 1991 kandidaat voor de titel van Prins Carnaval. Telkens opnieuw raakte hij niet voorbij de preselectie, waarna hij zichzelf met de nodige zelfspot uitriep tot "Keizer van de Preselecties". Ottoey vroeg het stadsbestuur of hij, als Keizer van de Preselecties, in de stoet mocht meerijden in een open wagen, maar dat verzoek werd afgewezen. In 1991 werd uiteindelijk voor het laatst een officiële preselectie gehouden. Toch verdween het principe niet volledig uit het reglement: in het deelnamereglement voor de Prinsenverkiezing bleef opgenomen dat "het College van Burgemeester en Schepenen, op advies van het Feestcomité, een preselectie kan organiseren indien er zich meer dan drie kandidaten aanmelden." Een andere opvallende figuur binnen de geschiedenis van de Prinsenverkiezing is Johnny Marcoen, die het maar liefst vier keer probeerde: in 1972, 1973, 1985 en 1992. Ondanks zijn volharding wist hij de titel nooit te bemachtigen. Zijn muzikale bijdrages, waaronder "Johnny Zoi Ze" en "Zjeur Jong", bleven wél hangen bij het publiek en groeiden uit tot Aalsterse carnavalsklassiekers.
.jpg){kind=link}
Eind jaren '80 en begin jaren '90 kende de opkomst van de prinsenmakers. Bart De Nys en Guy Walgraef groeiden uit tot succesvolle begeleiders van kandidaat-Prinsen met overwinningen voor Kris De Poorter (1990), Pascal Solemé (1992), Peter Vereecken (1993), Christophe Troch (1995) en Tony Swings (1999). Ook Antoine Van der Heyden was een belangrijke pion als tekstschrijver, met liedjes als: Groeten van de Kris – Kris De Poorter (1990), Hier Es Een Voil Zjanet – Pascal Solemé (1992), Ambiaans Oeveral – Peter Vereecken (1993), Vastelauved Vieren – Christophe Troch (1995) en De Vastelauvedpoep – Dirk Van de Velde (1997).
Christophe Troch en Dirk Van de Velde zetten in de jaren ’90 ook hun eerste stappen als liedjesschrijvers voor kandidaten. Zo schreef Troch zijn eigen verkiezingslied Tutuut, Tutuut (1995), terwijl Van de Velde o.a. Weir Zèn Fiere Oilsjteneers (1996), Ik Leef Vér Carnaval (1998) en Boem Boem (1999) pende. Ook Frank Van Rymenant werd een vaste waarde in de entourage van kandidaat-Prinsen. Hij hielp o.a. Michel Heck aan de overwinning, maar zijn hoogtepunt was de show van Werner Kinoo in 1994, met liedjes als Den Tettentoeren, Den Oilsjtersen Azjent en De Voil Jeannet, allen uit zijn pen. Dankzij de creatieve inbreng van deze showteams steeg de kwaliteit van de verkiezingsshows aanzienlijk in de jaren ’90.
Vanaf 1996 moesten de kandidaten bij aanvang van de Prinsenverkiezing als vaste proef op het podium enkele theoretische vragen beantwoorden over Aalst en carnaval. Voorheen bestond de vaste proef doorgaans uit een spraakvaardigheidsproef of een praktische opdracht, waarbij de nadruk lag op improvisatie of presentatievaardigheden op het podium. Met de invoering van de kennisproef werd meer nadruk gelegd op de inhoudelijke kennis van de kandidaten over de stad en haar carnavalstradities.
Showinnovatie en het hoogtepunt van 2002
De stad probeerde de alsmaar groter wordende decors te weren en in 1998 besliste men dat de kandidaten geen grote decors meer mochten gebruiken. Er werd gekozen voor een gemeenschappelijk decor, waarbij de kandidaten wel decorstukken op het podium mochten rijden.
Kandidaten gingen almaar inventiever om met decors, kostuums en choreografie. Het absolute hoogtepunt kwam in 2002 met de show van Wim Delclef. Zijn optreden — met sterrendecor, ruimtecabines, bewegende poppen en een vlucht over het publiek in een hoogtewerker — geldt als een mijlpaal in de geschiedenis van de Prinsenverkiezingen. De Keizershallen vormden dat jaar – voor de laatste keer – het decor voor een ongezien spektakel. Toch was zijn weg naar de overwinning niet zonder obstakels.
In 2000 verloor Wim Delclef eerder nog van Bart Van den Neste, die op dat moment met zijn 18 jaar de jongste Prins Carnaval in de geschiedenis van Aalst werd. Het werd een legendarische editie, met vijf kandidaten die elk op hun eigen manier kleur gaven aan de verkiezingsstrijd. Tijdens de campagne en de verkiezingsshow werden de kandidaten gevolgd door het Eén-programma Het Leven Zoals Het Is, wat voor een nooit eerder geziene mediabelangstelling zorgde. De uitzending leverde één van de bekendste quotes uit de verkiezingsgeschiedenis op. Verliezend kandidaat Miel Arijs reageerde geëmotioneerd op zijn verlies en sprak de legendarische woorden: “’t es ier bedroegen op groeite school” waarmee hij zijn onbegrip uitdrukte over het stemresultaat. De uitspraak groeide in de daaropvolgende jaren uit tot een klassieker binnen het Aalsters carnavalsjargon.
In de jaren 2000 onderging de Prinsenverkiezing enkele belangrijke hervormingen. In 2000 werd de vaste proef – waarbij kandidaten op het podium theoretische vragen moesten beantwoorden over de stad en carnaval – afgeschaft. Deze proef was sinds 1976 een vaste waarde geweest in de verkiezing. In 2003 werd de proef opnieuw ingevoerd, maar voortaan werd ze niet meer op het podium georganiseerd. De kandidaten legden de theoretische proef tijdens de zaterdagnamiddag af, aan de hand van een vragenlijst met vijftig kennisvragen over Aalst en het Aalsters carnaval. Deze wijziging werd ingevoerd om tijd te besparen tijdens de eigenlijke verkiezingsavond. Vanaf dan woog de kennisproef ook zwaarder door in de eindscore. Het totaalcijfer werd als volgt samengesteld: 25%: resultaat van de theoretische proef, 25%: publieksstemmen en 50%: jurypunten. In 2007 veranderde ook de organisatie van de publieksstemming. Tot dan toe werd er gestemd op papier, waarbij kiezers hun stembrief in een stembus moesten steken. Deze methode leidde vaak tot verwarring en vertraging. Vanaf 2007 werd overgeschakeld op een sms-stemming, een digitale aanpak die de telling versnelde en transparanter maakte.
De jaren 2000 zouden verder gekenmerkt worden door muzikaal sterke Prinsen als Wim Delclef, Chris Baeten, Bart De Nys, Tom Vermeir en Chris Boone.
Dieptepunt en mijlpaal: de verkiezingen van 2011 en 2012
Kristof Devos tijdens zijn show in 2011. (Het Nieuwsblad - 23/01/2011)
2011 betekende een dieptepunt in de geschiedenis van de Aalsterse Prinsenverkiezing. Voor het eerst in decennia waren er te weinig kandidaten om een volwaardige verkiezing te organiseren. Patrick Janssens, die zich aanvankelijk kandidaat had gesteld, trok zich op het laatste moment terug, waardoor enkel Kristof Devos overbleef. Een echte verkiezing kwam er dus niet, maar Kristof moest toch zijn prinswaardigheid bewijzen. Hij bracht zijn show op het podium en werd daarbij beoordeeld door een jury en het publiek. Ook de theoretische proef moest hij nog afleggen. Uiteindelijk werd Kristof Prins Carnaval 2011. Opvallend dat jaar was de afwezigheid van Kamiel Sergant, die na 35 jaar trouwe dienst als vaste presentator voor het eerst aan de kant werd geschoven.
Ook in 2012 herhaalde zich de uitzonderlijke situatie van het jaar voordien. Kevin Meert trok zich terug, waardoor Stephanie Daeleman als enige kandidate overbleef en ook als enige haar verkiezingsshow bracht. Ze schreef geschiedenis door de eerste vrouwelijke Prins Carnaval van Aalst te worden — een mijlpaal in het 59-jarig bestaan van de titel.
In deze periode traden Christophe Troch en Tom Vermeir meer en meer op de voorgrond als de meest succesvolle prinsenmakers van de jaren 2010. Ze leverden liedjesteksten, concepten en regie-ideeën voor verschillende kandidaten, met telkens overwinningssucces tot gevolg. In 2018 zong Yordi Ringoir tijdens de carréshow Made in Oilsjt het lied ‘Beltj Nor Tom of De Floeren’, waarin hij stelde dat een kandidaat met beide tekstschrijvers in zijn team het meeste kans maakte om te winnen.
Eerste Prins met migratieachtergrond en een inclusief hoofdstuk
Prins Alex op het Driekoningenfeest 2019 met presentator Filip Van de Winkel. (Foto: Sören Delclef - AjoinPedia)
In 2017 werd Raf Sidorski verkozen tot Prins Carnaval. Met zijn Poolse roots profileerde hij zich als de eerste Prins Carnaval van allochtone afkomst. Technisch gezien was hij echter niet de eerste Prins met buitenlandse wortels: Robert Renoncourt, de allereerste Prins in 1953, was geboren in Rijsel (Frankrijk). Daardoor kan Renoncourt retrospectief beschouwd worden als de eerste Prins met buitenlandse afkomst.
In 2018 schreef Alex De Kegel geschiedenis als de eerste inclusieve Prins Carnaval, die ondanks fysieke beperkingen een volwaardige verkiezingsshow bracht. Hoewel Alex nooit zelf nadruk legde op zijn beperking, was het publiek zich ervan bewust dat hij, dankzij een creatieve aanpak, zijn optreden volledig op eigen maat wist vorm te geven. Zo verscheen hij onder meer op een fiets en in een bewegend bootdecor, wat zorgde voor een visueel sterk spektakel. Alex bewees dat iedereen, ongeacht zijn of haar achtergrond of mogelijkheden, carnaval ten volle kan beleven — als deelnemer én als Prins.
Coronaprins Yvan
Prins Yvan 2020 (©Sören Delclef - AjoinPedia)
In 2020 streden twee zwaargewichten om de titel van Prins Carnaval. Werner Kinoo, reeds tweemaal Prins (1994 en 2014), ambieerde een derde titel. Zijn uitdager was Yvan De Boitselier, telg uit een legendarische carnavalsdynastie: zijn grootvader Frans won de titel in 1954, 1955 en 1956, en zijn vader Jean-Paul in 1967 en 1970. Voor Yvan was het zijn derde deelname, na eerdere pogingen in 1991 en 2000.
De verkiezing groeide uit tot een ware strijd der titanen, met bijzonder sterke shows van beide kandidaten. Uiteindelijk trok Yvan De Boitselier aan het langste eind en werd hij verkozen tot Prins Carnaval 2020. Daarmee schreef hij geschiedenis: voor het eerst wonnen drie opeenvolgende generaties binnen één familie de Aalsterse prinsentitel. Werner Kinoo nam zijn nederlaag bijzonder sportief op en stond erop persoonlijk het prinsenlint te overhandigen aan zijn opvolger — een primeur in de verkiezingsgeschiedenis.
Kort na Aalst Carnaval 2020 brak de coronapandemie uit. Door de strenge maatregelen werden alle carnavalsevenementen afgelast, waardoor Yvan zijn prinsenjaar grotendeels van thuis uit moest beleven. De edities van Aalst Carnaval 2021 en 2022 — inclusief de Prinsenverkiezingen — werden geannuleerd. Hierdoor bleef Yvan De Boitselier onafgebroken in functie en werd hij met een ambtstermijn van 980 dagen de langst regerende Prins Carnaval uit de geschiedenis van Aalst.
Prinsenverkiezingen op de Grote Markt
In 2023 werd Yordi Ringoir uitgeroepen tot Prins Carnaval van Aalst. Hij had zijn kandidatuur reeds lang aangekondigd voor 2021, maar door de coronapandemie moest hij zijn droom meerdere keren uitstellen. Op 9 oktober 2021 stelde Yordi zich tijdens een persconferentie officieel kandidaat voor Prins Carnaval 2022. Toen bij het verstrijken van de inschrijvingsperiode bleek dat hij de enige kandidaat was, leek zijn verkiezing nabij. Maar Aalst Carnaval 2022 werd uiteindelijk opnieuw geannuleerd, waardoor er opnieuw geen verkiezing kon plaatsvinden. Omwille van deze uitzonderlijke omstandigheden besloot het stadsbestuur om bij de hervatting van de verkiezing in 2023 de kandidaturen niet opnieuw open te stellen. Dit betekende dat Yordi de enige officiële kandidaat bleef voor de titel van Prins Carnaval 2023. In tegenstelling tot 2011 en 2012 — toen er initieel meerdere kandidaten waren die zich later terugtrokken — was er nu van bij de start slechts één kandidaat.
Omdat er geen geschikte feestzaal meer beschikbaar was in Aalst — de Florahallen waren inmiddels afgebroken — besloot de stad om de verkiezing uitzonderlijk in openlucht te organiseren op de Grote Markt. Ook de datum was historisch: voor het eerst vond de verkiezing plaats in de maand oktober, in plaats van januari. Yordi Ringoir, de enige kandidaat, legde een theoretische proef af over Aalst en carnaval, gevolgd door zijn verkiezingsshow. Nadien werd hij officieel uitgeroepen tot Prins Carnaval 2023 en kreeg hij de prinsenscepter overhandigd door zijn voorganger Yvan De Boitselier, die met 980 dagen het langst regerende prinsenmandaat uit de geschiedenis had.
Voor de verkiezing van 2024, die opnieuw plaatsvond in oktober en in openlucht op de Grote Markt, werd een opvallende wijziging doorgevoerd: de publieksstemming via sms werd afgeschaft. Na overleg met de drie kandidaten — Stijn Van der Heyden, Timothy Persoons en Vincent Van Caekenberghe — werd beslist om de uitslag van de verkiezing voortaan te baseren op twee componenten: een theoretische proef (goed voor 250 punten) en een beoordeling door een vakjury (goed voor 750 punten). Als nieuw onderdeel werd dat jaar een welbespraaktheidsproef ingevoerd. Elke kandidaat kreeg een willekeurig onderwerp toegewezen en moest daar gedurende één minuut een presentatie over geven. Deze toevoeging was een knipoog naar de spreekvaardigheidsproeven uit de jaren ’60. In de praktijk bleek de impact van deze proef op de eindscore echter beperkt. Reeds in 2025 werd het onderdeel opnieuw geschrapt. De verkiezing van 2024 werd bijzonder spannend: met amper één punt verschil haalde Vincent Van Caekenberghe het van Stijn Van der Heyden. Het was daarmee de meest nipte overwinning ooit in de geschiedenis van de Aalsterse Prinsenverkiezing.
De verkiezing van 2025 werd gewonnen door Karel Van de Winkel, die resoluut brak met de klassieke formule. In plaats van de traditionele reeks van vier liedjes met dansers koos Karel voor een verhalende show in musicalstijl. Met een beperkt decor, sobere kostuums en een sterke focus op emotie en inhoud, bracht hij een pakkend verhaal over het carnaval vieren met familie en vrienden. Hij werd bijgestaan door een fictieve familie met reuzenkoppen en overtuigde de jury met zijn uitzonderlijke zangstem en originele aanpak.
In december 2024 maakte de stad Aalst bekend dat de Prinsenverkiezing nog zeker tot en met 2028 in open lucht op de Grote Markt zal plaatsvinden. Deze beslissing volgde enerzijds uit het blijvend ontbreken van een geschikte feestzaal, anderzijds uit het positieve onthaal van het openluchtevenement door zowel publiek als organisatie.
Fotomuur in het Stedelijk Museum Aalst. (Foto: Sören Delclef - 2019)
Onderstaande lijst geeft een overzicht van alle Prinsen Carnaval die sinds 1953 Aalst mochten vertegenwoordigen tijdens het officiële carnaval.
In de Carnavalskamer van het Stedelijk Museum Aalst ('t Gasthuys), is een fotomuur te bewonderen met portretten van de Aalsterse prinsen, een eerbetoon aan hun inzet en betekenis voor het carnaval.
| # | Jaartal | Naam | Prinsennaam | Geboortestad |
|---|---|---|---|---|
| 1 | 1953 | Robert Renoncourt | Kakelaki I | Rijsel (FR) |
| 2 | 1954 | Frans De Boitselier | Mister Dancy | Denderleeuw |
| 3 | 1955 | Frans De Boitselier | Don Juan | Denderleeuw |
| 4 | 1956 | Frans De Boitselier | Graaf van Aalst | Denderleeuw |
| 5 | 1957 | Marcel Henninck | Don Marco | Aalst |
| 6 | 1958 | Robert Waterschoot | Senor Alostino | Sint-Gillis-Dendermonde |
| 7 | 1959 | Robert Waterschoot | Signor Carnavalosta | Sint-Gillis-Dendermonde |
| 8 | 1960 | Louis Van Pottelbergh | Sir Orlandy | Erembodegem |
| 9 | 1961 | Karel De Naeyer | Karel I | Aalst |
| 10 | 1962 | Karel De Naeyer | Karel I | Aalst |
| 11 | 1963 | Kamiel Sergant | Don Camillo | Aalst |
| 12 | 1964 | Henri Arijs | Hendrik I | Aalst |
| 13 | 1965 | Simon D'Hondt | Simon | Aalst |
| 14 | 1966 | Kamiel Sergant | Kamiel I | Aalst |
| 15 | 1967 | Jean-Paul De Boitselier | Jean-Paul | Aalst |
| 16 | 1968 | Kamiel Sergant | Kamiel III | Aalst |
| 17 | 1969 | Lucien Peirlinck | Luc I | Aalst |
| 18 | 1970 | Jean-Paul De Boitselier | Jean-Paul | Aalst |
| 19 | 1971 | Michel Cleemput | Michel | Aalst |
| 20 | 1972 | Jackie D'Herde | Jackie | Aalst |
| 21 | 1973 | Michel Cleemput | Michel | Aalst |
| 22 | 1974 | Antoine Van der Heyden | Antoine | Aalst |
| 23 | 1975 | Robert Van den Berghe | Bob | Gentbrugge |
| 24 | 1976 | Johny Cooman | Johny | Aalst |
| 25 | 1977 | Edy De Neve | Edy | Lede |
| 26 | 1978 | Michel Cleemput | Michel | Aalst |
| 27 | 1979 | Enrico Le Clair | Enrico | Erembodegem |
| 28 | 1980 | Paul De Wever | Paul I | Aalst |
| 29 | 1981 | Stefaan Vinck | Stefaan I | Aalst |
| 30 | 1982 | Jean-Pierre Timmermans | Jempi I | Denderwindeke |
| 31 | 1983 | André Marcoen | Balou I | Aalst |
| 32 | 1984 | Eddy Van Gijsegem | Goebby I | Aalst |
| 33 | 1985 | Freddy Neirinckx | Loeken-Tatjen | Aalst |
| 34 | 1986 | Patrick De Neve | Patrick I | Aalst |
| 35 | 1987 | Paul Kinoo | Popoll | Aalst |
| 36 | 1988 | Maurice De Smedt | Maurice I | Aalst |
| 37 | 1989 | Frank Van Rymenant | Frank | Aalst |
| 38 | 1990 | Kris De Poorter | Kris | Aalst |
| 39 | 1991 | Michel Heck | Michelleken | Aalst |
| 40 | 1992 | Pascal Solemé | Pascal | Aalst |
| 41 | 1993 | Peter Vereecken | Peter | Aalst |
| 42 | 1994 | Werner Kinoo | Werner | Aalst |
| 43 | 1995 | Christophe Troch | Kristof | Aalst |
| 44 | 1996 | Kristiaan Van Vaerenbergh | Kris | Aalst |
| 45 | 1997 | Dirk Van de Velde | De Foef | Aalst |
| 46 | 1998 | Yves Van Den Bremt | Den Bremt | Aalst |
| 47 | 1999 | Tony Swings | Tony | Aalst |
| 48 | 2000 | Bart Van den Neste | Bart | Dendermonde |
| 49 | 2001 | Gary Van Overstraeten | Gary | Aalst |
| 50 | 2002 | Wim Delclef | Wim | Aalst |
| 51 | 2003 | Chris Baeten | Chris | Aalst |
| 52 | 2004 | Tom Vermeir | Tommeken | Aalst |
| 53 | 2005 | Bart De Nys | Bart | Aalst |
| 54 | 2006 | Michel Picqueur | Picqueur | Aalst |
| 55 | 2007 | Nikolaus Gabrio | De Klaus | Ninove |
| 56 | 2008 | Kenny D'hondt | Kenny | Aalst |
| 57 | 2009 | Jurgen Cooman | Jurgen | Aalst |
| 58 | 2010 | Chris Boone | Chris II | Aalst |
| 59 | 2011 | Kristof Devos | Kristof | Aalst |
| 60 | 2012 | Stephanie Daeleman | Stephanie | Aalst |
| 61 | 2013 | Peter Van Nuffel | Den Board | Aalst |
| 62 | 2014 | Werner Kinoo | Werner | Aalst |
| 63 | 2015 | Joeri Mens | Joeri | Aalst |
| 64 | 2016 | Dennis De Wolf | Dennis | Aalst |
| 65 | 2017 | Raf Sidorski | Raf | Warschau (PL) |
| 66 | 2018 | Alex De Kegel | Alex | Aalst |
| 67 | 2019 | Bart De Meyst | Meyst | Aalst |
| 68 | 2020 | Yvan De Boitselier | Yvan | Aalst |
| 69 | 2023 | Yordi Ringoir | Yordi Van De Veirkemert | Aalst |
| 70 | 2024 | Vincent Van Caekenberghe | Vincent | Aalst |
| 71 | 2025 | Karel Van de Winkel | Sjalen | Aalst |
| 72 | 2026 | Joshy De Troch | Joshy | Aalst |
Overzicht prinsenverkiezingen
Onderstaande tabel biedt een overzicht van de georganiseerde Prinsenverkiezingen in Aalst, met vermelding van de locatie, presentatoren, kandidaten en hun puntentotaal (indien gekend). De kandidaten werden gerangschikt volgens de uitslag van de verkiezing. Tot en met 1960 traden ze op onder een schuilnaam, die eveneens werd opgenomen in het overzicht.
Omdat de verkiezing in de beginjaren niet door de stad werd georganiseerd en de krantenverslaggeving soms onvolledig was, zijn enkele namen van kandidaten verloren gegaan en dus niet meer gekend.
| Prinsenjaar | Datum | Zaal | Presentator | Kandidaten (schuilnaam - puntentotaal) |
|---|---|---|---|---|
| 1954 | zondag 21 februari 1954 | Madelon | Gustaaf De Stobbeleir | Frans De Boitselier (Mister Dancy - 208 punten), Albert Verbestel (Ajuinboer - 136 punten), onbekend (folkloretype Angeliksken - 18 punten), Valery Kindermans (de Aalsterse Indiaan - 17 punten) en onbekend (de Huzaar van Aalst - 13 punten) |
| 1955 | zondag 13 februari 1955 | Madelon | Gustaaf De Stobbeleir | Frans De Boitselier (Don Juan - 5.988 punten), onbekend (Charly Chaplin - 5.026 punten), Jean-Paul De Boitselier (Dendryboy - 4.729 punten) en onbekend (Boemelbaron - 4.053 punten) |
| 1956 | zondag 05 februari 1956 | Madelon | Gustaaf De Stobbeleir | Frans De Boitselier (Graaf van Aalst), Alfred De Gendt, ? (Gilles), ? (?), ? (?) |
| 1957 | zondag 24 februari 1957 | Madelon | Gustaaf De Stobbeleir | Marcel Henninck (Don Marco), Alfred De Gendt (De Musketier), Louis Van Pottelbergh (Casanova), ? (Prins Danny) en ? (Chinese Prins) |
| 1958 | zondag 09 februari 1958 | Rink | Gustaaf De Stobbeleir | Robert Waterschoot (Señor Alostino), Alfred De Gendt (Louisiana), Louis Van Pottelbergh (Duc del Carno), Marcel Henninck (De Huzaar), Louis Janssens (Lou Jeanne) en Frans De Cuyper (Prins Danny) |
| 1959 | zondag 01 februari 1959 | Rink | Gustaaf De Stobbeleir | Robert Waterschoot (Signor Carnavalosta), Marcel Henninck (Don Marcello), Roger Van Mulders (Don Roger), Willem Sergeant (Willem I), ? (Karel I) en Louis Van Pottelbergh (Don Carnavalito) |
| 1960 | zondag 21 februari 1960 | Rink | Gustaaf De Stobbeleir | Louis Van Pottelbergh (Sir Orlandy), Roger Van Mulders (Don Mascarade) en Johny De Mol (Mario Piaclasso) |
| 1961 | zaterdag 04 februari 1961 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Terry Van Ginderen | Karel de Naeyer, Leo Huylebroeck, Herman De Vriendt en Adolf De Coninck |
| 1962 | zaterdag 10 februari 1962 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Bob Van Bael | |
| 1963 | zaterdag 02 februari 1963 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Denise Maes | |
| 1964 | vrijdag 24 januari 1964 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Henk Van Montfort | Henri Arijs, Herman Coessens, Gaston Van Drogenbroek en Jozef Coessens |
| 1965 | vrijdag 12 februari 1965 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Jean Monnet | |
| 1966 | vrijdag 04 februari 1966 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Jean Monnet | |
| 1967 | vrijdag 20 januari 1967 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Jean Monnet | |
| 1968 | vrijdag 09 februari 1968 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Jean Monnet | Kamiel Sergant, Edmond De Smet, Lucien Peirlinck en Rudolf Maes |
| 1969 | vrijdag 31 januari 1969 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Jean Monnet | Lucien Peirlinck, Victor De Saedeleer, Rudolf Maes en Alfons De Meyst |
| 1970 | vrijdag 30 januari 1970 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Jean Monnet | Jean-Paul De Boitselier, Etienne De Ridder, Herman Daelman en Jozef Buyle |
| 1971 | vrijdag 05 februari 1971 | Stadsfeesthal Schoolstraat | Jean Monnet | Michel Cleemput, Jackie D'herde, Johny De Mol, Willy Rydant en Jozef Van Mulders |
| 1972 | zaterdag 22 januari 1972 | Florahallen | J. Janssens | Jackie D'Herde, Johnny Marcoen, Achiel Serlippens en François Verstraeten |
| 1973 | vrijdag 8 februari | Keizershallen | Antoine Van der Heyden, Jean-Paul De Boitselier, Rudy Scheerlinck en Karel Van der Borght | |
| 1974 | ||||
| 1975 | ||||
| 1976 | ||||
| 1977 | vrijdag 4 februari 1977 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Edy De Neve en Herman Van der Eecken |
| 1978 | zaterdag 20 januari 1978 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Michel Cleemput, Stefaan Vinck, Etienne Le Clair, Ignace Mees en François Roelandt
(Jean Amant en Bruno Redant vielen af na de preselectie) |
| 1979 | zaterdag 10 februari 1979 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Etienne Le Clair en Paul De Wever |
| 1980 | zaterdag 26 januari 1980 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Paul De Wever en François Roelandt |
| 1981 | zaterdag 31 januari 1981 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Stefaan Vinck en Chris De Pelsmaecker |
| 1982 | ||||
| 1983 | ||||
| 1984 | zaterdag 11 februari 1984 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Eddy Van Gijsegem, Erik De Saegher, Herman Van Gijseghem |
| 1985 | zaterdag 19 januari 1985 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Freddy Neirinckx, Emiel Van den Broucke en Johnny Marcoen |
| 1986 | ||||
| 1987 | ||||
| 1988 | zaterdag 16 januari 1988 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Maurice De Smedt, Jan Troch, Peter Roelant en Roger Berghmans |
| 1989 | zaterdag 14 januari 1989 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Frank Van Rymenant, Christiane De Strooper en Peter Roelant |
| 1990 | zaterdag 27 januari 1990 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Kris De Poorter en Michel Heck |
| 1991 | zaterdag 26 januari 1991 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Michel Heck en Yvan De Boitselier |
| 1992 | ||||
| 1993 | ||||
| 1994 | zaterdag 22 januari 1994 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Werner Kinoo, Klaus Gabrio, Luc Van Pottelbergh en Chris Cleemput |
| 1995 | ||||
| 1996 | ||||
| 1997 | zaterdag 18 januari 1997 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Dirk Van de Velde en Johan Viette |
| 1998 | zaterdag 31 januari 1998 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Yves Van den Bremt, Pascal Breewee, Jürgen Cooman en Wim Van Sante |
| 1999 | zaterdag 23 januari 1999 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Tony Swings, Pascal Breewee en Ludwig Janssens |
| 2000 | zaterdag 29 januari 2000 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Bart Van den Neste, Wim Delclef, Emiel Arijs, Yvan De Boitselier en Steven Van Wesemael |
| 2001 | zaterdag 27 januari 2001 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Gary Van Overstraeten en Emiel Arijs |
| 2002 | zaterdag 19 januari 2002 | Keizershallen | Kamiel Sergant | Wim Delclef, Ivo De Troyer, Inge Rydant en Luc Dieu |
| 2003 | ||||
| 2004 | ||||
| 2005 | ||||
| 2006 | zaterdag 4 februari 2006 | Florahallen | Kamiel Sergant | Michel Picqueur en Patrick De Neve |
| 2007 | ||||
| 2008 | zaterdag 15 december 2007 | Florahallen | Kamiel Sergant | Kenny D'Hondt, David Vermeir en François Bonnaerens |
| 2009 | zaterdag 06 december 2008 | Florahallen | Kamiel Sergant | Jürgen Cooman, Johan Viette en Tom Ottoey |
| 2010 | zaterdag 23 januari 2010 | Florahallen | Kamiel Sergant | Chris Boone, Peter Van Nuffel en Kurt Boriau |
| 2011 | ||||
| 2012 | ||||
| 2013 | ||||
| 2014 | zaterdag 1 februari 2014 | Florahallen | Christophe Troch en Peter Van Nuffel | Werner Kinoo en Bart Neirinckx |
| 2015 | zaterdag 17 januari 2015 | Florahallen | Christophe Troch en Werner Kinoo | Joeri Mens, Younes Amri en Pascal Solemé |
| 2016 | zaterdag 16 januari 2016 | Florahallen | Kenneth Van Lierde en Joeri Mens | Dennis De Wolf en Christophe Corthals |
| 2017 | zaterdag 21 januari 2017 | Florahallen | Filip Van de Winkel en Dennis De Wolf | Raf Sidorski, Chris Boone, David Bockstaele en Ronny Eemans |
| 2018 | zaterdag 20 januari 2018 | Florahallen | Filip Van de Winkel en Sven De Smet | Alex De Kegel en Peter Van Keer |
| 2019 | zaterdag 26 januari 2019 | Florahallen | Filip Van de Winkel en Sven De Smet | Bart De Meyst en Massimo Semeraro |
| 2020 | zaterdag 25 januari 2020 | Florahallen | Filip Van de Winkel en Bart De Meyst | Yvan De Boitselier en Werner Kinoo |
| 2023 | zaterdag 08 oktober 2022 | Grote Markt | Christophe Troch & Tom Vermeir | Yordi Ringoir |
| 2024 | zaterdag 07 oktober 2023 | Grote Markt | Christophe Troch & Tom Vermeir | Vincent Van Caekenberghe, Stijn Van der Heyden en Timothy Persoons |
| 2025 | zaterdag 19 oktober 2024 | Grote Markt | Christophe Troch & Tom Vermeir | Karel Van de Winkel, Seppe Baeten, Peter Van Keer en Johan Pessemier |
| 2026 | zaterdag 18 oktober 2025 | Grote Markt | Christophe Troch & Tom Vermeir | Joshy De Troch, Timmy Van Delsen en Davy De Meyer |
| 2027 | zaterdag 24 oktober 2026 | Grote Markt | ? | ? |
| 2028 | zaterdag 23 oktober 2027 | Grote Markt | ? | ? |
| 2029 | zaterdag 21 oktober 2028 | Grote Markt | ? | ? |
Redactie
Tekst en foto's
- tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
- Foto's: Sören Delclef