In 1989 werd Frank Van Rymenant verkozen tot Prins Carnaval. Voor het eerst deed er ook een vrouw mee aan de Prinsenverkiezing, maar Christiane De Strooper eindigde tweede achter de populaire Frank. De aanloop naar deze Prinsenverkiezing verliep erg woelig met twee afgevallen kandidaten op de preselectie en een klacht van Anny De Maght tegen Frank.
Een vrouw als Prins?[]
De Prinsenverkiezing werd in 1989 georganiseerd op 14 januari in de Keizershallen. Voor 60 frank kon men een kaart voor de Prinsenverkiezing kopen. De kandidaten hadden elk 600 kaarten gekregen om te verkopen, de rest werd niet meer verkocht via het secretariaat van het Feestcomité, maar kon op de verkiezingsavond zelf aangeschaft worden aan de Keizershallen.
Christiane werd de eerste vrouw die deelnam aan de Prinsenverkiezing.
Kandidaten moesten zich echter al vroeg kenbaar maken, want het Feestcomité had de deadline op 19 augustus 1988 gelegd. Geïnteresseerden moesten zich via een aangetekende brief kenbaar maken bij het College van burgemeester en schepenen. Het Feestcomité kwam eind juni met een reglementswijziging op de proppen; voortaan zouden ook vrouwen zich kandidaat mogen stellen voor de titel van Prins Carnaval. Indien een vrouw verkozen zou worden, zou ze ook Prins genoemd worden en niet Prinses.[1]
Na de deadline had het stadsbestuur de kandidaturen ontvangen van Frank Van Rymenant en Adolf Ottoey. Het stadsbestuur vond twee kandidaten te weinig, waarop ze beslisten om de inschrijfdatum te verlengen tot 1 november 1988. Zo kreeg het stadsbestuur nog 3 bijkomende kandidaturen binnen van Peter Roelandt, Christiane De Strooper en Odette Scheerlinck. Dit aantal was dan weer te groot, want in het reglement stond dat er maximum drie kandidaten mochten meedoen aan de Prinsenverkiezing. Er moest dus een preselectie gehouden worden.
Preselectie[]
Adolf Ottoey raakte niet door de preselectie. (De Voorpost - 25/11/1988)
Om het aantal kandidaten terug te brengen van vijf naar drie, werd er op 24 november 1988 een preselectie gehouden in de Werf. De kandidaten werden er beoordeeld door een jury met mensen uit het carnavalsmilieu, de pers en de theaterwereld.
De vijf kandidaten moesten enkele proeven uitvoeren, waarna de jury de drie deelnemers voor de Prinsenverkiezing zou kiezen. Als eerste moesten ze een schriftelijke proef afleggen, met vragen over de Aalsterse carnavalsviering en het Aalsters dialect. Na de schriftelijke proef moesten de kandidaten enkele praktische opdrachten uitvoeren in De Werf.
Odette Scheerlinck mocht niet door naar de Prinsenverkiezing. (De Voorpost - 25/11/1988)
Onder leiding van Anton Cogen moesten de vijf kandidaten een rollenspel uitvoeren, waarbij ze elk een rol kregen die ze zo goed mogelijk moesten uitvoeren. Na het rollenspel moesten de kandidaten zich voordoen als een verslaggever, die de groepen bij hun intrede op de Grote Markt moest beoordelen en evalueren.
Na deze drie proeven maakte de jury bekend dat Adolf en Odette niet door mochten naar de Prinsenverkiezing, waardoor Christiane, Frank en Peter de drie overgebleven kandidaten Prins Carnaval 1989 waren.
De kandidaten[]
Christiane op het Driekoningenfeest 1989. (c)AjoinPedia
Door het afvallen van Odette, de echtgenote van Prins Goebby, en Adolf, ging de strijd nog tussen drie kandidaten.
Christiane De Strooper (Gentsesteenweg, Aalst), was de echtgenote van Michel Cleemput en had eerder al achter de schermen geholpen bij de verkiezingsshows van o.a. Michel Cleemput, André Marcoen (Balou), Enrico Le Clair en Johnny Marcoen. Ze fungeerde ook in vele liedjes als achtergrondzangeres van het duo Michel Cleemput en Antoine Van der Heyden. Sedert enkele jaren was ze ook de vaste chauffeur van de Kornissesloipers. Bij haar verkiezingsshow kreeg ze hulp van haar man Michel en zoon Kris Cleemput.
Peter Roelandt (Binnenstraat Aalst) stond in Aalst gekend als De Sjoe en was een gekend figuur in vele Aalsterse café's. De kranten noemden hem de vriend van de Aalsterse cafébazen. Hij was geen lid van een carnavalsgroep, maar liep elk jaar als individualist mee in de stoet. Hij was reeds kandidaat Prins Carnaval in 1988, maar eindigde toen op de derde plaats.
Frank Van Rymenant, (Hofstade) was verloofd met Ajuinprinses '86 Anouk Buys en maakte het jaar voor zijn kandidatuur deel uit van De Destereers. Tijdens zijn campagne bezocht hij heel wat steden buiten Aalst, waardoor hij veel supporters had in o.a. Nieuwpoort, Geraardsbergen en Zottegem. Via sponsoring had hij 300.000 frank bij elkaar gekregen om te spenderen aan zijn verkiezingsshow. Hij werd bij zijn show geholpen door Bart De Nijs en Kurt Heerman.[2]
Klacht tegen Frank[]
De affiche van Frank.
Naar aanleiding van het Driekoningenfeest, werd Frank Van Rymenant geïnterviewd door Radio Hofstade. Tijdens dit interview had Frank zich erg kritisch uitgelaten over het Feestcomité en burgemeester Anny De Maght, waarbij woorden als 'zakkenvullerij' gevallen waren. Het interview schoot bij de burgemeester in het verkeerde keelgat, waarop ze klacht indiende tegen Frank wegens laster.
De burgemeester gaf het Feestcomité de opdracht om zich over de uitspraken van Frank te buigen, waarna Frank van het Feestcomité een brief kreeg, waarin hem gevraagd werd om zich nog voor het Driekoningenfeest terug te trekken als kandidaat Prins Carnaval. Frank was echter niet van plan om hierop in te gaan, omdat het Feestcomité geen beslissingsrecht had. Het Feestcomité schoof 'de zaak Frank' daardoor opnieuw door naar het College van burgemeester en schepenen.
Frank las een brief met excuses voor op het Driekoningenfeest 1989. (De Voorpost - 13/01/1989)
Frank was ondertussen al naar de burgemeester gestapt om zich te excuseren, waarbij hij o.a. zei dat hij nog jong was en dat de uitspraken niet zo bedoeld waren. Op het Driekoningenfeest verscheen Frank dan ook gewoon als kandidaat, maar in een toespraak zei hij dat hij zich wou excuseren, maar dat hij enkel gezegd had wat velen dachten. Dit stootte opnieuw tegen de borst van burgemeester De Maght, maar ondertussen hadden veel Aalstenaars zich achter Frank geschaard, die door hen als slachtoffer gezien werd.
Uiteindelijk werd Frank per brief op de hoogte gebracht van de beslissing van de stad. De brief bevatte de volgende boodschap: Het College van Burgemeester en Schepenen, in vergadering op maandag 9 januari 1989, nam kennis van het advies van het Stedelijk Feestcomité betreffende de kandidatuurstelling voor Prins Carnaval 1989 van de heer Frank Van Rymenant. Het College betreurt evenzeer de uitlatingen van de heer F. Van Rymenant. Meer nog: zijn lasterpraat doet afbreuk aan de typische humor en satire eigen aan de Aalsterse carnavalisten en zetten het Feestcomité en het stadsbestuur aan tot het herdenken van de rol van Prins Carnaval in het grootste Belgische carnavalgebeuren. Dergelijke uitlatingen schaden de geest van carnaval en zijn zeker een kandidaat Prins Carnaval onwaardig. De burgemeester en het college achtten de organisatie zelf van carnaval echter veel belangrijker dan het wangedrag van een individu. Zij wensen geenszins beslissingen te nemen die de carnavalsfeer zouden verbrodden en laten derhalve de heer F. Van Rymenant toe mee te dingen naar de titel van Prins Carnaval 1989. Het gebeurde zal wel aanleiding zijn tot het herdenken van het 'Prins zijn' in onze vastenavondstad. Frank mocht dus blijven deelnemen aan de Prinsenverkiezing.
Prinsenverkiezing[]
Volle zaal[]
Kamiel Sergant presenteerde de Prinsenverkiezing. (De Voorpost - 20/01/1989)
De hele zaak rond Frank Van Rymenant had veel volk naar de Keizershallen gelokt, waar meer dan 3.000 toeschouwers stonden aan te schuiven, in de hoop om alsnog binnen te geraken. De sfeer in de zaal was erg woelig. De supportersteams van de verschillende kandidaten riepen tegen elkaar op, waarbij vooral de slogan "Wij Willen Frank" opviel. Ook gefluit, getrommel en awoertgeroep klonken regelmatig door de zaal.
De supporters hadden ook verschillende spandoeken meegenomen. Hierop prijkten slogans als 'Weir willen Frank aan De Maght', 'Weir stemmen ver Frank, oeik al doet 't Fiestkomitei deftig me Chrisitane mei', 'Wil je'n prins meh ne pisjeloe, stem dan ver De Sjoe' en 'Ik doen ver ons ma'. Het team van Christiane deelde dan weer pamfletten uit met daarop 'Ver ne Frank meigde meh … ne kier zing'.
Presentator Kamiel Sergant riep regelmatig op tot sportiviteit, maar de supporters bleven maar roepen, waardoor de shows niet altijd goed te volgen waren.
Vaste proef[]
Als eerste moesten de kandidaten een vaste proef uitvoeren. De kandidaten mochten een kaartje, met daarop hun opdracht, trekken en kregen presentator Kamiel Sergant als tegenspeler bij hun opgave.
Christiane moest spelen alsof ze na een carnavalsfeest tegengehouden werd door de politie om eens in het zakje te blazen. Kamiel speelde hierbij de agent. Frank mocht reageren op een Russische tafelrede van Kamiel Sergant en De Sjoe moest reageren op het feit dat hij als Prins Carnaval niet binnen mocht in het Belfort, waar de carnavalsreceptie zou doorgaan, omdat de politici er nog aan het eten en drinken waren.
Er waren geen grote verschillen tussen de drie kandidaten op te merken, waardoor ze nog met gelijke kansen het volgende gedeelte van de verkiezingsavond ingingen.
Shows[]
Chrisitane tijdens haar verkiezingsshow. (De voorpost - 20/01/1989)
Christiane mocht als eerste haar show brengen en maakte daarbij gebruik van een mooi decor, dat bestond uit zes draaiende reclamepanelen. Op de panelen waren enkele politici en carnavalisten op een ludieke manier afgebeeld. Christiane werd regelmatig onderbroken door awoertgeroep en "Wij willen Frank", maar liet zich hierdoor niet uit haar lood slaan.
Haar zang was niet altijd even goed, maar ze zorgde wel voor spektakel met verschillende kostuumwissels, waarbij ze zelfs in een bananenrokje en kokosnoten-bh als 'travesloe' (geen travestie) verscheen. Ze werd in haar show bijgestaan door professionele dansers en visuele effecten met lasers en vuurwerk. Ze wou als vrouw niet onderdoen voor haar mannelijke tegenkandidaten en zei dat ze vergeleken met haar tegenkandidaten wel een stukje te kort kwam, maar dat ze in de spurt zou winnen met een borstlengte verschil. Ze beëindigde haar show met het lied 'Duim je mee - Duimde mee ver moi'.
Frank kleedde zich als vrouw voor zijn show. (c)AjoinPedia
De show van Frank begon met enkele technische mankementjes, maar Frank bewoog zich al snel over het volledige podium. Frank had gekozen voor een groot kasteeldecor, dat minder functioneel was dan het decor van Christiane.
Frank werd hoorbaar gesteund door zijn supporters, die uit verschillende steden naar Aalst afgezakt waren. Hij verscheen in vrouwenkleren en zong 'Oilsjt, Ik bleif a geren zieng'. In het lied zinspeelde hij op de reglementswijziging die voortaan ook vrouwen toeliet als kandidaat Prins Carnaval. Hij kreeg spontaan applaus van het publiek bij het lied 'Hey Annieken, Ge wetj da'k a geiren zieng'. Frank sloot zijn show af met 'De Konoinendans'.
AjoinPedia.jpg){kind=link}
AjoinPedia-0.jpg){kind=link}
De Sjoe brengt zijn show. (De voorpost - 20/01/1989)
De Sjoe geloofde, na de grote steun voor Frank tijdens het Driekoningenfeest, niet echt meer in zijn overwinningskansen, wat duidelijk te zien was in zijn show. De Sjoe koos niet voor een grotesk decor, maar voor een reusachtige lei met daarop zijn naam.
Tijdens zijn show, die beduidend korter was dan die van zijn tegenkandidaten, bracht hij een ode aan Oilsjt met het lied 'Men Oilsjt, Men Oilsjt'. Hij had het verder over het Aalsters schepencollege en rondde zijn show af met 'Weir zingen in't Oilsjters'.
Uitslag[]
AjoinPedia-2.jpg){kind=link}
Frank werd als overwinnaar uitgeroepen. (c)AjoinPedia
Na de optredens maakte de jury zijn punten bekend, zodat ze zich niet konden laten beïnvloeden door de zaalstemmen. De jury beloonde Frank met 82 punten, Christiane met 81 punten en De Sjoe kreeg 67 punten. Eén jurylid had Frank een 10 gegeven, terwijl hij Christiane maar een 6 gaf, wat sterk afweek van de scores van de andere juryleden. Het kamp van Christiane reageerde hier hoorbaar boos op.
Nadat de zaalstemmen geteld waren, kon men de einduitslag bekend maken. Frank had 1.059 zaalstemmen gekregen, Christiane 873 en De Sjoe 679. Via een coëfficiënt werd dan een einduitslag berekend. Frank werd Prins Carnaval 1989 met 1.885 punten, voor Christiane (1.649 punten) en De Sjoe (976 punten).
AjoinPedia.jpg){kind=link}
Prins Frank, omringd door zijn voorganger Maurice en Jan Dooms van het Feestcomité. (c)AjoinPedia
Prins Frank kreeg zijn prinsenlint niet uit handen van de burgemeester, want Anny De Maght was niet aanwezig in de Keizershallen die avond. Ze had zich, samen met de leden van haar partij, verontschuldigd. Volgens de kranten had Frank zijn overwinning grotendeels te danken aan de knullige reactie van de burgemeester op de hele zaak rond Frank. Het leverde hem veel sympathie op, waardoor hij de grote favoriet geworden was.[3][4]