De Verkiezing van Prins Carnaval vond in 1968 plaats op 9 februari in de inkomzaal van de stadsfeesthal (de Couverture). De verkiezing werd gewonnen door Kamiel Sergant, die daarmee voor de derde keer Prins Carnaval werd.
Nieuw reglement[]
Zoals elk jaar ging het Stedelijk Feestcomité op zoek naar kandidaten voor de Prinsenverkiezing aan de hand van een oproep in de pers. Kandidaten moesten zich voor 16 december 1967 schriftelijk aanmelden op het secretariaat van het Feestcomité op het stadhuis. De oorwaarden om te kunnen deelnemen, waren dat de kandidaat minstens 21 jaar oud moest zijn en woonachtig moest zijn in Aalst. De kandidaten moesten zich presenteren in 'rok' (kostuum), waarvoor het Feestcomité zou zorgen. Voor de winnaar was een Honda motor voorzien en het prinsenkostuum werd voorzien door de stad.
In het reglement werd opgenomen dat eerder verkozen Prinsen zich opnieuw kandidaat mochten stellen, maar dat als een ex-prins voor de derde keer verkozen zou worden, die niet automatisch aanspraak zou maken op de titel van Keizer Carnaval.[1][2]
4 Kandidaten[]
De kandidaten Prins Carnaval werden aan het publiek voorgesteld op het Driekoningenfeest. Door deze nieuwigheid mochten Edmond De Smedt, Rudolf Maes, Luc Peirlinck en Kamiel Sergant zich in de zaal van het Belfort al eens tonen aan het publiek. Vooral Kamiel viel er op met zijn T.V.-sportverslag. Hij zou voor de derde keer Prins Carnaval van Aalst kunnen worden en was dan ook de grote favoriet.
Edmond De Smedt was een 43-jarige bediende bij de Commissie van Openbare Onderstand (het huidige OCMW) van de stad Aalst. Hij stelde zich kandidaat voor de prinsentitel op aanraden van zijn vrienden, maar ook omdat Edmond elk jaar hevig carnaval vierde. Zijn supporters bestonden vooral uit zijn collega's bij de C.O.O.. Dichter en toneelspeler Rudolf Maes was 27 jaar en deed als caranvalsvierder ervaring op bij De Elementen . Zijn entourage zorgde voor honderden kalenders, strooibrieven en sleutelhangers voor de promotiecampagne.
Lucien Peirlinck had zich kandidaat gesteld, met de steun van zijn vrienden van Ajoinvissers. Deze 33-jarige schrijnwerker toonde op het Driekoningenfeest al dat hij welbespraakt was en verzorgde met de slogan 'Stemt Luc I. Uw Prins' zelf voor zijn publiciteit. Kamiel Sergant, reeds Prins Carnaval in 1963 en 1966, pakte uit met de slogan 'Derde Kier - Goeie Kier'. De 33-jarige fietsenhandelaar wou voor de derde keer Prins Carnaval van Aalst worden.
De verkiezingsstrijd tussen de vier kandidaten was erg hevig. Elk van hen pakte uit met een promotiecamapgne. De Aalstenaars konden verschillende strooibiljetten in hun brievenbus terugvinden en één van de kandidaten werd zelfs opgepakt voor witkalking. Rudolf had in de stad op straat met witkalk 'STEM RUDOLF' aangebracht, wat verboden was in België.
Ook al was na twee uur de kalk zo goed als verdwenen door de regenbuien; de politie had alles gezien. Enkele uren voor de Prinsenverkiezing werd Rudolf op het politiebureau geroepen, waar men hem meldde dat zijn auto, verfborstel en emmer in beslag genomen konden worden. Rudolf bekende en de verkiezingsavond begon voor hem in mineur.[3][4]
Prinsenverkiezing[]
Bomvolle zaal[]
Voor de prinsenverkiezing zakten heel wat Aalstenaars af naar de stadsfeesthal in de Schoolstraat (de huidige Bert Van Hoorickstraat). Een honderdtal carnavalisten raakte teleurgesteld niet meer binnen. Het publiek droeg vanalles met zich mee; toeters, borden, ratels, bellen en nep-televisiecamera's. De supportersteams van de verschillende kandidaten probeerden origineel uit de hoek te komen. Zo hadden de supporters van Luc borden mee, waarop de slogan 'Luc wordt Prins Carnaval of Oilsjt = Vietnam' te lezen was. Kamiel Sergant kwam dan weer met een fanfare aan in de stadsfeesthal. Verder werd hij omringd door enkele go-go girls, die op de rug de slogan 'Go Go Kamiel' droegen.
Eenmaal in de zaal probeerde men de neutrale toeschouwers nog te overtuigen met allerlei promotiemateriaal van de verschillende kandidaten, zoals potloden en luciferdoosjes.
Ambiance[]
Het orkest van Octaaf Boone zorgde voor sfeer in de zaal, waarna conferencier Jean Monnet met de verkiezing van start ging. Opnieuw had het feestcomité voor enkele gekende artiesten gezorgd. Pros Clerckx, Marva en Marc Morey (Odilon Mortier) moesten voor de ambiance zorgen die avond. Zangeres Marva had De Totentrekkersarde van Blankenberge meegenomen, maar moest alle moeite doen om de luide massa uit te komen. Bloemenfee Marleen Van der Stockt werd op het podium gehaald, om de kandidaten aan te kondigen. Elke kandidaat moest een toespraak brengen, om zo de jury en het publiek te proberen overtuigen.
Kamiel Sergant omringd door Bloemenfee Marleen, Schepen Gilbert Claus en zijn tegenkandidaten. (De Gazet van Aalst - 17/02/1968)
Als eerste mocht Edmond aan zijn toespraak beginnen. Hij verklaarde zijn liefde voor de stad Aalst, ondanks de riekende Dender, de veelbelovende politici, de historische Zwarte Hoekbrug en de moderne postgebouwen met negen loketten, waarvan er maar 2 geopend waren. Tijdens zijn betoog deelde hij heel wat steken onder water uit aan de Aalsterse politici. Na Edmond was het de beurt aan Rudolf. Hij probeerde met een poëziestukje de zaal en de jury te overtuigen. Hij haalde er zijn geldbeugel bij en betrok zelfs Shakespeare in zijn 'Strijd om een kroon'. Ook Luc zorgde voor poëzie tijdens zijn optreden. Hij rondde zijn toespraak af met een parodie op het lied 'Mijn moeder was een Wenerin'.
De prestaties van de drie eerste kandidaten verbleekten echter bij het optreden van Kamiel. Al bij zijn aantreden op het podium was duidelijk dat Kamiel de grote favoriet was; de supporters gingen uit hun dak en een gigantisch applaus klonk door de zaal. Kamiel kwam in zijn toespraak op voor een stoet in zijn wijk Mijlbeek en stelde voor om deze te laten vertrekken aan De Kluizen, waar verschillende personaliteiten zouden aankomen per vliegtuig. Hij maakte er een 'Dwars Door Mijlbeek'-marathon van, waarbij het stadsbestuur en het Feestcomité eindigden aan de nieuwe (nog niet gebouwde) stadsschouwburg in de Molenstraat. In de foyer van de schouwburg zou schepen Claus dan een nieuw monument onthullen, dat bestond uit het voltallige schepencollege. Kamiel bracht een echte one-manshow met de liedjesde Poepenteoter en Was'ek Berremiester. Het zingen op de prinsenverkiezing was in die tijd nog niet echt de gewoonte. Eerder deed Kamiel dit al eens in 1966, waarna Jean-Paul De Boitselier in 1967 ook succes had met een lied. Het zou een kentering teweegbrengen in de optredens van de toekomstige prinsenverkiezingen.
Derde keer Kamiel[]
(Bron: MuzikOilsjt)
Na de telling van de stemmen, mocht schepen Gilbert Claus het resultaat bekendmaken aan het publiek. Rudolf eindigde als laatste en moest Luc en Edmond laten voorafgaan op respectievelijk plaats drie en twee. Met de meerderheid van de publieksstemmen en een erg hoge score van de jury, werd Kamiel Sergant zo voor de derde keer Prins Carnaval van Aalst. Kamiel werd op het podium uitbundig gefeliciteerd, waarna hij in zijn daknwoord pleitte voor een kwijtschelding van de overtreding van Edmond, waarna verschillende politici knikten. Achteraf werd Edmond toch gedagvaard.
Kamiel was voor de derde keer Prins Carnaval geworden, waardoor iedereen ervan uitging dat er een nieuwe Keizer Carnaval in Aalst was. Kamiel kreeg zijn Keizerstitel echter niet meteen; in het reglement van het Feestcomité stond immers dat drie verkiezingen niet noodzakelijk wilden zeggen dat iemand automatisch Keizer Carnaval zou worden. Pas in 1969 kreeg Kamiel de titel van Keizer Carnaval van het Feestcomité; niet omwille van zijn drie overwinningen, maar omwille van zijn uitzonderlijke verdiensten voor het Aalsters carnaval.[5]
Varia[]
- Rudolf werd achteraf toch gedagvaard voor de Rechtbank van Dendermonde. Op dat moment was hij kandidaat Prins Carnaval 1969, waarna hij overwoog om zijn kandidatuur in te trekken. Hij besloot uiteindelijk om toch door te zetten en in 1969 ook kandidaat te zijn.
Redactie[]
Tekst en foto's[]
- Tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
- Foto's: Eddy Temmerman, De Gazet van Aalst