In 1979 werd Enrico Le Clair Prins Carnaval. In de Keizershallen kon hij zowel de jury als het publiek overtuigen en versloeg hij zijn tegenkandidaat Paul De Wever.
Geen ex-Prinsen meer
De Prinsenverkiezing van 1979 ging door op 10 februari. Geïnteresseerde kandidaten moesten zich per aangetekende brief kenbaar maken bij het Feestcomité voor 31 december 1978. Wie Prins Carnaval wou worden moest geboren zijn na 10 februari 1958 en mocht nooit eerder Prins Carnaval geweest zijn. Met deze reglementswijziging wou het Feestcomité ervoor zorgen dat er zich meer kandidaten zouden aanmelden. Kandidaten die eerder al eens Prins Carnaval geworden waren, zouden er immers andere kandidaten afschrikken.
De winnaar kreeg naast naturaprijzen ook een geldprijs van 50 000 Belgische frank (ongeveer 1 240 euro). Ook de niet-verkozen kandidaten konden rekenen op enkele natura- en geldprijzen. Kaarten voor de Prinsenverkiezing konden verkregen worden op het secretariaat van het Feestcomité.[1]
Enrico en Keipernaugel
Al snel was geweten dat Etienne (Enrico) Le Clair zich na zijn verlies in 1978 opnieuw kandidaat zou stellen in 1979. Enrico was in 1978 niet opgewassen tegen Michel Cleemput, maar hield met 'Ajoinen, Ajoinen' wel een gouden plaat over aan zijn deelname. Enrico beloofde zijn supporters om het opnieuw te proberen en voerde al meteen na de verkiezing van 1978 campagne door op elk bal en feest te verschijnen. Hij had vorig jaar gemerkt dat het moeilijk was zonder de steun van een carnavalsgroep en werd daarom lid van De Kornissesloipers en liet zich bijstaan door Michel Cleemput en diens vrouw Christiane De Strooper. Muzikaal werd hij geholpen door Clark van Mere.
In oktober '78 kondigde ook Paul De Wever, die in Aalst gekend was als Polle Keipernaugel, zijn kandidatuur aan op de T-D van de Tettemoesjen. In januari verzond Paul ook een brief naar de Aalsterse pers, waarin hij zijn kandidatuur officieel bekend maakte. Op het Driekoningenfeest stelde Paul zich met de hulp van zijn groep De Matotten voor aan het publiek. Ze brachten met 'de top 5 van de Matotten' een mooie show. Enrico demonstreerde dan weer zijn zangtalent met de liedjes 'Hangt de zot mor oit' en 'Karnavali-Karnavalo'.[2][3][4]
Verkiezing
Vaste proef
De supporterteams van beide kandidaten hadden zich aan de ingang van de Keizershallen geposteerd en deelden er balpennen, bloemen en affiches uit, om de neutrale toeschouwers te beïnvloeden. De volle zaal werd opgewarmd door Keizer Kamiel Sergant en zijn Kamillekes. Kamiel, die ondertussen de vaste presentator van de prinsenverkiezing geworden was, verwelkomde burgemeester D'Haeseleer, schepenen De Maght, Monsieur, Roels, De Bisschop en Blommaert en volksvertegenwoordiger Galle.
De verkiezingsshow ging van start met de vaste proef. Paul mocht starten en moest doen alsof hij een toespraak gaf in het Koninklijk Paleis, om er bloemen te overhandigen aan het koningspaar. Paul had een spiekbriefje nodig om zich door de proef te worstelen. Enrico deed het zonder briefje en hij mocht doen alsof hij de Koning verwelkomde bij het bijwonen van de carnavalstoet.
Na de vaste proef mochten de Aalsterse Gilles het beste van zichzelf geven. Ze voerden de geschiedenis van de Gilles op door achtereenvolgens te verschijnen als Ajuingilles en De Ware Gilles. Ze dansten ook hun Dans der Zonnemaagden en brachten het oude Gilles-lied. De show van de Gilles werd volledig gefilmd door de RTBF, die een reportage maakte over de Gilles in België.
Shows
Ondertussen was het tijd voor de vrije optredens, waarbij Paul De Wever de spits mocht afbijten. Verkleed als clown begon hij met een mop, waarin een hond de hoofdrol speelde. Met een ballon en een trompetsolo zorgde hij voor muzikale intermezzo's, waarna hij het lied 'Ge Meigt Changeren' aanvatte. Het lied ging over het politieke leven in Aalst. Er zaten echter enkele haperingen in de show van Paul, door problemen met de geluidsband. Meerdere malen vroeg Paul tevergeefs om muziek. Nadat hijzelf een trompetsolo gaf, werd hij luid toegejuicht door zijn supporters.
Na Paul was het de beurt aan Enrico, die het podium betrad als Schot. Hij vroeg steun vanuit de zaal met het lied 'Van a 1, a 2, a 3, stemt allemool ver moi' op de tonen van 'Trojan Horse' van Luv. In een toespraak in rijmvorm herinnerde hij het publiek er nog eens aan dat hij dat jaar aanwezig geweest was op elk bal en feest. In een Far West-decor stelde Enrico vervolgens de film 'Somewehere in the gefusioneerde stede van Oilsjt' voor, die ging over burgemeester D'Haeseleer, een frietkraam en lange armen. In de film was ook een rol weggelegd voor Marcel De Bisschop, die zich op een blauwe mini-fiets verplaatste. Enrico eindigde zijn show, die al ver over de afgesproken tijd was, met zijn liedjes 'Hangt de Zot mor oit' en 'Karnavali-Karnavalo'.
Na de twee shows lieten de twee supportersclans van zich horen. De supporters van Enrico hadden een spandoek meegenomen, met daarop 'Stem Enrico! A sloot Keipernoagel op zenne kop!'. De supporters van Paul droegen dan weer een 4-meter hoge 'keipernoagel' mee in de zaal.
Uitslag
Voor de jury haar punten bekend maakte, mocht Bloemenfee Margot nog een lot trekken voor de tombola. Teleurgesteld vroeg ze aan het publiek of Aalst haar vergeten was, omdat ze de laatste tijd geen enkele uitnodiging meer ontvangen had. Ze gaf hierop nog eens haar adres aan de zaal. De jury betrad vervolgens het podium om hun punten voor de twee kandidaten bekend te maken. De jury gaf Paul drie keer een 7, vijf keer een 6 en één keer een 5. Enrico kreeg betere punten; hij kreeg één keer 9, zeven keer 8 en één keer 6.
Terwijl men de publieksstemmen telde, werd de zaal opgevrolijkt door Kamiel Sergant en 't Klein Muziekske. Prins Michel mocht nog een vat bier van het Feestcomité ontvangen, dat hij vorig jaar gewonnen had. Als afwisseling mocht Juli I, een kandidaat Prins Carnaval uit Denderleeuw, ook nog een liedje komen zingen. Nog voor middernacht werd de uitslag van de publieksstemmen bekend gemaakt. Paul ontving 544 stemmen, terwijl Enrico 738 stemmen achter zijn naam kreeg. Enrico werd zo de nieuwe Prins Carnaval.
Paul nam zijn verlies sportief op en beloofde op het podium meteen om zich in 1980 opnieuw kandidaat te stellen. Achteraf stelde hij hierbij wel een voorwaarde. Hij wou dat het reglement werd aangepast i.v.m. he te volgen tijdsschema. Enrico was met zijn show immers buiten zijn vooropgestelde tijd gegaan zonder gevolgen.
Frans Wauters besloot de avond door presentator Kamiel Sergant te bedanken.[5]
Kandidaat | Jury | Publiek | Totaal |
---|---|---|---|
Etienne (Enrico) Le Clair | 717 | 738 | 1455 |
Paul De Wever | 565 | 544 | 1109 |
Redactie
Tekst en foto's
- Tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
- Foto's: De Voorpost, Lieven Goubert