Raymond Uyttersprot

Raymond Uyttersprot
Gekend van:	Burgemeester Moorsel (1965-1976), Gemeenteraadslid Aalst (1977-1987), Burgemeester Aalst (1983-1987)

Raymond Clemens Uyttersprot (°Moorsel 12/11/1935 - †Gent 23/03/1987) volgde in 1983 Louis D'haeseleer op als burgemeester van Aalst, nadat hij voor de fusie reeds 12 jaar burgemeester van Moorsel geweest was. Raymond was een populaire burgemeester, maar overleed tijdens zijn ambtstermijn in 1987.

Burgemeester van Moorsel

Begin politieke carrière

Raymond Uyttersprot, geboren in Moorsel, was gehuwd met Suzanne Moortgat, waarmee hij samen één dochter had: Ilse Uyttersprot. Raymond volgde lager onderwijs in de dorpsschol van Moorsel in de wijk Steven, waarna hij voor zijn middelbare studies naar het Atheneum van Aalst ging. Via zelfstudie kon Raymond zich daarna verder opwerken. Zo begon hij als opsteller bij het Bestuur van Posterijen.

Uyttersprot was actief bij de Katholieke Arbeidersjeugd en liet zich door Wim Verleysen en Paul Claus overtuigden om een vergadering van de Christelijke Volkspartij (CVP) bij te wonen. In 1961 werd hij, in het kader van een verjongingscampagne binnen de CVP Moorsel, gevraagd om voorzitter te worden van de lokale partij. Uyttersprot aanvaardde dit voorstel en werd in 1962 ook aangesteld als voorzitter van de Harmonie St. Cecilia Moorsel. Bij de verkiezingen van 1964 wou de CVP, dat toen in de oppositie zat, de bestaande coalitie breken, waarbij ze Raymond naar voor schoven als kandidaat burgemeester. De CVP haalde bij de verkiezingen een mooie uitslag en vormde samen met de BSP een coalitie. Zo werd Raymond, met 450 voorkeurstemmen, op 29-jarige leeftijd burgemeester van Moorsel. Hiermee was hij één van de jongste burgemeesters van België.

Raymond Uyttersprot in 1971. (De Voorpost - 21/12/1971)

Eerste ambtstermijn

Vanaf februari 1965 ging Raymonds ambt van burgemeester van Moorsel in en in april 1965 werd hij in Moorsel gehuldigd als burgemeester. Verschillende verenigingen boden hem bloemen aan, waarop de burgemeester repliceerde dat hij steeds ten dienste van de bevolking en ontwikkeling van Moorsel zou staan. Doordat zijn job als opsteller onverenigbaar was met zijn ambt van burgemeester, moest Raymond wel van job veranderen. Hij werd ambtenaar aan het Ministerie van Middenstand.

Tweede ambtstermijn

In 1970 kwam de Moorselse CVP met een uitgebreid verkiezingsprogramma voor de dag, waarbij Raymond Uyttersprot opnieuw de lijst mocht aanvoeren. De CVP haalde een absolute meerderheid in Moorsel en Uyttersprot mocht zijn werk als burgemeester verderzetten. Uyttersprot haalde 1600 van de 3000 voorkeurstemmen, wat zijn populariteit als burgemeester in Moorsel symboliseerde. Onder het bewind van Uyttersprot werden heel wat wegenwerken uitgevoerd in Moorsel, maar ook de verlichting, het kerkhof en de waterleidingen werden grondig aangepakt. Raymond had ook plannen voor een intercommunaal zwembad, maar dit werd tegengehouden door de gemeenten Wieze en Meldert.

Provincieraad en Europese verkiezingen

Raymond Uyttersprot in 1977. (De Voorpost - 11/02/1977)

In 1968 moesten er nieuwe afgevaardigden voor de Provincieraad gekozen worden. Binnen de CVP haalde Raymond het in een poll tegenover Gilbert Claus, waardoor hij de tweede plaats kreeg op de verkiezingslijst van het arrondissement Aalst. Raymond werd verkozen tot Provincieraadslid.

Ook bij de volgende verkiezingen voor de Provincie zou Raymond een vaste waarde op de lijst worden bij de CVP en steeds met succes. Bij de verkiezingen in 1971 was Raymond lijstrekker voor de Provincieraad en met 4000 voorkeurstemmen werd hij opnieuw verkozen tot Provincieraadslid.

Het aantal voorkeurstemmen voor Ramond bleef stijgen. In 1977 kreeg hij 4939 stemmen achter zijn naam, waardoor hij opnieuw verkozen was voor de Provincieraad. Hij haalde hierbij het meeste aantal stemmen in het arrondissement Aalst en liet o.a. Willy Van Mossevelde (2974 stemmen) en Anny De Maght (2132 stemmen) achter zich. De Moorselse bevolking zorgde onder leiding van Harmonie St.-Cecilia voor een overwinningsserenade aan het huis van Raymond Uyttersprot. In Moorsel haalde hij 1650 stemmen, maar ook in Meldert, Baardegem en Aalst scoorde hij goed.

Bij de provincieraadsverkiezingen in 1978 boekte Raymond opnieuw succes; hij behaalde 5270 voorkeurstemmen en was daarmee opnieuw de meest populaire kandidaat voor het district Aalst. Ook in 1981 en 1985 was hij opnieuw lijsttrekker voor de Provincie en alweer was hij één van de grote stemmenkanonnen. In '85 behaalde hij 7222 voorkeurstemmen en liet andere gekende namen zoals Anny De Maght (3980 stemmen) en Marc Galle (3733 stemmen) achter zich.

In 1984 stond Raymond op de 8e plaats bij de Europese verkiezingen. Met 20126 voorkeurstemmen in het arrondissement Aalst boekte hij opnieuw een persoonlijk succes.

De fusie

(De Voorpost - 30/10/1992)

In 1975 wou de Belgische regering werk maken van grootschalige fusies tussen gemeenten. De regering wilde alles klaar hebben voor de verkiezingen van 1976, waardoor alles in een stroomversnelling terecht kwam. Ook in de regio Aalst zouden de fusieplannen van de overheid gevolgen hebben. Acht gemeenten, waaronder het Moorsel van Uyttersprot, zouden samensmelten met de gemeente Aalst.

Nadat de plannen van de overheid bekend geworden waren, nodigde Raymond Uyttersprot de burgemeesters en schepenen van Baardegem, Erembodegem, Gijzegem, Herdersem, Hofstade, Meldert en Niewerkerken uit in Moorsel om een gezamenlijke houding aan te nemen tegenover de fusieplannen.

De Anti-fusiebetoging in 1975. (De Voorpost - 04/07/1975)

Als eerste actie organiseerden ze een protestmars richting Aalst. Een groep van 1300 mensen, waaronder ook Raymond Uyttersprot, zakte af naar de Grote Markt van Aalst, waar burgemeester De Bisschop hen stond op te wachten. Op de Grote Markt gaf een meegereisde muziekmaatschappij uit Oordegem een optreden, waarna Raymond Uyttersprot het woord nam. In naam van de aanwezigen sprak hij zich uit tegen de fusieplannen. Hij eindigde met de woorden "Samen zijn we sterk en zullen wij blijven ijveren voor het behoud van onze gemeente." Nadat hij de aanwezigen bedankt had, kreeg Raymond een luid applaus.

In de betrokken gemeenten werden overal zwarte vlaggen uitgehangen, maar de acties konden niet baten, want de fusieplannen werden doorgezet en Groot-Aalst kwam er. Achteraf zei Uyttersprot dat hij voorstander was van een samenwerking tussen kleinere gemeenten, maar tegen een grote fusie was. Een fusie tussen de Faluintjesgemeenten had Raymond eerder zien zitten dan de grote fusie die doorgevoerd werd.

Gemeenteraadslid Groot-Aalst

Oppositie

Henri Van der Veken en Raymond Uyttersprot in 1976. (De Voorpost - 08/10/1976)

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 1976 kreeg Raymond Uyttersprot de 3de plaats op de CVP-lijst. Het waren de eerste verkiezingen na de fusie, het was dus nog onduidelijk hoe Raymond zou scoren in Groot-Aalst. De CVP had echter het volste vertrouwen in Raymond, want nog voor de verkiezingen mocht hij als woordvoerder van de CVP optreden in het dossier van de gemeentescholen van Groot-Aalst. Alle vertegenwoordigers verklaarden dat ze in naam van hun partij spraken, behalve Raymond. Hij zei dat hij in eigen naam sprak, maar dat hij ervan overtuigd was dat dit ook het standpunt van zijn partij zou zijn. Tijdens de verkiezingsdebatten pleitte Uyttersprot ervoor dat de randgemeenten niet vergeten zouden worden.

Raymond haalde een goed persoonlijk resultaat. Hij kreeg 4270 voorkeurstemmen achter zijn naam, waarmee hij de populairste kandidaat binnen zijn partij was. In het algemeen moest hij enkel Louis D'Haeseleer van de PVV (9099 stemmen) en Bert Van Hoorick van de BSP (4377 stemmen) laten voorgaan. De PVV vormde een coalitie met de BSP en de VU, waarbij Louis D'Haeseleer burgemeester werd. Hierdoor kwam de CVP in de oppositie terecht, wat voor Raymond Uyttersprot een nieuwe ervaring was. Raymond werd door zijn partij als ondervoorzitter van de fractie aangesteld, naast voorzitter Ghisleen Willems.

Kampioen van de interpellaties

(De Voorpost - 27/03/1987)

Uyttersprot ontpopte zich meteen tot een erg actief oppositielid, dat uitblonk in een goede dossierkennis. Hij pleitte meteen voor een hervorming van het gemeenteonderwijs, meer groen langs de wegen en een regeling voor het statuut van het overgekomen gemeentepersoneel van de deelgemeenten. In 1977 kaartte hij tijdens de gemeenteraad aan dat de deelgemeenten stiefmoederlijk behandeld werden door het huidige bestuur, waarbij hij spottend tegen schepen Saerens zei "U heeft de kans van uw leven gemist, om te zwijgen!", nadat die in een reactie op Raymond niet goed uit zijn woorden kwam. Bert Van Hoorick werd hierop kwaad en noemde Uyttersprot hautain.

Raymond was fel gekant tegen het personeelsbeleid van de stad en deed hier uitgebreid onderzoek naar. Hij groeide dan ook uit tot een specialist in personeelszaken en stelde in 1978 een systeem van glijdende werkuren voor het stadspersoneel voor, verwijzend naar een Koninklijk Besluit uit 1975. Uiteindelijk werd zijn voorstel voor glijdende werkuren uitgetest in 1980. Daarnaast trok hij zich ook het beleid inzake kerkhoven van de deelgemeenten erg aan. Doordat hij erg actief was tijdens de gemeenteraad werd Raymond door burgemeester D'Haeseleer de kampioen van de interpellaties genoemd.

Dat Raymond steeds rechtuit was, werd duidelijk bij het bezoek van de koning aan Aalst in 1978. Burgemeester D'Haeseleer stelde Raymond voor aan de koning als gewezen burgemeester van Moorsel. Toen de koning aan Raymond vroeg of de situatie na de grote fusie beter was dan vroeger, zei Raymond dat er weinig beter was en dat de toestand van vroeger van hem mocht terugkeren.

Kritiek op het Feestcomité

Raymond Uyttersprot met Loeken Tatjen op de Prinsenverkiezing in 1985. (Foto: Archief Lieven Goubert)

In 1981 uitte Raymond Uyttesprot kritiek op het financieel beleid van het Feestcomité. Raymond had een onderzoek uitgevoerd naar de activiteiten van het Feestcomité en had hierbij enkele onregelmatigheden ontdekt. Gewapend met facturen als bewijs, kaartte hij de zaak aan op de gemeenteraad. Het Feestcomité zou volgens Raymond uitgaven zonder goedkeuring van het schepencollege gedaan hebben. Er was volgens Raymond ook geen gedetailleerd overzicht terug te vinden van de precieze inkomsten van het Feestcomité en ze zouden te kwistig omspringen met hun uitgaven.

Uyttersprot illustreerde het financieel wanbeheer van het Feestcomité met enkele voorbeelden. Zo had het Feestcomité voor 106720 frank aan bierbonnen verdeeld tijdens carnaval 1980. Opvallend hierbij was dat in de café's op de Grote Markt, wat het centrum van het feestgebeuren was, voor maximum 360 frank aan bierbonnen per café ontvangen werd. In bepaalde partijlokalen, die ver van de Grote Markt gelegen waren, liep dit echter op tot 3500 frank. Aan het diner van het Feestcomité, aangeboden door de stad, hadden 61 personen deelgenomen, terwijl het Feestcomité maar 43 leden telde. Naast deze voorbeelden schetste Raymond nog andere toestanden, waaruit bleek dat het Feestcomité zeer kwistig omsprong met het geld.

Raymond op de Prinsenverkiezing 1985. Op de foto herkennen we ook Loeken Tatjen en Prins Carnaval Goebby. (Foto: Archief Lieven Goubert)

Burgemeester D'Haeseleer vroeg hierop aan Raymond om zijn tekst met cijfers door te geven aan het stadsbestuur, zodat er een onderzoek opgestart kon worden. D'Haeseleer erkende de situatie en zei in een persconferentie dat er reeds maatregelen getroffen waren om de uitgaven van het Feestcomité aan banden te leggen. Feestcomité-voorzitter Frans Wauters voelde zich aangevallen en publiceerde in de kranten een open brief aan Raymond Uyttersprot. Wauters gaf in de brief aan dat de interpellatie van Uyttersprot hem persoonlijk geraakt had, ook al had Raymond dit niet persoonlijk bedoeld. Hij verweet Uyttersprot dat die nooit de boekhouding van het Feestcomité gezien had en hier dus niet kon over oordelen.

(Madeinaalst.be - Collectie De Smet)

De heisa rond het Feestcomité bleef echter voortduren, doordat burgemeester D'Haeseleer bij de opening van de Jaarbeurs verklaarde dat er helemaal geen problemen waren met het Feestcomité. Raymond reageerde verontwaardigd op de uitspraken van de burgemeester en besloot verder onderzoek te doen naar de activiteiten van het Feestcomité. Zo ontdekte hij dat de voorzitter van het Feestcomité opnieuw financiële activiteiten op zich genomen had, terwijl dit eigenlijk de bevoegdheid van het schepencollege was. Frans Wauters had voor de Jaarbeurs immers artiestencontracten afgesloten voor een bedrag van meer dan 1 miljoen frank. Raymond had tijdens de Jaarbeurs ook vastgesteld dat een lid van het Feestcomité erg kwistig drankbonnen uitgedeeld had op de Aalsterse Avond en dat andere leden van het Feestcomité zich niet volgens de regels gedragen hadden aan de bierstanden. Raymond vroeg op de gemeenteraad opnieuw voor een reorganisatie van het Feestcomité, zoals eerder reeds beloofd werd door het stadsbestuur.

Burgemeester D'Haeseleer ontkende de beweringen van Uyttersprot en in een tegenreactie zei hij dat Uyttersprot zijn boekje te buiten gegaan was, omdat dat hij zich had gedragen als een controleur, wat zijn bevoegdheid niet was. Uyttersprot reageerde afkeurend op, waarna ook Gracienne Van Nieuwenborgh zich in het debat mengde. Gracienne verweet Raymond ervan dat hij op de Jaarbeurs niet verder gekomen was dan het secretariaat. Willy De Turck trachtte de gemoederen te bedaren en de discussie terug te brengen naar de kern van de zaak. Schepen Gaston Van den Eede repliceerde hierop dat Frans Wauters toestemming gekregen had van het schepencollege. D'Haeseleer trok uiteindelijk zijn woorden aan het adres van Raymond in en beloofde om opnieuw samen te zitten met het Feestcomité en hun financiële bevoegdheden te beperken.

Reglement voor verhuring Keizershallen

(Nieuwe Gazet van Aalst - 15/10/1982)

In 1981 werden de Keizershallen gratis ter beschikking gesteld van de Prinsencaemere voor de organisatie van Europaprinsverkiezing. Uyttersprot vond dit eigenaardig, aangezien de stad in financiële problemen zat en besloot hierop het reglement in verband met het verhuren van de Keizershallen eens op te vragen. Hij kwam tot de constatatie dat een dergelijk reglement helemaal niet bestond. Het schepencollege besliste geval per geval hoeveel huur er gevraagd werd aan de huurder. Uyttersprot ontdekte ook dat niet enkel de Prinsencaemere de zaal gratis had mogen gebruiken, maar ook de Partij Voor Vrijheid (PVV), de Socialistische Partij (SP), de VolksUnie (VU) en de balboogmaatschappij hadden niet moeten betalen voor het gebruik van de Keizershallen. Andere maatschappijen moesten dan weer wel betalen, waaronder ook de CVP van Raymond Uyttersprot. De huurprijs verschilde ook van organisatie tot organisatie; de Fed. Golfbiljart moest 20000 frank huur betalen, terwijl de Catharinisten 30000 frank moesten neertellen. Uyttersprot en zijn partij eisten hierop een reglement i.v.m. de verhuring van de Keizershallen, waarbij ze vroegen om voor alle winstgevende activiteiten in de Keizershallen een vaste huurprijs te vragen. Gunsttarieven mochten wel nog toegestaan worden voor socio-culturele activiteiten. Achteraf bleek dat er reeds een ontwerp was voor zo een reglement. Naar aanleiding van de tussenkomst van Raymond op de gemeenteraad, werd er een commissie opgericht om een reglement i.v.m. verhuring van de Keizershallen goed te keuren.

Burgemeester van Aalst

Persoonlijke goed resultaat

Raymond Uyttersprot en zijn echtgenote in 1982. (Nieuwe Gazet van Aalst - 15/10/1982)

In 1982 werd Raymond Uyttersprot aangeduid als lijsttrekker voor de CVP bij de gemeenteraadsverkiezingen. De CVP verloor hierbij 2 zetels, maar samen met de PVV, dat ook zetels verloren had, bereikte Uyttersprot een bestuursakkoord met een meerderheid van 23 op 41 zetels. Uyttersprot haalde bij de verkiezingen wel opnieuw een goed persoonlijk resultaat; hij was de populairste van zijn partij met 4917 voorkeurstemmen. Enkel Marc Galle van de SP kreeg meer stemmen (6062 stemmen).

Burgemeester D'Haeseleer van de PVV scoorde niet zo goed; hij viel terug van 9099 stemmen in 1976 naar 3824 stemmen. Door het slechte resultaat van de burgemeester, maakten de CVP en Uyttersprot aanspraak op het burgemeesterschap. Raymond, die ondertussen 47 jaar was, beloofde op een persconferentie een beleid te zullen voeren waarbij soberheid, reorganisatie en dienstverlening in de deelgemeenten de kernthema's zouden zijn. Vanaf 1 januari 1983 zou Raymond de tweede burgemeester van Groot-Aalst worden, maar Willy Alloo stak stokken in de wielen...

Burgemeester met vertraging

Raymond en Kamiel Sergant (Het Laatste Nieuws - 09/01/2015)

Na de verkiezingsuitslagen in 1982 meende Willy Alloo van de VU dat er iets niet klopte aan zijn persoonlijke verkiezingsuitslag. Hij scoorde overal goed, behalve in drie kiesbureau's, wat voor Alloo een reden was om naar de gouverneur te stappen. De gouverneur wees het bezwaarschrift van Alloo af, waarop Alloo nog een stapje verder ging richting de Raad van State. Dit had echter wel gevolgen voor de coalitievorming in Aalst. Zolang er geen uitspraak was van de Raad van State, kon het nieuwe stadsbestuur niet in werking treden en was Raymond dus nog geen burgemeester op 1 januari 1983.

De Raad van State sprak zich uiteindelijk uit in februari 1983 en keurde de verkiezingsuitslag in Aalst goed. Raymond kon hierdoor van start gaan met zijn nieuwe bewindsploeg na carnaval. Op carnavalsmaandag, 14 februari, legde Raymond de eed af bij de gouverneur als burgemeester van Groot-Aalst.

Door dit uitstel had Raymond wel de carnavalraadszitting '83 als burgemeester moeten missen, waardoor hij de stadsleutel niet kon overhandigen aan Prins Carnaval Balou I (André Marcoen). Op de carnavalraadszitting werd wel de draak gestoken met de hele situatie. Op de plaats waar waarnemend burgemeester Eddy Monsieur zat, had men een naambordje geplaatst met daarop 3 namen 'D'Haeseleer/Monsieur/Uyttersprot'. Kamiel Sergant had op de raadszitting wel al een cadeau voor toekomstig burgemeester Uyttersprot. Hij overhandigde aan Raymond drie kleine speelgoedpaarden, zodat hij beter door de Moorselbaal richting Aalst zou raken. Daarnaast had hij ook een das voor Raymond, opdat hij deftig gekleed zou zijn tussen alle andere schepenen. Kamiel had ook een lied gemaakt over Raymond met de titel 'O, Remongsken'. De carnavalraadszitting werd nog afgesloten met het spel 'Wie van de 3', waarbij er gezocht werd naar de echte burgemeester tussen het trio D'Haeseleer (die afwezig was), Monsieur en Uyttersprot.

Kamiel Sergant - Remongsken

Woelige eerste raadszitting

(De Voorpost - 08/12/1978)

Bij de eerste gemeenteraad onder Raymond Uyttersprot bleek de zaal te klein voor de opgedaagde massa. Raymond excuseerde zich bij het opgekomen publiek dat hij niet iedereen een stoel kon aanbeden en begon rustig aan zijn eerste gemeenteraad als burgemeester van Aalst. De eedaflegging van Willy Van Mossevelde zorgde echter voor oproer in de zaal. Van Mossevelde sprak bij zijn eed de woorden: "Ik zweer getrouw aan Boudewijn de laatste, gehoorzaamheid aan de grondwet en aan de decreten van de Vlaamse deelregering." Uyttersprot wees Van Mossevelde erop dat zijn eedaflegging niet conform de wet was en dat dit tot de ontbinding van de huidige gemeenteraad kon leiden. Uyttersprot vond de eedaflegging van Van Mossevelde misplaatst en getuigen van weinig spiritualiteit. Raymond gaf Van Mossevelde nog een tweede kans en herinnerde die er nog eens aan dat Aalst al twee maanden onbestuurbaar geweest was door het arrest Alloo en dat deze situatie niet langer mocht duren. Van Mossevelde herpakte zich hierop en legde een correcte eed af.

Ook Willy Alloo probeerde de gemeenteraad te verstoren door bij zijn eedaflegging alle komma's uit te spreken, waarna ook hij van Uyttersprot nog eens opnieuw mocht beginnen. Bij het verkiezen van de schepenen was er opnieuw opschudding. Bij de stemming over het ambt van schepen De Pauw had niet iedereen gestemd en had iemand de motie van de Vlaamse Raad over de Voerstreek in de mand gelegd. Uyttersprot kon hier niet mee lachen en zei dat er opnieuw gestemd zou worden, tot alles verliep zoals het hoorde. "Ik kan wachten tot in de nacht", zei hij. De zitting werd hierop geschorst, omdat de administratie nieuwe stembiljetten moest aanmaken. Uyttersprot was niet geamuseerd met het hele voorval en zei tegen de gemeenteraadsleden bij de heropening van de gemeenteraad dat wie zichzelf belachelijk wou maken, dit beter elders kon doen. De eerste gemeenteraad van Raymond als burgemeester verliep hierdoor erg tumultueus, maar hij bewees wel dat hij de teugels strak in de hand had. Raymond voorspelde na de gemeenteraad wel dat hij een moeilijke bestuursperiode tegemoet zou gaan.

De bestuursploeg van burgemeester Raymond Uyttersprot in 1983. (Nieuwe Gazet van Aalst - 04/03/1983)

"Liever Raymond dan Anny!"

(De Vooprpost - 27/03/1987)

Uyttersprot bewees dat hij de gemeenteraad uitstekend leidde en werd daarvoor geapprecieerd door zijn gemeenteraadsleden. Dit werd nog duidelijker toen eerste schepen Anny De Maght in 1983 Raymond eenmalig moest vervangen, door het overlijden van Raymonds moeder. Anny leidde de gemeenteraad bij momenten op een cynische en arrogante manier, waarna de gemeenteraadsleden de hoffelijke en correcte stijl van Raymond misten.

Bij de volgende gemeenteraad, waarop Raymond terug aanwezig was, uitten de oppositiepartijen kritiek op Anny De Maght. Edgard Hooghuys had het over een slechte gemeenteraad door de slechte leiding van Anny De Maght en Jan Caudron van de VU had het over machtsmisbruik van Anny en wenste haar meer democratie toe voor het nieuwe jaar. Raymond kon de gemoederen bedaren.

Het bestuur onder leiding van Raymond Uyttesprot oogstte succes. Voor het eerst in 30 jaar was Aalst uit de rode cijfers met een sluitende begroting voor het jaar 1984.

Het Land van Coïtha

Noig met de uitbeelding van Het Land van Coïtha (Madeinaalst.be - Stadsarchief Aalst)

In 1984 vond schepen van cultuur Chris Lievens-Borms dat het boek 'Het Land van Coïtha', dat adolescenten op een speelse manier wou voorlichten, niet paste in de Aalsterse bibliotheken. Het boek zou te aanstootgevend geweest zijn. Raymond Uyttersprot en zijn schepencollege volgden Chris het boek werd zo uit de Aasterse bibliotheken verbannen.

Werkgroep Noig besliste hierop om de beslissing van Chris Lievens-Borms te parodiëren in de stoet van 1984. De groep had zich hierbij verkleed als ludieke lichaamsdelen, maar dit was niet naar de zin van het Feestcomité. Het Feestcomité adviseerde om de groep uit de stoet te halen, waarna Raymond Uyttersprot de politie het bevel gaf om dit advies uit te voeren. De kostuums van de groep werden hierop in beslag genomen en er werd een pv opgesteld wegens openbare zedenschennis. Raymond verklaarde dat hij beschaamd was om dergelijke taferelen vanop de tribune te hebben moeten aanschouwen. Noig zag het pv later wel geseponeerd worden, maar kregen dat jaar geen geldprijs toegekend voor hun deelname aan de stoet.

De Bende van Nijvel

Raymond Uyttersprot tussen zijn agenten. (Madeinaalst.be - Collectie De Smet)

Op 9 november 1985 vond in de Delhaize van Aalst een bloedige overval, met 8 dodelijke slachtoffers, plaats. De overval werd gepleegd door de beruchte Bende van Nijvel. Voor burgemeester Uyttersprot was dit een erg bewogen dag, die hem voor altijd zou bijblijven. Raymond was aangeslagen en voelde zich erg machteloos. Hij had die avond de bloederige ravage in de Delhaize moeten aanschouwen en moest de nationale en internationale pers te woord staan.

Later verklaarde zijn dochter Ilse dat hij die avond als een wrak thuisgekomen was. Hij kon het moeilijk verkroppen dat er in zijn stad een bloedbad met acht slachtoffers had plaatsgevonden. Er werd ook enorm veel kritiek geuit op de politie, waarvan Raymond als burgemeester het hoofd was. Raymond heeft de Aalsterse politie steeds verdedigd, want zij hadden volgens Raymond als enige iets gedaan die avond.

Raymond ging de slachtoffers bezoeken in het ziekenhuis en legde zijn gemeenteraad een minuut stilte op ter nagedachtenis van de slachtoffers. Het drama had Raymond getekend.

Vermoeid

Karikatuur van Raymond door Frans Wauters. (Nieuwe Gazet van Aalst - 25/02/1983)

Eind 1986 werd schepen van financiën Robert De Pauw ziek, waardoor hij tijdelijk vervangen moest worden. De taken van schepen De Pauw werden hierop overgenomen door Raymond, waardoor hij de opmaak van de begroting moest afwerken en verdedigen. Raymond bracht deze taak tot een goed einde, want de begroting had deze keer een overschot van 315 miljoen frank. Na deze drukke periode waren bij Raymond enkele tekenen van vermoeidheid waar te nemen op de gemeenteraad eind januari. Maar er was meer aan de hand...

Raymond werd opgenomen in het ziekenhuis in Aalst, waar kanker vastgesteld werd bij de burgemeester. Ondanks zijn ziekte wilde hij vanuit het ziekenhuis zo veel mogelijk blijven doen in zijn functie als burgemeester. Verschillende schepenen kwamen langs in het ziekenhuis om overleg te plegen met de burgemeester en documenten te laten ondertekenen. De toestand van Raymond ging echter achteruit en hij werd overgebracht naar het ziekenhuis in Gent. Tijdens carnaval 1987 was hij de grote afwezige en menig carnavalist was met zijn gedachten bij Raymond, die in Gent aan het vechten was voor zijn leven.

Afscheid

Raymond verzwakte echter fel en overleed in het ziekenhuis van Gent op 22 maart 1987. Hij werd amper 51 jaar. Heel Aalst was in rouw en in de raadzaal werd een rouwhulde georganiseerd in het bijzijn van de echtgenote van Raymond. Anny de Maght, Fans Vanvolsem, Herman Goossens, Oscar Redant, Edward Hooghuys, Anny Dierickx en Richard Goossens brachten hierbij hulde aan de overleden burgemeester.

De begrafenisstoet met de kist van Raymond op de Grote Markt. (De Voorpost - 03/04/1987)

Ook Moorsel, de thuishaven van Raymond, was aangeslagen door de dood van hun burgemeester. Er werd beslist om de uitvaardienst van Raymond te laten doorgaan in twee kerken: de Sint-Martinuskerk van Aalst en de Sint-Martinuskerk van Moorsel. De inwoners van Moorsel vormden op de dag van de begrafenis een rouwstoet richting de Sint-Martinuskerk van Aalst, waar de uitvaartdienst van Raymond zou aanvangen. Vanop de binnenkoer van het stadhuis werd een begrafenisstoet gevormd richting Sint-Martinuskerk. De kerk zat bomvol en buiten stonden nog honderden mensen te wachten die niet meer binnen raakten.

Maurice De Kerpel bij de kist van Raymond op het kerkhof van Moorsel. (De Voorpost - 03/04/1987)

Na de uitvaartdienst in de Aalsterse Sint-Martinuskerk vormde zich aan de Koebrug, op de grens tussen Aalst en Moorsel, opnieuw een begrafenisstoet, die zich richting de Sint-Martinuskerk van Moorsel begaf, om daar over te gaan tot de offergang. Na de uitvaartdienst in Moorsel werd Raymond begraven op het kerkhof van Moorsel, waar senator Maurice De Kerpel nog voor een ontroerende afscheidsrede zorgde.

Moorsel bracht na de dood van Raymond nog een aantal keer hulde aan hun burgemeester. Het jaarlijkse bloementapijt van Moorsel was in 1987 een hommage aan Raymond en de Koninklijke Harmonie St. Cecilia Moorsel bracht eind november 1987 met het concert 'In Memoriam Burgemeester Raymond Uyttersprot' nog een postuum hulde aan hun voorzitter. In 1992, vijf jaar na de dood van Raymond, werd een tweede herdenkingsconcert georganiseerd door de Koninklijke Harmonie.

Varia

• Uyttersprot was voorzitter van de Koninklijke Harmonie Sinte Cecilia te Moorsel van 1962 tot 1970 en van 1977 tot 1987.
• In 1965 werd Raymon ere-voorzitter van de Vriendenkring van Vrijwillige Bloedgevers Moorsel.
• In 1974 was Raymond jurylid bij de Jaarmarktstoet van Baardegem.
• In 1975 nam Raymond deel aan een quiz met televisiegezicht Berend Barend, waarbij hij het samen met zijn echtgenote opnam tegen andere burgemeesters en hun partner, zoals Marcel De Bisschop, Edgard Hooghuys (Nieuwerkeren), Robert De Pauw (Baardegem) en Georges De Leenheer (Haaltert). Tijdens de quiz gaf Raymond toe dat hij kietelachtig was aan zijn voeten en zei zijn vrouw dat ze Raymond liever wat minder zag roken. Na de eerste ronde stonden Raymond en zijn vrouw aan de leiding, maar uiteindelijk eindigden ze op een derde plek, na het echtpaar De Leenheer en Hooghuys.
• In 1975 trok Raymond samen met enkele andere burgemeesters, op initatief van Marcel De Bisschop, naar Duitse Democratische Republiek (DDR).
• In 1979 ontving Raymond het ereteken van Ridder in de Kroonorde.
• In 1982 werd Raymon benoemd tot Eerste Adviseur bij de Vlaamse Waterzuiveringsmaatschappij.
• In 1982 kregen de oud-burgemeesters en -schepenen van de deelgemeenten een eretitel. Raymond Uyttersprot werd ere-burgemeester van Moorsel, maar omdat hij nog politiek actief was, mocht hij de titel nog niet dragen.
• Op de Aalsterse Avond zong Kamiel zijn lied 'O, Remongsken' net op het moment dat Raymond Uyttersprot de zaal binnenkwam.
• In 1983 werd Raymond Uyttersprot door de Aalsterse Vlaaiengilde uitgeroepen tot peter van een nieuwe lekkernij: de ajuinentaart. Anny De Maght werd aangesteld tot meter van de taart.
• Tijdens de Prinsendag van de Prinsencaemere in 1984 mocht Raymond 13 jaar Prinsencaemere toelichten. Hij bracht ook hulde aan de overleden Prins Jacky D'Herde.
• Bij het overlijden van schepen Etienne Bogaert bracht Raymond een afscheidshulde, waarin hij Bogaert een groot Aalstenaar noemde. Bogaert was in de ploeg van Raymond als schepen van financiën een belangrijke kracht.
• De Persbond van de Denderstreek kende in 1986 de appelsienprijs toe aan Raymond omwille van zijn standvastigheid en doorzettingsvermogen om als burgemeester zijn verantwoordelijkheden op te nemen in harde bestuursomstandigheden.
• De gemeenteraad besliste na de dood van Raymond in 1987 om een schilderij van Raymond te laten maken door Victor Suys. Het schilderij en de inkadering ervan kostten 399 000 frank.
• In 1997 stelde Fred Van Biesen zijn boek voor over Burgemeester Uyttersprot.
• Raymond was naast de eerder opgesomde functies ook nog ere-voorzitter van de CVP sectie Moorsel, lid van de Confrerie H. Gudula, medestichter en lid van de Raad van Beheer van de V.V.V. De Faluintjes, lid van het arrondissementeel hoofdbestuur van de CVP, hoofdbestuurslid van het stedelijk ACW, medewerker van de nationale stuurgroep CVP-gemeenten en provincieraadsleden en beheerder sociale bouwmaatschappij 'Ons Zonnig Huis'.
• Ilse Uyttersprot, de dochter van Raymond, trad in de voetsporen van haar vader en maakt sinds 1989 deel uit van de Aalsterse gemeenteraad. Tussen 2007 en 2012 was ze burgemeester van Aalst.